Για όσους γεννήθηκαν το 1968 και όχι μόνο…
Γεννήθηκα το 1968. Έχω ακριβώς την ίδια ηλικία με τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Αυτό βεβαίως δεν αποτελεί είδηση για την Μαρία Σπυράκη, όπως η ηλικία του Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας όταν πρόκειται να δικαιολογήσει τι μπορεί να θυμάται εκείνος και τι όχι. Η διαφορά μας με τον Κυριάκο Μητσοτάκη είναι ότι – όπως ο περισσότερος άλλωστε κόσμος – εγώ θυμάμαι και τα πριν και τα μετά της γέννησης μου. Και λέω ο περισσότερος κόσμος γιατί το πολιτικό DNA έχει μια ιδιαιτερότητα.
Γράφει ο Αριστοτέλης Μπατιστάτος(*)
Ακόμη και αν θέλει ο κάτοχος του να ξεχάσει μια πληροφορία, είναι δεδομένο ότι θα του την θυμίσει το υπόλοιπο κοινωνικό σύνολο.
Γιατί, κοινωνία σημαίνει αλληλεπίδραση. Αλλιώς ο καθένας μας θα θυμάται ότι του αρέσει ή ότι τον συμφέρει αποκλείοντας όλες τις τοξικές κατά την άποψη του μνήμες. Αν υποθέσουμε ότι κατά την Μαρία Σπυράκη ο Πρόεδρος δεν ανήκει σε αυτή την κατηγορία και θυμάται μόνο τα μετά την γέννηση του, συνεπώς δεν του λέει κάτι η δολοφονία Λαμπράκη, θα μπορεί ασφαλώς να θυμάται τη δολοφονία του Νίκου Τεμπονέρα στις 8 Ιανουαρίου 1991 από τον πρόεδρο της ΟΝΝΕΔ Πάτρας Γιάννη Καλαμπόκα.
Ακόμη και αν ισχυριστεί ότι δεν το βίωσε σαν γεγονός γιατί εκείνη την εποχή σπούδαζε στο Χάρβαρντ συνεπώς δεν γνωρίζει τι συνέβη έξω από το 3ο Λύκειο της Πάτρας εκείνη τη νύχτα, σίγουρα κάτι θα άκουσε στις οικογενειακές συζητήσεις γιατί Πρωθυπουργός εκείνη την εποχή ήταν ο πατέρας του.
Επειδή όμως είμαι καλοπροαίρετος πολιτικός αναλυτής θεωρώ ότι ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας λέγοντας τι ενδιαφέρει έναν σημερινό δεκαεπτάχρονο, ήθελε να δείξει στο μέλλον χωρίς τους διχασμούς του παρελθόντος, θα ήθελα ως συνομήλικος του να του επισημάνω ότι αυτό δεν συμβαίνει με δηλώσεις και ευφυολογήματα αλλά με πράξεις. Μπορεί να αναρωτηθεί γιατί το 1985 ο Μαυρουδής (Μάκης) Βορίδης κυκλοφορούσε στην οδό Ακαδημίας σαν Ινδιάνος (ή μάλλον ως πρόεδρος της νεολαίας της ΕΠΕΝ) με ένα τσεκούρι στο χέρι. Ακόμη και αν δεν πληροφορήθηκε άμεσα το γεγονός γιατί τότε ήταν μαθητής στο Κολέγιο Αθηνών μαζί με άλλους αρίστους, σίγουρα θα το πληροφορήθηκε στην πορεία από τον Γιώργο Καρατζαφέρη.
Μπορεί να αναρωτηθεί γιατί ο αντιπρόεδρος του Άδωνις Γεωργιάδης μας είπε την πρωτοχρονιά τα κάλαντα μαζί με την Μάργκαρετ Θάτσερ, διανθίζοντας το εορταστικό κλίμα με την σοφή διαπίστωση «να γιατί οι αριστεροί μισούν αυτή τη γυναίκα». Δεν τη μισούν μόνο οι αριστεροί, αλλά όλοι οι νοήμονες άνθρωποι σε όλο τον πλανήτη. Γιατί στις 30 Ιανουαρίου 1972 ως Υπουργός Παιδείας στην κυβέρνηση Έντουαρντ Χηθ επέτρεψε στους Άγγλους αλεξιπτωτιστές να πυροβολήσουν πισώπλατα δεκαεπτάχρονα παιδιά στο Μπόγκσαιντ του Ντέρυ εκείνη τη ματωμένη Κυριακή της Β. Ιρλανδίας.
Σαν αυτά τα δεκαεπτάχρονα για τα οποία ο Πρόεδρος κόπτεται για τα ενδιαφέροντα τους. Και αν ακόμη δεν γνωρίζει το γεγονός γιατί τότε ήταν μικρούλης, σίγουρα θα έχει ακούσει το Sunday Bloody Sunday από τους U2. Είναι πολλά αυτά για τα οποία πρέπει να ενημερωθεί ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας. Τουλάχιστον αυτά που είναι εντός της ηλικίας του. Γιατί τα προηγούμενα μάλλον είναι ήδη θαμμένα στη λήθη.
(*)Μέλος της Γραμματείας του Τμήματος Εργατικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ
