Αφού θάψουμε τους νεκρούς μας, αφού πέσει η στάχτη, αφού περισσέψουν τα φληναφήματα των πολιτικών και μη και αφού η πολιτική αντιπαράθεση εξαντληθεί στα κατώτερα των επιπέδων… τότε να σας δω τί θα κάνετε ξεφτίλες. Τότε να δω τί θα κάνουμε κι εμείς, οι άλλοι ξεφτίλες.
Της Βάλιας Μπαζού στο documentonews.gr
Και μιλώ για όλους ανεξαιρέτως. Κυβέρνηση, αντιπολίτευση, περιφέρεια και δήμους. Μιλώ για όλους εμάς που εδώ και δεκαετίες είμαστε μέρος ενός συστήματος παρανομίας και ωχαδελφισμού. Είμαστε οι κρίσιμοι κρίκοι του.
Γιατί μια σοβαρή Πολιτεία, μια σοβαρή διακυβέρνηση, μια σοβαρή αντιπολίτευση, μια σοβαρή αυτοδιοίκηση, οι σοβαροί πολίτες δοκιμάζονται και οφείλουν να αποδείξουν ότι είναι σοβαροί αφού έχουν ηττηθεί.
Δοκιμάζονται και οφείλουν να αποδείξουν ότι είναι σοβαροί όταν έχουν τον απόλυτο έλεγχο. Κρίνονται την επομένη της καταστροφής. Κρίνονται για το εάν έχουν πάρει το μάθημά τους.
Τώρα, λοιπόν, που έχετε, έχουμε τον απόλυτο έλεγχο. Που οι φλόγες έχουν σβήσει, που ο Αίολος έχει αποσυρθεί, που η ζωή παλεύει να ξαναβρεί τους ρυθμούς της, τί θα κάνετε ξεφτίλες; Τί θα κάνουμε ξεφτίλες;
Τα ίδια που κάνετε και κάνουμε εδώ και δεκαετίες;
Έχουμε και λέμε:
Ω, αγαπητοί θα συμφωνήσετε;
Θα συμφωνήσετε επιτέλους στη μνήμη των νεκρών όλα τα κόμματα να τηρείτε το Σύνταγμα και τους νόμους χωρίς εξαιρέσεις, χωρίς παραθυράκια, χωρίς να χαϊδεύετε τα αυτιά των ψηφοφόρων σας;
Θα δεσμευθείτε ότι δεν θα κάνετε αναθεώρηση των άρθρων 24 και 117 του Συντάγματος που με περίσσια επιμέλεια ετοιμάζετε και πάλι για το καλό μας;
Θα δεσμευθείτε ότι δεν θα φέρετε ποτέ στη Βουλή δωράκια για τους ψηφοφόρους – πελάτες σας, όπως τροπολογία που θα βάζει «πάγο» στις κατεδαφίσεις αυθαιρέτων εντός δασών και δασικών εκτάσεων ακόμα και όταν υπάρχουν τελεσίδικες δικαστικές αποφάσεις;
Θα καταργήσετε το εφεύρημα των «οικιστικών πυκνώσεων»;
Θα επικυρώσετε τους δασικούς χάρτες με κάθε πολιτικό κόστος και χωρίς εξαιρέσεις;
Θα σταματήσετε να «τακτοποιείτε» αυθαίρετα όπου γης;
Θα σταματήσετε να τους δίνετε φως, νερό, τηλέφωνο;
Θα σταματήσετε να επιβραβεύετε τους καταπατητές και τους αυθαίρετους;
Θα σταματήσετε να θεωρείτε βάρος το δημόσιο δάσος και τη δημόσια δασική γη;
Θα σταματήσετε να νομιμοποιείτε οικισμούς αυθαίρετα δομημένους χωρίς υποδομές και δίκτυα; Χωρίς δικλείδες ασφαλείας;
Εάν δεν μπορείτε, τότε να βγείτε όλοι μαζί και να μας το δηλώσετε. Να παραδεχθείτε την αδυναμία σας, να παραδεχθείτε ότι οι καταστάσεις σας ξεπερνούν, να ομολογήσετε ότι σε αυτή τη χώρα το σχεδιασμό τον κάνουν εδώ και δεκαετίες οι αυθαίρετοι και οι καταπατητές… Θα είναι κι αυτό μια κάποια πρόοδος.
