Ήταν το 2007 όταν μια εταιρία έστειλε στα ειδησεογραφικά δίκτυα ένα δελτίο Τύπου για το laptop που σκόπευε να ρίξει στην αγορά με καρτελάκι τιμής στο 1 εκατ. δολάρια! Το laptop της Luvaglio δεν ήταν μάλιστα κατά κανέναν τρόπο υψηλών επιδόσεων, καθώς δεν εδραζόταν εκεί η αστρονομική τιμή του. Αλλά στα σπάνια μέταλλα από τα οποία ήταν καμωμένο και σε αυτό το αποσπώμενο κουμπί on/offπου δεν ήταν παρά ένα μεγάλο διαμάντι. Και αν δεν το έβαζες στην ειδική υποδοχή, η συσκευή δεν άναβε με τίποτα.
Το laptop του 1 εκατ. δολαρίων είχε οθόνη 17 ιντσών και σκληρό δίσκο 128 GB, αυτό γινόταν γνωστό στο δελτίο Τύπου αναφορικά με τα τεχνικά του χαρακτηριστικά. Και ότι είχε ενσωματωμένα MP3 player και Blu-ray drive. Ικανοποιητικά χαρακτηριστικά για το 2007 δηλαδή, αλλά ως εκεί, τίποτα το φοβερό. Ίσως η τιμή του εκτοξευόταν από αυτή την «ικανότητα αυτοκαθαρισμού της οθόνης» που αναφερόταν και κανείς δεν ήξερε σε τι αφορούσε.
Την ώρα όμως που ο κόσμος της εκζήτησης χαιρέτιζε την εξαλλοσύνη του 1 εκατομμυρίου, οι μεγαλύτερες τεχνολογικές ιστοσελίδες άρχισαν να ψάχνουν περισσότερα για το μυστηριώδες laptop. Κάποιες, όπως το Gizmodo, βρήκαν τον διευθύνοντα σύμβουλο της εταιρίας, Rohan Sinclair Luvaglio, ο οποίος τους είπε πως η αστρονομική τιμή βασιζόταν πράγματι στα πολύτιμα πετράδια που είχε η συσκευή, τα οποία δεν ήταν ωστόσο απλώς διακοσμητικά, καθώς «τους έχουμε βρει σκοπό», όπως έλεγε ο Luvaglio: «Δεν ήθελα να στεγάσω απλώς ένα laptop σε μια διαμαντένια θήκη για να το κάνω ακριβότερο. Τα έχουμε βάλει από το πληκτρολόγιο ως τον φορτιστή», έλεγε στο Gizmag τον Ιούνιο του 2007.
Το παράξενο του πράγματος επέμενε όμως, όπως άρχισαν να λένε παράγοντες της αγοράς στα blog τους: ποιος θα αγόραζε ένα laptop 1 εκατ. δολαρίων και πού ακριβώς θα κυκλοφορούσε μαζί του; Για να λύσουν τον γρίφο, μιας και οLuvaglio δεν απαντούσε σε ερωτήσεις και για να επικοινωνήσεις με την εταιρία του έπρεπε να κλείσεις ραντεβού μέσω της ιστοσελίδας (που ποτέ δεν γινόταν), κάποιοι επισκέφθηκαν τα γραφεία της φίρμας στο Δυτικό Λονδίνο, όπως η ιστοσελίδα Engadget, και δεν ενθουσιάστηκαν καθόλου. Ίσα ίσα!
Είδαν δηλαδή πως η όλη επιχείρηση κατασκευής και πώλησης του πανάκριβου laptop γινόταν από ένα πενιχρό γραφειάκι στο Δυτικό Λονδίνο. Το οποίο ήταν μονίμως κλειστό και όταν είχε φως, την πόρτα δεν την άνοιγε κανείς. Η ενσάρκωση της πολυτέλειας δεν ακολουθούσε δηλαδή την οδό που θα περίμενε κανείς. Όπως ήταν και το δελτίο Τύπου εξάλλου, γεμάτο βαρύγδουπες δηλώσεις και αλαζονική ρητορεία, αλλά υπόπτως φειδωλό σε πληροφορίες.
Το PC Pro έκανε ένα βήμα παραπάνω: κατάφερε να εντοπίσει τον γενικό διευθυντή Rohan Sinclair Luvaglio, παρά το γεγονός ότι το τηλέφωνό του δεν υπήρχε πουθενά και στο γραφείο του έφτανες «μόνο κατόπιν ραντεβού». Ο γενικός είπε στην ιστοσελίδα πως το «laptop είναι πανέτοιμο και το φτιάχνουμε μόνοι μας», αν και αρνήθηκε και πάλι να δώσει περισσότερες λεπτομέρειες για το προϊόν ή την ιστορία της Luvaglio. Και ίσως να του ξέφυγε πως «ετοιμάζονται και οι εγκαταστάσεις για την κατασκευή του laptop»!
Η Companies House πάντως, στη δική της έρευνα, είδε πως η εταιρία λειτουργούσε νόμιμα. Τα χρόνια πέρασαν έκτοτε και ούτε λόγος ξανά για το laptop του ενός εκατομμυρίου. Ακόμα και ένα βιντεάκι που είχε ετοιμάσει η Luvaglioγια το πανάκριβο γκατζετάκι της έχει εξαφανιστεί εδώ και καιρό από το YouTube. Και είναι κρίμα, γιατί έδειχνε το laptop να γλιστρά μόνο του έξω από την ξύλινη θήκη!
Ακόμα και σήμερα, 11 χρόνια μετά, δεν είναι γνωστό αν η Luvaglio έφτιαξε τελικά το πολυθρύλητο laptop της και αν το έχει βάλει κανείς στα ζάπλουτα χέρια του. Ή αν ήταν κι αυτό ένα ακόμα πυροτέχνημα…
