Σύμφωνα με τον ιδιοκτήτη αυτού του σπιτιού, χτίστηκε το 1956 αλλά κατοικήθηκε για πρώτη φορά το.. 2010!
Γιατί δεν έζησε κανείς στο παρελθόν σε αυτό το σπίτι; Αυτό παραμένει μυστήριο.
Αλλά ας ρίξουμε μια ματιά στο εσωτερικό του..
Φαίνεται ότι το ροζ χρώμα ήταν πολύ σημαντικό στους ανθρώπους που έζησαν τη δεκαετία του 1950.
Άλλωστε ήταν και το αγαπημένο χρώμα της Πρώτης Κυρίας των ΗΠΑ, Μέμη Αϊζενχάουερ.Το ροζ ήταν ένα εξαιρετικά δημοφιλές χρώμα για κουζίνες και μπάνια στη δεκαετία του 1950. Η κα Αϊζενχάουερ αγαπούσε τόσο το ροζ που ήθελε ακόμη και το βαμβάκι που αγόραζε να έχει αυτό το χρώμα!
Πολύ σύντομα το «Ροζ της Μέμη» έγινε εθνικό σύμβολο χαράς στο τέλος του Β “Παγκοσμίου Πολέμου και κατά την ανακατασκευή του αμερικανικού νοικοκυριού.
Η Μέμη έγινε το ιδανικό μοντέλο για τις Αμερικανίδες νοικοκυρές. «Ο άντρας μου διοικεί τη χώρα. Εγώ γυρίζω τις χοιρινές μπριζόλες», είχε πει κάποτε.
Η κυρία Αϊζενχάουερ ήταν ευγενική και προσγειωμένη. Αγαπούσε πολύ τη μουσική του Lawrence Welk, φορούσε θορυβώδη γοητευτικά βραχιόλια, έπαιζε Scrabble και παρακολουθούσε φανατικά σαπουνόπερες στη τηλεόραση!
Εξαιτίας της, το ροζ εξελίχθηκε ξαφνικά σε σύμβολο της κομψότητας, της φινέτσας και του πατριωτισμού.
Σε αντίθεση με τα σημερινά δεδομένα το ροζ τότε δεν θεωρούνταν ως κοριτσίστικο ή γυναικείο χρώμα.
Υπολογίζεται ότι πάνω από πέντε εκατομμύρια νοικοκυριά είχαν στα σπίτια τους μια ροζ κουζίνα ή ένα ροζ μπάνιο. Ή και τα δύο!
Ακόμη και η προεδρική έδρα ήταν τόσο ροζ, που ο Λευκός Οίκος είχε μετονομαστεί σε «Ροζ Παλάτι».
Αυτό το σπίτι είναι σαν μια χρονοκάψουλα της δεκαετίας του 1950. Οι συσκευές εξακολουθούν να έχουν τα αρχικά εγχειρίδια. Ροζ συσκευές που αν και μοιάζουν παλιές δεν αποκλείεται να μπορούν ακόμη να λειτουργήσουν!
Αν η κουζίνα του σας φάνηκε ενδιαφέρον, περιμένετε να δείτε και το υπόλοιπο σπίτι!
Η διακόσμηση αυτού του σπιτιού έχει παραμείνει αμετάβλητη για περίπου 72 χρόνια!
Το σπίτι ανήκε σε μια 96χρονη γυναίκα από το Τορόντο η οποία το διακόσμησε κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1950 και του ’60. Πρόκειται για ένα μικρό κομμάτι ιστορίας.
Όλα τα δωμάτια είναι ντυμένα με τα αγαπημένα χρώματα της ιδιοκτήτριας του σπιτιού: ροζ, μοβ, πράσινο, και λευκό.
Στη δεκαετία του 1950 και του ’60, το υπόγειο ήταν στέκι της οικογένειας. Χρησιμοποιούνταν συνήθως για την ψυχαγωγία των ενηλίκων. Εκεί υπήρχαν το μπαρ, ο χώρος για χορό και οι πτυσσόμενες καρέκλες.
Κανένα σπίτι δεν ήταν πλήρης χωρίς την τακτοποιημένη αυλή του.
Κοιτάζοντας το από έξω, θα πιστεύατε ποτέ τι κρύβεται στο εσωτερικό του;
