Ως Platinum member της διοργανωτριας εταιρίας Scubahellas.com το Blue Manta Diving & Aquanautic Club έπαιξε καθοριστικό ρόλο για τon EOT ωστε να επιλέξει την Κεφαλονιά ως πρεσβευτη του ελληνικου καταδυτικού τουρισμού. Το πιο σημαντικό, η Κεφαλονιά είναι ίσως το αντιπροσωπευτικοτερο παράδειγμα της ελληνικής καταδυσης, καθώς έχει μια καταπληκτική ακτογραμμη, που κόβει την ανάσα, απειρα και εντυπωσιακα σημεία κατάδυσης και μια πληθώρα ναυάγια που χρονολογούνται από το Β ‘Παγκόσμιο Πόλεμο και από την αρχαιότητα.
Η ομάδα έφτασε στην Κεφαλονιά εκφράζοντας μεγάλο ενδιαφέρον για τα ναυάγια Β’ ΠΠ, ειδικά για το Υ/Β HMS Perseus, αλλά είχε επίσης την ευκαιρία να καταδυθει σε διάφορες περιοχές στη νότια και τη δυτική Κεφαλονιά, συμπεριλαμβανομένου της Λίμνης-Σπήλαιο του Καραβόμυλου και να πάρει μια πλήρη ιδέα των επιλογών καταδύσεις στο νησί.
Στο τέλος των καταδύσεων, πραγματοποιήθηκε workshop στο Αργοστόλι, όπου υπήρχε μια συζήτηση σχετικά με τη θαλάσσια ζωή, τη βιοποικιλότητα, γενικες καταδυτικες πληροφορίες, σημεία κατάδυσης, τα ναυάγια Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου, την ιστορία του HMS Perseus και πολλά άλλα σχετικα θέματα.
Τα καταδυτικά κέντρα που υποστηρίξαν την εκδήλωση, Blue Manta Diving & Aquanautic Club στην Σκαλα και Divers Pirate Club στο Αργοστόλι, συνεργάστηκαν μεταξυ τους και με την ΠΙΝ επιδεικνύοντας τις καλύτερες τοποθεσίες και υπηρεσίες καταδύσεων για τους επισκέπτες μας, αντί να βλέπουν ο ένας τον άλλο ως ανταγωνιστές.
Kefalonia – a press trip to remember
As you may have read in our previous blog about this trip, we were not blessed with the best weather. Our original itinerary was to see us dive four of the World War II wrecks that can be found in the waters around Kefalonia: HMS Persius, F495 Landing Craft, Junkers 88 & SS Ardena. The Persius was, in our opinion, going to be the highlight – a British submarine lost in 1941 that has the incredible story of a single survivor who made the 50m ascent and 5 mile swim to shore. The SS Ardena tells another terrible story; she sank after hitting a mine with over 700 Italian prisoners of war on board, all were lost, along with the crew. The Junkers 88 Luftwaffe bomber plane broke up in the crash leaving only the engines and tail at a depth suitable for the recreational diver.
Alas, die to high winds, we only got to dive one of these four amazing wrecks and that was the German F495 landing craft that sank close to shore in shallow waters. The waves had already stirred up the sandy bottom and so the visibility was down to less than 5 meters when we got in. However, this vessel was carrying a huge array of supplies and so exploring the seabed trying to identify the objects that you find makes this a good dive in all conditions. There were a huge number of depth charges on board when she was sunk and these litter the seabed. Look more closely and you can find large anti-submarine nets, jerry cans, wheels from vehicles, ammunition and we are sure a keen eye and good knowledge would lead to even more discoveries.
Our only other dives were to be in caverns. Our fresh water experience you can read all about here in our previous blog. We did manage a sea cavern too, which offered shelter, but the highlight of this dive was actually the surrounding area, where ancient amphoras and ship ballast could be found amongst the sea grass.
Our hosts were keen to make sure that we also experienced some of the culture that Kefalonia has to offer and so we were treated to huge and excellent meals at every opportunity. Sometimes it seems impossible, whilst still eating lunch at 4pm, that we would have to do this all again in just a few short hours! But with amazing fresh food and great local wine, beer and spirits, this was a real treat. As our diving was cut short, we toured the island, visiting a vineyard and also touring a fresh water cavern, similar to the one we had dived the day before.
In peak season, flights from the UK go direct to Kefalonia, however we went just as the season ended and so had to travel via Athens. This, however, gave us a wonderful opportunity to take in the sights and sounds of this historic capital city.
