Πόση ακόμα καταστροφή στον βωμό του κέρδους και της εγκληματικής αδιαφορίας;
Παρακολουθούμε τις τελευταίες ώρες με κομμένη την ανάσα τις εξελίξεις των μετώπων της φωτιάς στην Ανατολική Αττική. Ο αριθμός των νεκρών ανεβαίνει συνεχώς, το ίδιο και των τραυματιών, ενώ είναι ανυπολόγιστη η οικολογική καταστροφή. Στις περισσότερες περιπτώσεις κόποι μιας ολόκληρης ζωής χάθηκαν μέσα σε λίγα λεπτά από την λαίλαπα.
Μέσα στην ατμόσφαιρα θρήνου που έχει πνίξει τη χώρα και λίγες μόνο βδομάδες μετά τη νέα καταστροφή σε Νέα Πέραμο και Μάνδρα, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε πως πρόκειται για ακόμη μία περίπτωση εγκλήματος του καπιταλισμού προς τη φύση, το περιβάλλον, τις ίδιες μας τις ζωές.
Η έκταση των μετώπων, οι πολλές ταυτόχρονες εστίες, δεν είναι απλά τυχαίο αποτέλεσμα των ανέμων και της ζέστης. Η ανθρώπινη δραστηριότητα που έχει κατακλύσει την Αττική είναι μια διαρκής απειλή για το περιβάλλον και συνεχής κίνδυνος για πυρκαγιά. Δεν είναι όμως μόνο η αμέλεια του ανθρώπου που μπορεί να σταθεί αφορμή της καταστροφής. Κύριος παράγοντας είναι η πίεση των οικονομικών συμφερόντων που δεν διστάζουν να καταστρέψουν στο βωμό του κέρδους, γνωρίζοντας βέβαια τι δρόμους ανοίγει η πυρκαγιά για την “ανάπτυξη” τους. Κάποιοι πάνω στα αποκαΐδια προετοιμάζουν επιχειρήσεις, αιολικά πάρκα και ορυχεία βωξίτη. Μόνο τυχαίο δεν μπορεί να είναι το γεγονός ότι τα Γεράνεια Όρη, που καίγονται ακόμα, είναι πλούσια σε μετάλλευμα βωξίτη και έχει εκδηλωθεί ενδιαφέρον για την εξόρυξή τους παρά τις αντιδράσεις των κατοίκων. Η παντοκρατορία του κέρδους δεν υπολογίζει φυσική ομορφιά, οξυγόνο και ελεύθερα βουνά. Μπροστά στα μεγάλα επιχειρηματικά σχέδια, οι ζωές μας είναι το τελευταίο εμπόδιο που πρέπει να υπερβούν.
Ακόμη κι αν έχει κηρυχθεί καθεστώς έκτακτης ανάγκης από την κυβέρνηση για την αντιμετώπιση της πρωτοφανούς τραγωδίας, ακόμη κι αν κινητοποιήθηκε τελικά ο κρατικός μηχανισμός, τέτοια φαινόμενα θα είναι όλο και πιο συχνά όσο υποτιμάται ο δημόσιος τομέας, όσο οι πυροσβέστες είναι ελάχιστοι και κακοπληρωμένοι συμβασιούχοι που καλούνται να δώσουν κάθε φορά τέτοια υπεράνθρωπη μάχη, όσο ο εξοπλισμός και τα οχήματα είναι ελάχιστα και η Δασική Υπηρεσία αποδιοργανωμένη. Οι ευθύνες πρέπει να αποδοθούν γιατί αλλιώς θα συνηθίσουμε στην καταστροφή, θα συνηθίσουμε την αποξένωση από κάθε τι φυσικό που όμως μας ανήκει περισσότερο από όσο ανήκει στα συμφέροντά τους.
Η συνολική εγκατάλειψη των δομών προστασίας των αδύναμων αυτής της κοινωνίας έρχεται τώρα να συμπληρωθεί από την καταστροφή που εκτυλίσσεται τώρα στην Αττική, στο έδαφος της ουσιαστικής εγκατάλειψης της Πυροσβεστικής και όλου του πλαισίου προστασίας των δασών και του περιβάλλοντος. Η ευθύνη της κυβέρνησης είναι τεράστια και έρχεται να ολοκληρωθεί από το δρόμο που ανοίγει στους ναζί της Χρυσής Αυγής να ασκήσουν τη δημαγωγία τους καπηλευόμενοι τον πόνο και την οδύνη των κατοίκων των περιοχών με επισκέψεις που εκφράζουν το υποκριτικό τους ενδιαφέρον. Ένα διάλειμμα από την υπηρεσία των συμφερόντων των εφοπλιστών και βιομήχανων, που ευθύνονται έμμεσα και άμεσαγια τις ζωές που χάθηκαν στις φωτιές, όπως και για αυτές στις πλημμύρες και την οικολογική και κοινωνική καταστροφή που γεννούν καθημερινά.
Η αλληλεγγύη είναι η δικιά μας απάντηση, έμπρακτη στην άμεση ανάγκη των ανθρώπων. Αλληλεγγύη και ξεσκέπασμα των ένοχων για να πληρώσουν οι ένοχοι, να πολεμήσουμε τις αιτίες που γεννούν αυτές τι τραγωδίες και να μην τις ξαναζήσουμε.
Να μη μείνει κανένας και καμία μόνος/η του! Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας!
ΕΡΓΑΤΙΚΕΣ ΛΕΣΧΕΣ ΑΤΤΙΚΗΣ
