Αγαπημένη μου Μαρία,
Ως κεραυνός εν αιθρία το άκουσμα της απώλειάς σου, ήρθε να ταράξει την ψυχή μου.
Αδυνατώ ακόμα να πιστέψω ότι δεν θα σε ξαναδώ, δεν θα ξανακαθήσουμε στο τραπέζι να φάμε, να συζητήσουμε όσα μας απασχολούν και ιδίως τα προβλήματα του εμπορικού κόσμου, να γελάσουμε να κάνουμε όνειρα για το μέλλον…….
Αν και νομίζω ποτέ δεν θα φύγεις απ’ το μυαλό μου.
Θυμάμαι σχεδόν μια δεκαετία τώρα, που ξεκινήσαμε μαζί Εσύ και γω και πήραμε έναν σύλλογο με λίγα μέλη και ουσιαστικά ανενεργό και το παλέψαμε, δώσαμε την καρδιά μας σε αυτό με ατελείωτες συζητήσεις, τρέξιμο , χαρές και λύπες και πετύχαμε τελικά να τον φτάσουμε στην κορυφή. Εσύ, όπου οι παρατηρήσεις και η κρίση σου αποτελούσαν για μένα το κριτήριο στις αποφάσεις. Ποτέ δεν αποφάσισα κάτι πριν ακούσω τι είχες να μου πεις, τι να με συμβουλέψεις. Πάντα με το χαμόγελο, με το γυναικείο ένστικτο και την σωστή σου κρίση μας οδήγησες σε μέρη που δεν θα φτάναμε μόνοι.
Η ενασχόλησή μας με τα κοινά μας έφερε πιο κοντά και μας ένωσε με τα δεσμά της φιλίας. Με τον αγαπημένο σου σύζυγο Κώστα και τα παιδιά σου περάσαμε στιγμές που αναλλοίωτες στο χρόνο θα με συνοδεύουν πάντα.
Μαρία μου, ξέρω ότι από κει που τώρα είσαι θα μου δίνεις τη δύναμη να προχωράω. Ήδη μου έχεις πει πολλά και λειτουργώ σα να είμαστε ένα. Τι μπορώ να κάνω που έμεινα εγώ να συνεχίσω και να πραγματώσω τα σχέδια που κάναμε από το να το κάνω για σένα, για να δικαιώσω την πίστη σου σε μένα.
Ένα πράγμα δεν σβήνει ποτέ και ας έχει φύγει ένας αγαπημένος από τη ζωή μας και αυτό είναι το πνεύμα του που μας οδηγεί και μας δίνει δύναμη.
Είμαι ευτυχής που βρέθηκες στη ζωή μου και η φιλία σου με τίμησε πάνω από όλα.
Μαρία…… είναι η πρώτη επιστολή που στέλνω η οποία δεν έχει τις υπογραφές και των δυονών μας. Αυτή τη φορά υπογράφω εγώ και είναι η επιστολή προς εσένα!
Ο Πρόεδρος Σταύρος Σπαθής προς τη Γραμματέα Μαρία Σκλαβουνάκη