Κι εμείς αγαπητοί;
Αλλά είμαστε κι εμείς. Οι μονίμως διαμαρτυρόμενοι, οι μονίμως ανεύθυνοι. Εμείς αγαπητοί συμπολίτες θα αναλάβουμε κάποια ευθύνη; Θα σταματήσουμε να θεωρούμε ότι ο κόσμος αρχίζει και τελειώνει έξω από την πόρτα του σπιτιού μας; Θα σταματήσουμε να ψάχνουμε παραθυράκια για να νομιμοποιήσουμε τις αυθαιρεσίες μας; Θα σταματήσουμε να λαδώνουμε; Θα σταματήσουμε να επιβραβεύουμε εκείνους τους βουλευτές και τους δημάρχους που μας κάνουν το χατίρι και θα σκιστούν για να νομιμοποιήσουν την παρανομία μας; Θα σταματήσουμε να είμαστε κοράκια που αφού ξεχαστεί η καταστροφή θα ψάξουμε τον καλύτερο δρόμο για να επωφεληθούμε;
Θα πούμε «όχι» στην αναθεώρηση των άρθρων 24 και 117 του Συντάγματος;
Θα πούμε «όχι» στο εφεύρημα των «οικιστικών πυκνώσεων»;
Θα πούμε «ναι» στους δασικούς χάρτες χωρίς εξαιρέσεις;
Θα πούμε «όχι» στην «τακτοποίηση» των αυθαιρέτων όπου γης;
Θα σταματήσουμε να ζητάμε φως, νερό, τηλέφωνο;
Θα σταματήσουμε να είμαστε καταπατητές και αυθαίρετοι;
Θα σταματήσουμε να θεωρούμε βάρος το δημόσιο δάσος και τη δημόσια δασική γη;
Θα σταματήσουμε να πιέζουμε για νομιμοποίηση οικισμών αυθαίρετα δομημένων, χωρίς υποδομές και δίκτυα; Χωρίς δικλείδες ασφαλείας;
Εάν δεν μπορούμε, ας βγάλουμε τον σκασμό. Ας σταματήσουμε να κάνουμε τους εξοργισμένους. Θα είναι κι αυτό μια κάποια πρόοδος.
Οπότε, αγαπητοί…
Ας συμφωνήσουμε όλοι ότι εφόσον Πολιτεία και πολίτες δεν θέλουν και δεν μπορούν να πάρουν δραστικά μέτρα, δεν μπορούν να εφαρμόσουν το Σύνταγμα και τους νόμους, δεν αντέχουν το δυσβάσταχτο πολιτικό κόστο, τουλάχιστον, ας κάνουν, κάνουμε τα απολύτως απαραίτητα. Ας παραδεχθούν ότι το σύστημα δασοπυρόσβεσης που επελέγη το 1998 ήταν ένα τραγικό λάθος. Κι ας κάνουν επιτέλους πράξη τη σύσταση του Ενιαίου Φορέα Δασοπροστασίας. Ας συμφωνήσουν όλοι στη δημιουργία ενός Φορέα δομημένου σε σύγχρονες βάσεις, που, τουλάχιστον, όταν θα ηττάται θα έχει κάνει το καλύτερο δυνατό.
Υ.Γ.
Οι πιέσεις για αναθεώρηση των άρθρων 24 και 117 του Συντάγματος
Η προσπάθεια που γίνεται εδώ και χρόνια και θα ενταθεί το επόμενο διάστημα είναι να αναθεωρηθεί το θεμελιώδες άρθρο 24 του Συντάγματος για την προστασία του περιβάλλοντος. Οι πιέσεις που ασκούνται είναι για την μείωση των προστατευόμενων δασών μέσα από την αλλαγή ερμηνείας του τι είναι δάσος και τι δασική έκταση αλλά κυρίως μέσα από την αλλαγή της πρόβλεψης για τα ιδιωτικά δάση που σήμερα υπάγονται στις ίδιες απαγορευτικές διατάξεις με τα δημόσια.
Η αναθεώρηση του άρθρου 24 συνδέεται άμεσα και με την αναθεώρηση του άρθρου 117 του Συντάγματος και συγκεκριμένα των παραγράφων 3 και 4 που ρητά ορίζουν:
«3. Δημόσια ή ιδιωτικά δάση και δασικές εκτάσεις που καταστράφηκαν ή καταστρέφονται από πυρκαγιά ή που με άλλο τρόπο αποψιλώθηκαν ή αποψιλώνονται δεν αποβάλλουν για το λόγο αυτό το χαρακτήρα που είχαν πριν καταστραφούν, κηρύσσονται υποχρεωτικά αναδασωτέες και αποκλείεται να διατεθούν για άλλο προορισμό.
4. H αναγκαστική απαλλοτρίωση δασών ή δασικών εκτάσεων που ανήκουν σε φυσικά ή νομικά πρόσωπα ιδιωτικού ή δημοσίου δικαίου επιτρέπεται μόνο υπέρ του Δημοσίου σύμφωνα με τους ορισμούς του άρθρου 17, για λόγους δημόσιας ωφέλειας διατηρείται πάντως η μορφή τους αμετάβλητη ως δασική».
