Ντιάνα Αντωνακάτου (1921-2011)
Στις 05 Οκτωβρίου η Ντιάνα πέρασε στην αθανασία. Δημόσιο και πολύ αγαπητό πρόσωπο με πολύχρονη προσφορά, μέσω του χρωστήρα και της πένας της, στο πολιτιστικό γίγνεσθαι αυτής της χώρας που υπεραγαπούσε.
Πολυσύνθετη προσωπικότητα, με κοφτερό μυαλό, σπινθηροβόλο πνεύμα, απλότητα, ευγένεια και αριστοκρατική διακριτικότητα.
Υπήρξε μια από τις μεγάλες σιόρες της πνευματικής και κοινωνικής ζωής των Επτανήσων. Τηρουμένων των αναλογιών, αβίαστα σχεδόν, αναγνωρίζεις ότι είναι η συνέχεια των μεγάλων γυναικείων προσωπικοτήτων της Κεφαλονιάς που με τον ένα ή άλλο τρόπο σφράγισαν αυτό τον τόπο. Φέρνει στη θύμησή μας κάτι από την Φραντζέσκα Τόκκου ,την Αγγελική Χωραφά-Αννίνου, την Αγγελική Παναγιωτάτου και τις Αννούλα Αννίνου-Καβαλιεράτου, Κάτε Αννίνου-Βαλέττα, Ελένη Μ. Κοσμετάτου για την νεώτερη εποχή.
Σπούδασε ζωγραφική με δάσκαλο τον Κώστα Παρθένη και χαρακτική με τον Γιάννη Κεφαλληνό στην Α.Σ.Κ.Τ (1944-1949).Είχε εκθέσει έργα της σε πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις. Μάλιστα οι εκθέσεις ζωγραφικής που διοργάνωνε επί σειρά ετών όλο τον μήνα Αύγουστο, στο χωριό Βιλατόρια της Κεφαλονιάς στο πατρικό υπέροχο διατηρητέο σπίτι της των αρχών του 19ου αιώνα, ήταν σημαντικό εικαστικό γεγονός με Πανελλήνια απήχηση.
Είχε εκδώσει υπέροχα γραμμένα και κοσμημένα με έργα της λευκώματα για την Προσεισμική Κεφαλονιά, τα Επτάνησα, Αργολίδα ,Ναύπλιο, Ελληνικά Μοναστήρια, Μεσσηνία ,Ναύπλιο κα.
Εξίσου όμως πολύχρονη και έντονη δραστηριότητα είχε αναπτύξει στους τομείς της λαογραφίας, ιστορικής έρευνας, δημοσιογραφίας. Είχε γράψει διηγήματα με τον τίτλο «Ανά 30’ δευτερόλεπτα» και το θεατρικό έργο «Μεγίστη Ωρα».
Υπήρξε μέλος του Δ.Σ Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας όπως επίσης και της Ιστορικής Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδας.
Είχε τιμηθεί με βραβεία των «Δώδεκα» και επαίνους της Ακαδημίας Αθηνών, του Υπουργείου Πολιτισμού, κ.α
H σημερινή Φωτογραφία στο εξώφυλλο άρεσε στην Ντιάνα Αντωνακάτου. Η ίδια είχε επιλέξει που και πως θα ποζάριζε, σε μια σειρά φωτογραφιών στο σπίτι της στα Βιλατόρια Κεφαλονιάς τον Αύγουστο του 2010.
Τάκης Τόκκας
[…] απο τα πιο χαρακτηριστικά έργα της Ντιάνας Αντωνακάτου […]