Che Bordello
Αυτή είναι η αποτίμηση του εκλογικού αποτελέσματος της περασμένης Κυριακής στην Ιταλία, σύμφωνα με την ιστορική εφημερίδα Il Tempo. Μια ισορροπία φθηνού λαϊκισμού και ακροδεξιάς αισθητικής, η οποία έρχεται να προστεθεί στο γενικότερο κλίμα ευρωσκεπτικισμού που διαπερνά την τελευταία δεκαετία την ενωμένη(;) Ευρώπη.
Γράφει ο Αριστοτέλης Μπατιστάτος(*)
Η αφορμή για την πολιτική αστάθεια η οποία εμφανίζεται αυτή την περίοδο στην γηραιά ήπειρο είναι η ραγδαία αύξηση των μεταναστευτικών ροών από χώρες που δοκίμασαν την Αραβική Άνοιξη ή την νέα τάξη πραγμάτων στην Μ. Ανατολή.
Τα αίτια είναι πολλά και όλα έχουν να κάνουν με την απότομη ένταση των κοινωνικών ανισοτήτων οι οποίες εν πολλοίς οφείλονται στην εμμονή του Ευρωπαϊκού κατεστημένου για ευημερία των αριθμών, ενδεδυμένης με το απαραίτητο δημοκρατικό έλλειμμα προκειμένου οι αριθμοί να λένε πάντα την αλήθεια.
Το δόγμα Σόιμπλε με την επιβολή προτεσταντικής ηθικής στις οικονομίες της Ευρώπης απέτυχε παταγωδώς, ενώ οι σημαντικότερες αποφάσεις για το μέλλον της λαμβάνονται σε ένα απολύτως εξωθεσμικό και αδιαφανές όργανο όπως το Eurogroup.
Ένας συνδυασμός ικανός να δημιουργήσει σε συνθήκες εργαστηρίου νεοπλασματικές πολιτικές φιγούρες όπως ο Γκρίλο, ο Σαλβίνι και το κέρινο ομοίωμα του Μπερλουσκόνι. Αν χρειάστηκε ένα εξάμηνο και ίσως περισσότερο στην πειθαρχημένη Γερμανία να σχηματίσει κυβέρνηση Ευρωπαϊκού προσανατολισμού, στην Ιταλία θα χρειαστεί πολύ περισσότερο λόγω και της πολιτικής παράδοσης της χώρας αυτής σε κυβερνητικές πλειοψηφίες που μοιάζουν με κινούμενη άμμο.
Οι επόμενες εκλογές στην Ισπανία θα είναι κατά πάσα πιθανότητα άλλος ένας Ευρωπαϊκός εφιάλτης μετά το Καταλωνικό ζήτημα, ενώ την αξιοπιστία του Γαλλικού πολιτικού συστήματος έσωσε – άγνωστο μέχρι πότε – ο σωτήρας της τελευταίας στιγμής Μακρόν. Σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις εμφανίστηκε μια κοινή συνισταμένη η οποία ως πολιτική αποτίμηση είναι απολύτως λογική.
Η παταγώδης αποτυχία των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων.
Ολάντ, Σουλτς και Ρέντσι ταπεινώθηκαν πολιτικά γιατί αμφισβήτησαν το Ευρωπαϊκό κοινωνικό κεκτημένο προκειμένου να γίνουν τα κόμματα τους μέρη του πολιτικού αλγόριθμου ενός οικονομικού πειράματος εμπνεύσεως Σόιμπλε με δύο παραμέτρους. Την απεριόριστη οικονομική ανάπτυξη και την πεπερασμένη κοινωνική ευημερία.
Στις επόμενες Ευρωεκλογές οι αντισυστημικές επιλογές των λαών της Ευρώπης θα είναι ακόμη εμφανέστερες γιατί το περίπου ημερολογιακό έτος που μεσολαβεί μέχρι τη διεξαγωγή τους είναι απειροελάχιστος χρόνος μπροστά στον πολιτικό χρόνο που απαιτείται για να αντιστραφεί η πορεία προς την πολιτική αποσύνθεση της.
Αν δεν ληφθούν από τις όποιες Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις γενναίες αποφάσεις το αμέσως επόμενο διάστημα στην κατεύθυνση του εκδημοκρατισμού των Ευρωπαϊκών θεσμών και του δημοσιονομικού εξορθολογισμού προς όφελος των κοινωνιών και όχι των τραπεζών, το πρωτοσέλιδο της Il Tempo θα είναι το ίδιο και δεν θα αφορά μόνο την Ιταλία.
Che Bordello…
(*) Μέλος της Γραμματείας του Τμήματος Εργατικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ
