106 χρόνια πριν, την κρύα νύχτα της 14ης προς 15ης Απριλίου, το πλοίο που είχε χαρακτηριστεί ως αβύθιστο, ο Τιτανικός, χάθηκε για πάντα στα κρύα νερά του βόρειου Ατλαντικού συμπαρασύροντας στο θάνατο περισσότερους από 1.500 ανθρώπους.
Τέσσερις ημέρες μετά την έναρξη του παρθενικού του ταξιδιού από το Σαουθάμπτον με προορισμό τη Νέα Υόρκη, ο Τιτανικός, στις 23:40 της 14ης Απριλίου 1912 προσκρούει σε παγόβουνο και περίπου 2,5 ώρες αργότερα, στις 02:20, βυθίζεται στον παγωμένο Ατλαντικό.
Στο μεγαλύτερο υπερωκεάνιο της εποχής, επέβαιναν 2.224 ψυχές. 1.500 από αυτούς χάθηκαν για πάντα, καθιστώντας την τραγωδία μία από τις μεγαλύτερες ναυτικές καταστροφές σε καιρό ειρήνης στην ιστορία.
Ο Τιτανικός είχε λάβει έξι προειδοποιήσεις για θαλάσσιο πάγο στις 14 Απριλίου, αλλά ταξίδευε σχεδόν με μέγιστη ταχύτητα όταν το πλήρωμά του εντόπισε το παγόβουνο. Αδυνατώντας να στρίψει έγκαιρα, το πλοίο προσέκρουσε στο παγόβουνο, το οποίο χτύπησε το πλοίο στα πλάγια, παραμορφώνοντας τη δεξιά πλευρά του (starboard).
Πέντε από τα δεκαέξι διαμερίσματα έμπασαν νερά. Ο Τιτανικός είχε σχεδιαστεί ώστε να μπορεί να παραμένει στην επιφάνεια με τέσσερα από τα μπροστινά διαμερίσματα του πλημμυρισμένα, αλλά όχι με περισσότερα. Ετσι, το πλήρωμά του σύντομα συνειδητοποίησε ότι το πλοίο θα βυθιζόταν.
Στο μέγεθος της τραγωδίας ρόλο έπαιξε και το γεγονός ότι το πλοίο ήταν εξοπλισμένο με πολύ λιγότερες σωστικές λέμβους από όσες θα αρκούσαν για όλους. Σαν να μην έφθανε αυτό οι υπάρχουσες λέμβοι δεν γέμισαν όλες με το μέγιστο αριθμό ανθρώπων που μπορούσαν να μεταφέρουν.
Σωστικές λέμβοι του Τιτανικού που μεταφέρθηκαν στη συνέχεια στη Νέα Υόρκη
Σωσίβιο επιζών του Τιτανικού
Ετσι, το πλοίο βυθίστηκε με πάνω από χίλιους επιβάτες και μέλη του πληρώματος να βρίσκονται στα καταστρώματά του.
Σχεδόν όλοι όσοι πήδηξαν ή έπεσαν στο νερό, πέθαναν από υποθερμία μέσα σε λίγα λεπτά, καθώς λόγω του διπλανού παγόβουνου η θερμοκρασία του νερού ήταν πιθανότατα στους −2 °C.
Το RMS Carpathia έφτασε στο σημείο μιάμιση ώρα μετά τη βύθιση και έσωσε τους τελευταίους επιζώντες που βρίσκονταν στις σωστικές λέμβους μέχρι τις 09:15 στις 15 Απριλίου.
Η καταστροφή προκάλεσε γενικευμένη δημόσια κατακραυγή για την έλλειψη σωστικών λέμβων, τους χαλαρούς κανόνες ασφάλειας, και την άνιση μεταχείριση των επιβατών διαφορετικών θέσεων.
Ενα πλοίο μοναδικής πολυτέλειας
Ο Τιτανικός λέγονταν ότι ήταν «ασύγκριτης έκτασης και μεγαλοπρέπειας».
Η διαμονή στις σουίτες της πρώτης θέσης κόστιζε 4,350 δολάρια ποσό που αντιστοιχεί, όπως σημειώνει το Wikipedia σε σημερινά 106.310 δολάρια!
Σουίτα του Τιτανικού
Ακόμη και η Τρίτη Θέση ήταν ασυνήθιστα άνετη για τα τότε δεδομένα, με άφθονες ποσότητες καλού φαγητού, εξασφαλίζοντας για πολλούς επιβάτες καλύτερες συνθήκες από ό,τι είχαν στα σπίτια τους!
Εισιτήριο της τρίτης θέσης
Το παρθενικό ταξίδι του Τιτανικού άρχισε λίγο μετά το μεσημέρι στις 10 Απριλίου 1912 όταν άφησε το Σαουθάμπτον για το πρώτο σκέλος τους ταξιδιού προς τη Νέα Υόρκη.
Λίγες ώρες μετά έφτασε στο Χερβούργο στη Γαλλία, μια απόσταση 80 ναυτικών μιλίων όπου ανέβηκαν επιβάτες. Το επόμενο λιμάνι ήταν το Κουίνσταουν (σημερινό Κοβ) στην Ιρλανδία, όπου έφτασε περίπου το μεσημέρι της 11ης Απριλίου. Αναχώρησε το απόγευμα αφότου πήρε περισσότερους επιβάτες και εξοπλισμό.
Ανάμεσα στους επιβάτες του εκατομμυριούχοι όπως ο Τζον Τζέικομπ Άστορ και ο Μπέντζαμιν Γκούγκενχαϊμ, αλλά και φτωχοί μετανάστες από χώρες όπως η Αρμενία, η Ιρλανδία, η Ιταλία, η Σουηδία, η Συρία και η Ρωσία που αναζητούσαν μια νέα ζωή στην Αμερική.
Το πλοίο ήταν υπό τις διαταγές του 62χρονου Πλοιάρχου Έντουαρντ Τζον Σμιθ, του πρεσβύτατου των πλοιάρχων της White Star Line. Είχε εμπειρία τεσσάρων δεκαετιών σε ταξίδια και ήταν πρωτύτερα πλοίαρχος του Ολυμπιακού, από τον οποίο μετατέθηκε στην διοίκηση του Τιτανικού.
Το μεγαλύτερο συντριπτικά μέρος του πληρώματος που ήταν υπό τις διαταγές του δεν ήταν εκπαιδευμένοι ναυτικοί, αλλά ήταν είτε μηχανικοί, πυροσβέστες ή stokers, υπεύθυνοι για την φροντίδα των μηχανών, ή καμαρότοι και προσωπικό της κουζίνας, υπεύθυνοι για τους επιβάτες.
Τα παγόβουνα στο συγκεκριμένο σημείο του Ατλαντικού αποδίδονται στον ήπιο χειμώνα ο οποίος προκάλεσε τη μετακίνηση μεγάλου αριθμού παγόβουνων στα ανοικτά της δυτικής ακτής της Γροιλανδίας. Επιπλέον, είναι σήμερα γνωστό ότι τον Ιανουάριο του 1912, η Σελήνη ήλθε πλησιέστερα στη Γη από ότι τα προηγούμενα 1.400 χρόνια, την ίδια στιγμή που η Γη πραγματοποιούσε την πλησιέστερη ετήσια προσέγγιση της με τον Ήλιο. Αυτό προκάλεσε εξαιρετικά υψηλές παλίρροιες οι οποίες πιθανόν οδήγησαν μεγαλύτερο αριθμό παγόβουνων από τον συνηθισμένο να φτάσει στις περιοχές που κινούνταν πλοία λίγους μήνες αργότερα. Ο καιρός βελτιώθηκε σημαντικά κατά την διάρκεια της ημέρας, από αισθητούς ανέμους και ήπια θάλασσα το πρωί σε μια κρυστάλλινη διαύγεια και ηρεμία μέχρι το απόγευμα, καθώς το πλοίο εισερχόταν σε ένα αρκτικό σύστημα υψηλών πιέσεων.
Δεν υπήρχε φεγγάρι εκείνη την νύχτα που χάθηκαν 1.500 άνθρωποι στο βυθό του Ατλαντικού…
Σαλόνι του Τιτανικού 
Το γυμναστήριο του Τιτανικού
Αντικείμενα του Τιτανικού που βγήκαν σε δημοπρασία:
Ετσι ήταν η κεντρική, μεγαλοπρεπής σάλα του Τιτανικού:
Φωτογραφίες: ΑΡ, Wikipedia, WikimediaCommons
