Σκέψεις για ένα Διαχρονικό Μουσείο Τεχνών Κεφαλονιάς και η Συλλογή Γεράσιμου Στέρη (επικαιροποιημένο)

•  Πρώτη ανάρτηση: 21 Φεβουαρίου 2016
• Επικαιροποίηση ανάρτησης : 15 Ιουλίου 2019

Στις Φεβρουαρίου 2016 το Kefaloniapress είχε δημοσιεύσει άρθρο του κ. Τάκη Τόκκα ιδρυτή του Διαπολιτισμικό Κέντρο Ιονίου  και του Casa Museo στον Καραβόμυλο , με τίτλο Σκέψεις για ένα «Διαχρονικό Μουσείο Τεχνών Κεφαλονιάς».

Στο κείμενο αναφέρεται και η συλλογή Γεράσιμου Στέρη για την οποία έγινε σήμερα συζήτηση στην Επιτροπή καταγραφής των περουσιακών στοιχείων του Δήμου Κεφαλονιάς .  Η ανάρτηση στα social Media του δημοτικού συμβούλου Διονύση Μινέτου για τη τύχη της σπάνιας και μεγάλης αξίας συλλογής του  ζωγράφου Γεράσιμου Στέρη (Σταματελάτου), προκάλεσε αναστάτωση.  Ανατρέξαμε στο αρχείο του kefaloniapress και ζητήσαμε από τον κ. Τόκκα να κάνει επικαιροποίηση του άθρου του.

Στη συνέχεια διαβάστε το επικαιροποιημένο άρθρο στο οποίο επιβεβαιώνεται τι συμβαίνει με την Συλλογή Στέρη.

Σκέψεις για ένα «Διαχρονικό Μουσείο Τεχνών Κεφαλονιάς»

Η Κεφαλονιά έχει ιστορική αναφορά ήδη από τον 2ο μ.χ αιώνα για την ύπαρξη Μουσείου στην Σάμη, προφανώς, στην εποχή που έζησε και δίδαξε ο γνωστικός Επιφάνης. Στις νεώτερες εποχές-για άλλους λόγους- σπουδαίες συλλογές έργων τέχνης βρίσκονταν στα διάφορα παλάτια(=αρκοντόσπιτα).

Σημαντικοί γλύπτες, πιτόροι(=ζωγράφοι), ρεμεσιέροι(=επιπλοποιοί),χρυσικοί(=χρυσοχόοι),ινταγιαδόροι(=ξυλογλύπτες) έλκουν την καταγωγή από την Κεφαλονιά. Έργα τους βρίσκονται σε δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές σε όλον τον κόσμο, όχι όμως και σε ένα Μουσειακό χώρο, στην γενέτειρά τους.

Γεράσιμος Στέρης(1898-1987),τροπικό τοπίο.

Από τις αρχές της δεκαετίας του 1960 στην Ελλάδα άρχισαν να δημιουργούνται περιφερειακές συλλογές έργων τέχνης που μετεξελίσσονταν είτε σε πινακοθήκες, είτε σε μουσειακές /λαογραφικές συλλογές που είχε σαν συνέπεια εκτός των άλλων, την πολιτισμική προβολή των τόπων που τις φιλοξενούσαν και ασφαλώς το διαχρονικά ζητούμενο, την αύξηση των επισκεπτών.

Στην Κεφαλονιά ανάλογο αίτημα εγέρθηκε ήδη το 1927 από τον σπουδαίο Κεφαλονίτη γλύπτη Γεώργιο Μπονάνο(1863-1940) που επιθυμούσε -με μικρό χρηματικό τίμημα- να προσφέρει έργα του στο νησί, αίτημα που δυστυχώς δεν τελεσφόρησε.

Δεύτερη αντίστοιχη περίπτωση υπήρξε το 2001 όταν εκτέθηκαν στο Αργοστόλι έργα του ζωγράφου Γεράσιμου Στέρη (Σταματελάτου) (1898-1987) και, λόγω μη εύρεσης κατάλληλου χώρου για μόνιμη έκθεση, επεστράφησαν στον κάτοχό τους.

Βέβαια η συλλογή Στέρη που απαρτίζεται από 100-120 έργα μικρού και μεσαίου μεγέθους φυλάσσεται σε ασφαλές μέρος με ευπατρίδη Κεφαλονίτη να συνδράμει στα έξοδα.

Αλλά και με την ευκαιρία διαφόρων Πανιονίων Συνεδρίων οργανώθηκαν Πανιόνιες Εκθέσεις Εικαστικών Τεχνών, στο Αργοστόλι το 1986,στην Κέρκυρα το 1988 με θετική υποδοχή και επισκεψιμότητα από το κοινό. Η διεξαγωγή του επομένου Πανιονίου Συνεδρίου στην Κεφαλονιά αλλά και η παρατηρούμενη επανασύσφιξη- σε διάφορους τομείς- των σχέσεων των αδελφών νησιών του Ιονίου- των Κυθήρων συμπεριλαμβανομένων- επιβάλλει νέα αντίληψη και δράση σε διάφορα επίπεδα και θέματα.

Αυτό επαναφέρει στο προσκήνιο, ανάμεσα στ’ άλλα, και το παλιό θέμα της δημιουργίας ενός Μουσείου που μια δόκιμη ονομασία του θα μπορούσε να ήταν «Διαχρονικό Μουσείο Τεχνών Κεφαλονιάς» στην Κεφαλονιά και που δυνητικά θα μπορούσε να εκθέτει έργα γλυπτικής,ζωγραφικής,επιπλοποιίας,μικροτεχνίας,κεντητικής,υφαντικής,ξυλογλυπτικής,φωτογραφίας και τις νέες προσεγγίσεις στις καλές τέχνες κ.α.

Το Μουσείο αφετηρία θα πρέπει να έχει, κατά το δυνατόν, τα πρώτα δείγματα της τέχνης που ήκμασε στην περιφέρεια των Ιονίων Νησιών δλδ της Επτανησιακής τέχνης, με ευρύτερα όμως χρονολογικά όρια προς τα πίσω. Ο εμπλουτισμός των συλλογών του από τώρα και στο εξής, θα γίνεται από Επτανήσιους καλλιτέχνες και ως τέτοιοι λογίζονται όσοι γεννήθηκαν ή έλκουν την καταγωγή από τα νησιά μας, όσοι έτσι αυτοπροσδιορίζονται, όσοι εμπνέονται από τον Ιόνιο χώρο και το αποτυπώνουν στα έργα τους. Οπωσδήποτε απαιτείται με τα ήδη υφιστάμενα ιδρύματα των άλλων νησιών χάραξη κοινής πολιτιστικής πολιτικής.

Στην Κεφαλονιά κτήρια που μετά τις απαραίτητες διαρρυθμίσεις θα μπορούσαν να αποτελέσουν τον κατ’ αρχήν πυρήνα του Διαχρονικού Μουσείου Τεχνών Κεφαλονιάς είναι: η Στρατολογία στο Αργοστόλι, το Μουσείο Ληξουρίου, των Προσκόπων στη Σάμη, το προσεισμικό Δημοτικό Σχολείο Ληξουρίου-πιθανόν και άλλα κτήρια τ. Δημοτικών Σχολείων του νησιού-αλλά ενδεχομένως και άλλοι χώροι.

βεβαίως το κτήριο που στέγαζε την Τράπεζα της Ελλάδος το οποίο έχει επτανησιακή αρχιτεκτονική και με το σωστό εξωτερικό χρωματισμό θα αποτελέσει σημείο αναφοράς στο Αργοστόλι ,όπως το παλάτσο Γκεντιλίνη & Φωκά-Κοσμετάτου, το Μουσείο Φωκά-Κοσμετάτου, το παλατάκι Βρεττού, ο πύργος τση Καμπάνας, το παλατάκι πίσω από το θέατρο, το Μητροπολιτικό Μέγαρο.

Εξαιρετικά, επίσης, σημαντικό θέμα είναι και η συντήρηση του Μουσείου αλλά και η οικονομική αυτοτέλειά του για να μπορέσει να ανταποκριθεί στην παιδευτική του δράση. Με την σημερινή οικτρή οικονομική κατάσταση θα πρέπει εξ αρχής η Διεύθυνσή του να στραφεί στην εύρεση χορηγών αλλά κυρίως, στην ανάπτυξη στρατηγικής, με την βοήθεια του σύγχρονου μάρκετινγκ, υιοθετώντας την νέα εμπορική πολιτική πολλών ξένων Μουσείων που ενδεχομένως από αρκετούς θεωρείται ανεπίτρεπτο, όπως π.χ η ενοικίαση μιας αίθουσας για κάποιο κοινωνικό γεγονός όπως η γαμήλια δεξίωση.

                    Γεράσιμος Πιτζαμάνος(1787-1825),Κεφαλονιά, παπάς και παπαδιά.

Ασφαλώς για την υλοποίηση των παραπάνω εκτός από την συστράτευση όσων δύνανται να προσφέρουν, απαιτείται η πολιτική βούληση και η ενεργός και αμέριστη βοήθεια της Δημοτική Αρχής και της περιφέρειας Ιονίων Νήσων.

Τάκης Τόκκας

-Αντλήθηκαν στοιχεία από άρθρα των: Γιώργου Ν.Μοσχόπουλου, Άννας Γιαννακοπούλου-Κεκάτου, Δώρας Φ. Μαρκάτου, Νίκου Γ.Μοσχονά από τα τεύχη 9,15,16,17 αντίστοιχα, του περιοδικού ¨Η Κεφαλονίτικη Πρόοδος».
-Οι φωτογραφίες από το διαδίκτυο.