ΛΗΞΟΥΡΙ: τουλάχιστον ασβέστης υπάρχει?

Είμαι κάτοικος Ληξουρίου και διαμένω σ΄αυτή τη μικρή πόλη πολλά χρόνια. Η πόλη αυτή έπαθε μεγάλη ζημιά με τους σεισμούς του 2014.

Εχουν περάσει κοντά πέντε χρόνια από τότε και τα έργα που έχουν γίνει είναι ελάχιστα (το λιμάνι με την κάκιστη παραλία του και ο δρόμος στα Λεγατάτα που όταν βρέξει γίνεται λίμνη).

Η απογοήτευση στο κόσμο είναι μεγάλη. Δεν περιμένει κανείς τίποτα από κανέναν και τα χρόνια περνούν λέγοντας πως σε καμιά δεκαριά χρόνια ίσως δούμε κανένα έργο να γίνεται.

Η ψυχολογία του κόσμου είναι στο ναδίρ λέγοντας πως μόλις μπει ο Σεπτέμβρης τελειώσανε όλα.

Το Θέατρο κοιτάζει την πλατεία και η πλατεία το Θέατρο προσμένοντας τί; Hδη έχει “ριπιστεί’ και αμφιβάλλω αν κάποτε θα μπορέσουν να τοεπισκευάσουν ή θα θέλει γκρέμισμα για να ξαναφτιαχτεί.

Η Ιακωβάτειος Βιβλιοθήκη παραμένει ένα “φάντασμα” και άγνωστο είναι αν θα ξαναφτιαχτεί ή θα πέσει μέσα.

Ο δρόμος από το Ληξούρι προς την Αγία Θέκλη στο ύψος του Αγ.Βασιλείου και στα Κουρουπάτα έχει γίνει το γιοφύρι της Αρτας. Παρατημένα όλα, δεν κινείται τίποτα και ο κόσμος παλεύει να πάει στα χωριά του μέσα από μονοπάτια. Βέβαια αν κάνανε τέσσερα χρόνια για να φτιαχτεί το γεφυράκι στα Κουβαλάτα αναλογικά θα κάνουν δεκατέσσερα για να φτιαχτεί αυτός ο δρόμος. Αρα τί ψάχνω;

Το υποτιθέμενο μουσείο (ένα κτίριο βρώμικο και γεμάτο κακόγουστα συνθήματα) “κοιτάζει” το ποτάμι που κοντεύει να γίνει δάσος από τα χορτάρια. Η παραλία στο βραχίονα μέσα στα σκοτάδια και άγνωστο πότε θα έλθει το άγιο φώς να δούμε τη νύχτα πού πατάμε μη πέσουμε στη θάλασσα.

Το Πόρτο καλύτερα να μη το αναλύσουμε. Οι κολώνες κατασκουριασμένες , άβαφτες , πασαλειμένες, οι λάμπες έτοιμες να πέσουν σε κανένα κεφάλι ανυποψίαστου ανθρώπου, είναι “ιδανικό” μέρος για να αντικρύσεις από μακριά το μισοσκοτεισμένο Ληξούρι και να θαυμάσεις τα εκτρώματα που λέγονται παγκάκια καθώς και το αόρατο γουλόστρωτο που άμα σκοντάψεις θα τσακιστείς.

Με έπιασε το Ληξουριώτικο και εκεί που έλεγα να γράψω δυό λέξεις μου έρχονται στο μυαλό χίλια πράγματα.

Τα σχολεία πέντε χρόνια παρατημένα πάμε για τα επόμενα πέντε και βλέπουμε, καλά να είμαστε και κουράγιο να έχουμε.

Το πολιτιστικό κέντρο έχει εγκαταλειφθεί και είναι στη φάτσα της πόλης . Και καλά τα μεγάλα έργα που θέλουν λεφτά και υποτίθεται θέλουν χρόνο και υπάρχει γραφειοκρατία που στο κάτω κάτω δεν με ενδιαφέρει, πρόβλημά τους είναι και να το λύσουν γιατί προεκλογικά άλλα έλεγαν και τα λεφτά ήταν χύμα, τώρα τελειώσανε.

Τα έργα που δεν θέλουν κόστος γιατί δεν γίνονται;

Ασβέστωμα σε κοινόχρηστους χώρους (π.χ. στη παιδική χαρά στο γήπεδο, στις πλατείες), καθαρισμός του ποταμιού που μετά το Πάσχα έχει γίνει σκουπιδότοπος και δάσος από τα χορτάρια, έλεγχος από την αστυνομία για το διπλοπαρκάρισμα μέσα στην αγορά και την ηχορύπανση στους δρόμους από τα μηχανάκια. Νομίζω ότι δυο τρία πράγματα θα μπορούσαν να φτιαχτούν, βούληση και δυναμισμό θέλει.

Ο αντιδήμαρχος πιστεύω κάνει ό,τι μπορεί, έχει όρεξη, παλεύει είναι οπωσδήποτε πολύ καλύτερος από τον προηγούμενο , καμία σχέση, αλλά τον έχουν εγκαταλείψει από το Αργοστόλι, είναι πλέον μόνος του και αυτό είναι ορατό.

Θα μπορούσα να γράψω πολλά ακόμα, αλλά μου μαυρίζει η ψυχή. Ας αρχίσουν τουλάχιστον από τα εύκολα και βλέπουμε για τα άλλα.

Ξέχασα. Με το νερό που δεν πίνεται ούτε από τα ζώα πρόκειται να γίνει κάτι; Ετσι απλά ρωτάω.

Γειά σας και συγγνώμη για τη πολυλογία,

Παπαδάτος Γ. κάτοικος Ληξουριού του τόσου μικρού όσο και μεγάλου σε πνεύμα τόπου!