Kefalonlia is only a short hop away from the UK and, whilst we did not see the best of it underwater, it is clear that there are fantastic scuba diving opportunities here. We hope we can return next summer to dive the WWII wrecks, re-visit the fresh water caves and take in some of the many other dives this beautiful island has to offer. It is also time to dust off our copy of Captain Corelli’s Mandolin…
With thanks to:
For more from Nick and Caroline, visit www.frogfishphotography.com.
=======================================================
Kefalonia – Bad weather gives us an amazing diving opportunity
On a recent press trip to Kefalonia organised by Scuba Hellas, we had two days of diving organised to try to fit in four World War II wrecks that can be found in these usually calm waters. However, the weather had other plans for us, and on one of our diving days, strong winds meant that we could not take the boats out at all. At first, we were disappointed as we were really looking forward to diving the submarine wreck of the Perseus, but the dive centres looking after us, Pirate Divers Club and Blue Manta & Aquanautic Club, came up with an intriguing alternate dive plan.
Our coach took us to a lake that sits just by the sea called Karavomilos. Fresh water filters through the island until it reaches this cave system and then out into the sea. The water is brackish and is made up of a shallow lake that leads you into the cavern and then cave system. Nick and I are not qualified to penetrate the cave and so our plan was to photograph the entrance and the stalagmites and stalactites we were told were within sight of the exit.
With 14 divers, including guides, in our group, we decided to split-up and go in small groups to give everyone a chance to get uncrowded images of the cavern. We were last to go, and as each group surfaced, the clouds rolled in, denying us the sunlit entrance we were hoping for. But, as we descended into the shallow lake, into the chilly fresh water (only 14 degrees), we knew that it was going to be worth the wait. The lake is covered in green weed and in the sunshine the water is deep blue. There is a fallen tree at the entrance to the cave and then you go into a wide arch that is the cave system entrance.
Only a few fin kicks in and we were amazed at the geological treasures so easily accessed. We dived no deeper than 10m, stopping when we could no longer see the blue window of the exit. Here there was a line already prepared for any cave divers that wanted to dive further into the system. As we had only expected to be diving in the sea, our 5/4/3mm wetsuits were a little shy on the thermal protection required for this temperature, and whilst we were glad of our hoods and gloves, a 30 minute dive was going to be plenty.
But, even in this short exploration into the cave system, we were rewarded with some amazing scenery. The stalagmites and stalactites were huge and seemed to glow a gold colour we have never seen before. There were sections with large banks gripping the cavern roof and floor and we were very careful not to damage them. The cavern floor had huge boulders and rocks, making this a great place for underwater photography. And the water was really, really clear!
As we headed back out, we saw the surface being peppered with heavy rain, so there were no gorgeous sunrays to photograph and no sunshine to warm us up either! So, on reflection, this is a site we would love to go back to, with a bit more sunshine, and more plans on getting some stunning images. If you are planning to dive in Kefalonia, we would recommend that you put this dive on your wish list.
Watch out for our next piece on diving in Kefalonia, when we do get a day of diving in the sea, plus some culture, food & wine.
With thanks to:
For more from Nick and Caroline, visit www.frogfishphotography.com.
=======================================================
- Trzy i pół godziny lotu z małą przesiadką w Atenach i już jesteś na małej, magicznej wyspie Kefalinia. Z gr. Κεφαλονιά – dawniej Kefalonia, Cefalonia, staroż. Kefallenia, to grecka wyspa na Morzu Jońskim, największa spośród Wysp Jońskich, o pięknym górzystym krajobrazie i ciekawej linii brzegowej. Do tej pory słynęła głównie z uprawy winorośli, figowców, oliwek, rybołówstwa ale od jakiegoś czasu jej największym atutem jest turystyka zwłaszcza nurkowa.
Pod koniec października miałam przyjemność uczestniczyć w międzynarodowym spotkaniu, Press Trip, dla mediów, zorganizowanym przez Scuba Hellas. Celem tego spotkania było pokazanie jak wiele ma do zaoferowania ta mała wysepka dla turystów, zwłaszcza dla nurków. Czytając plan nastawiona byłam na wraki z czasów II Wojny Światowej, jednak pogoda sprawiła, że nasze nurkowania stały się bardziej jaskiniowe niż wrakowe, co zresztą wyszło z korzyścią dla wszystkich uczestników.
Lot greckimi liniami Aegean na wyspę Kefalinia trwał niecałą godzinę i był bardzo przyjemny, z doskonałą obsługą. Wyspa przywitała nas błękitem nieba, pełnym słońcem i przyjemną temperaturą. Naszą wycieczkę rozpoczęliśmy od degustacji przysmaków lokalnej kuchni w restauracji STO PSITO. Restauracja, z cudownym widokiem na może Jońskie, istnieje od 1990 roku i do dnia dzisiejszego słynie ze swoich potraw, opartych głównie na lokalnych produktach takich jak: oliwa z oliwek, własne pieczywo, nabiał, warzywa czy ryby. Jest ona bardzo popularna wśród lokalnej ludności, spędzającej tu czas z rodziną i przyjaciółmi, a to jest, według mnie, najlepsza rekomendacja dla turysty, by skosztować dobrej, lokalnej kuchni.
Na czas naszego pobytu zostaliśmy zakwaterowani w Hotelu MIRABEL w miejscowości Argostali. Hotel położony jest w centrum miasta, zaraz przy pięknym deptaku z jednej strony i alejce portowej z drugiej. Jest to uroczy hotel z restauracją na parterze i dobrze wyposażonymi pokojami. Po zakwaterowaniu nie mogłam się oprzeć pokusie, aby nie udać się na wieczorny spacer po mieście i porcie. Małe uliczki wyłożone kamieniem, różnorodne, drobne sklepiki z lokalnymi produktami, klimatyczne restauracje oferujące lokalne potrawy na bazie oliwek, oliwy, sera i ryb, stanowiły potwierdzenie śródziemnomorskiego charakteru wyspy.
Za plan nurkowy, wyposażenie i obsługę nurkową odpowiedzialne były dwa centra nurkowe Pirate Divers Club i Blue Manta & Aquanautic Club – doskonale ze sobą współpracowały i mimo niesprzyjającej pogody udało im się pokazać nam choć niewielką część tego pięknego podwodnego świata.
Pierwsza jaskinia znajdowała się na głębokości około 11-15 m. Wejście było wysokie i pionowe, ale na tyle szerokie, że spokojnie pozwalało na minięcie się dwóch nurków. Na dnie leżały olbrzymie głazy, a zwężający się sufit tworzył ciekawe formacje skalne. Po wpłynięciu w głąb, korytarz delikatnie zwężał się po bokach, aby za chwilę stać się ogromną komnatą z prześwitem na końcu, przez który wpadało światło dzienne. Po prawej stronie znajdował się kolejny mały korytarz prowadzący do kolejnej komnaty – węższej, ale również z górnym prześwitem i pięknym białym piaskiem z drobnymi kamyczkami na końcu. Falujące morze sprawiało, że woda wtłaczana do wnętrza jaskini tworzyła cudowne białe kłęby.
Wejście do drugiej jaskini znajdowało się na końcu małego jeziora tuż przy morzu. Z zewnątrz wyglądało to jak płytka zielonkawa sadzawka zakończona skalną ścianą. W pierwszej chwili widok nie zachęcał do nurkowania i nie zapowiadał, że możemy coś ciekawego zobaczyć pod wodą. Organizatorzy zdecydowali się podzielić nas na kilka mniejszych grup abyśmy wszyscy mogli dobrze zobaczyć tą jaskinię. Zdecydowałam się na wejście z pierwszą grupą, ponieważ chciałam mieć szansę zobaczyć tą jaskinię zanim inni nurkowie zmącą wodę wewnątrz.
Już po samym zanurzeniu wiedziałam, że to była dobra decyzja. Zewnętrzne światło sprawiło, że moim oczom ukazał się piękny, zielony, trawiasty dywan udekorowany drobnymi muszelkami. Głębokość jeziora to 2-3 metry, ale kryształ tej wody zachęcał coraz bardziej aby znaleźć się w jaskini. Wejście było ogromne, wyłożone pięknymi głazami schodzącymi w głąb jaskini. Sufit to żyrandole stalaktytów o intensywnym pomarańczowym kolorze, wyłaniającym się w świetle latarki.
W pierwszej Cavernowej komnacie po lewej widać było korytarz prowadzący w głąb, niestety okazał się ślepym zaułkiem, ale sprawdzić musiałam. Tuż przy wejściu zaczynała się poręczówka prowadząca do kolejnych komnat. Płynąc bardzo powoli jaskinia opadała lub delikatnie wznosiła się, dno pełne było białych głazów, a sufit opadał w dół różnorodnej wielkości stalaktytami – klimat stanowił idealne miejsce dla podwodnych fotografów, ale mnie ciągnęło dalej. Chciałam zobaczyć co jest na końcu poręczówki, dokąd prowadzą kolejne korytarze i przejścia.
Pierwsza komnata opadała delikatnie, a na jej końcu znajdował się krótki korytarz, można powiedzieć lekkie zwężenie przed kolejnym dużym pomieszczeniem, pełnym półek skalnych. Nie widziałam tam wprawdzie za bardzo życia, ale krystaliczna woda i światło latarki załamujące się na biało – pomarańczowych skałach tworzyły niesamowite wzory. Poręczówka biegła dalej wisząc w „powietrzu” pomiędzy dwoma głazami stanowiącymi jej mocowanie. Gdy wydawało się że to już koniec, poręczówka opadła w dół prowadząc przez wysoki, a jednocześnie wąski tunel do ostatniej komnaty, do jakiej dotarłam.
Woda krystaliczna, ściany białe o ostrych krawędziach, dno wyłożone głazami, a sufit zwężał się stożkowato do góry. Wszystko to sprawiło, że w mojej ocenie była to najpiękniejsza część tej zimnej jaskini. „Biała komnata” zakończona była nasypem z małych kamyków, gdzie kończyła się poręczówka. Za nasypem znajdował się uskok i być może kolejna sala, ale tam już nie dotarłam – manomentr wskazywał, że jest to czas na drogę powrotną. Gdy wyszłam z jaskini na otwarte wody miałam wrażenie, że spędziłam tam kilka godzin, bo jezioro zmieniło się nie do poznania. Wchodziłam w towarzystwie dużej ilości ryb po zielonym dywanie, a wychodziłam w mętnej brunatnej wodzie, mąconej przez krople intensywnego deszczu bez oznak podwodnego życia.
Pogoda nie sprzyjała kolejnym nurkowaniom, ale ta jaskinia sprawiła, że zaczęłam postrzegać Kefalonię jako doskonałe miejsce dla nurków jaskiniowych – to była prosta jaskinia, a wyspa jak i ponoć cała Grecja, mają do zaoferowania wiele takich miejsc o różnych poziomach trudności.
Kończąc naszą podróż po wyspie organizatorzy pokazali nam jeszcze dwie warte odwiedzenia ciekawostki. Pierwsza z nich to mała położona w miejscowości Omala wytwórnia wina ROBOLA. Robola to nic innego, jak biała grecka odmiana winorośli, która uprawiana jest na wyspie, przede wszystkim ze względu na jej skaliste podłoże. Świeże wino Robola, charakteryzuje się intensywnym zapachem, pije się z przyjemnością. Jest idealne do ryb i owoców morza, ale też nieodzowne w Kefalońskiej kuchni.
Drugie to Jaskinia Melissani znajdująca się w pobliżu miasta Sami, otoczona lasem. W jaskini znajduje się jezioro w kształcie litery B z dwiema salami oddzielonymi wyspą pośrodku. Jaskinia ma 36 m wysokości, 40 m szerokości i 3,5 m długości. Na szczycie jaskini zbudowano balkon dla turystów, aby uzyskać spektakularny widok na wnętrze z góry, ale najwięcej przyjemności sprawia podróż do jej wnętrza małą łódką w towarzystwie kefalońskiego przewodnika.
Pierwsza komnata była oświetlona promieniami słońca, a druga za pomocą lamp elektrycznych. Woda w jeziorze stanowi mieszaniną słodkiej i morskiej wody. Słona woda wchodzi do Jaskini Melissani z jednego końca i wypływa z drugiego. Kryształowo czysta, turkusowa woda, za sprawą promieni słonecznych dostających się przez otwór z pierwszej komory i odbijających się w kamienistym dnie jaskini, przybiera różne odcienie.
Ta piękna kolorowa grota stanowiła ostatni etap naszej wycieczki po wyspie Kefalonia. Zarówno to, co w niewielkim stopniu zobaczyliśmy pod wodą, jak i to, co mogliśmy dotknąć lub posmakować na lądzie sprawia, że wyspa Kefalonia stała się z punktem moich podróży, do którego nie tylko sama będę chciała wrócić, ale też zabrać rodzinę i przyjaciół.
Grecja może zdecydowanie stać się wyjątkowym miejscem nurkowym, oferując niezapomniane wrażenia, zapewniając dobrze zorganizowaną infrastrukturę turystyczną i długą tradycję gościnności. Nawet po tak krótkim pobycie mogę z całą stanowczością stwierdzić, że wyspa Kefalonia jest doskonałym kierunkiem dla nurków początkujących, zaawansowanych, wrakowych, jaskiniowych, a także ich rodzin.
Grecja ma najdłuższą linię brzegową w Europie, 11 na świecie, 3.000 wysp, 240 z nich jest zamieszkanych, 240 centrów nurkowych, oferuje ponad 2000 miejsc do nurkowania, 150 znanych i dostępnych wraków statków, niezliczone jaskinie i wszystko to w bardzo przejrzysty sposób (widoczność podwodna przekracza 30 metrów) i stosunkowo ciepłe wody (14 ° – 30 ° przez cały rok). Grecja znajduje się trzy godziny lotu od większości europejskich miast, oferuje bezpieczeństwo i stabilność.