Τις τελευταίες μέρες πολλοί φίλοι και συμπολίτες με ρωτούν με πραγματική απορία, γιατί δεν «παρεμβαίνω» σχετικά με το εκτελούμενο έργο της παραλίας. Η απάντησή μου ήταν και είναι απλή. Δεν νιώθω ιδιοκτήτης του έργου, το οποίο έγινε πριν πολλά χρόνια και σήμερα «αποξηλώνεται». Ο δήμαρχος, ο οποιοσδήποτε πολιτικός, μπορεί να εμπνευστεί, να μελετήσει και να υλοποιήσει ένα έργο· από τη στιγμή που το τελειώνει και το παραδίδει στην κοινωνία, το έργο είναι της κοινωνίας, της πόλης, δεν είναι του πρώην δημάρχου ή όποιου άλλου παράγοντα. Αν οι πολίτες, οι φορείς, οι άρχοντες της πόλης νιώθουν το έργο χρήσιμο, αυτοί πρέπει να υπερασπισθούν την ύπαρξη και τη φυσιογνωμία του.
Προσωπικά, προσπαθώ να ξεφεύγω από την πολυπλόκαμη ματαιοδοξία, να ιδιοποιούμαι και να προσωποποιώ κάποιο έργο το οποίο βοήθησα να γίνει. Μια κι έχει τεθεί όμως το ζήτημα, του πώς θα ξαναγίνει το ανωτέρω έργο, θα εκφράσω την άποψή μου ως απλός πολίτης, καθώς δεν έχει υπάρξει κάποια επίσημη ανακοίνωση, παρά μόνο δημοσιεύματα, εκτιμήσεις, φήμες, γνώμες. Αυτή η απουσία έγκυρης πληροφόρησης είναι ακατανόητη…
Οι σεισμοί του 2014 έπληξαν τη διαμορφωμένη αρχιτεκτονικά παραλία, κατά τη γνώμη μου ανεπανόρθωτα. Ορθώς το υπουργείο και προφανώς οι τοπικοί παράγοντες, προχώρησαν σε μελέτη για την εκτέλεση νέου έργου, το οποίο θα αποκαθιστά το προϋπάρχον. Θεωρώ εκ των ων ουκ άνευ προϋπόθεση, πως η νέα μελέτη και εκτέλεση θα ακολουθήσει πιστά τα αρχιτεκτονικά στοιχεία της προϋπάρχουσας διαμόρφωσης, για τους παρακάτω λόγους.
Η παραλία Αργοστολίου, όπως διαμορφώθηκε το 1984, εντάχθηκε θετικά στη συνείδηση των πολιτών και αποτέλεσε συνιστώσα της τοπικής συλλογικής μνήμης της κοινωνίας μας. Έγινε ένα έργο εμβληματικό για την πόλη. Η συλλογική μνήμη είναι η τοπική παράδοση, η τοπική ιστορία. Η κάθε πόλη, κυρίως είναι τα εμβλήματά της. Τα εμβλήματα πρέπει να είναι σεβαστά…
Το Αργοστόλι είναι μια πόλη, που το δομημένο περιβάλλον της έχει ηλικία 65 χρόνια. Η παραλία έχει ηλικία 35 χρόνια. Εκ των πραγμάτων η διαμορφωμένη παραλία έχει ηλικία μεγαλύτερη από το μισό της ηλικία της πόλης, οι δε τελευταίες γενιές πολιτών μεγάλωσαν με αυτή την παραλία. Στην πόλη μας, οι πλάκες της Φάλαρης, τα βότσαλα, οι κυματισμοί, οι φοίνικες – ο έντονος συμβολισμός του έργου με την αποκορύφωσή του στη συνάντηση των κυματισμών (συνάντηση-σύγκρουση-συνοχή-νέο ξεκίνημα) ακριβώς στο ξέφωτο απέναντι από την τοπική ταπεινή τριλογία Αργοστολίου (Βιβλιοθήκη-Θέατρο-Μουσείο), για την οποία βεβαίως όλοι είμαστε αρκούντως υπερήφανοι, καθιστούν την αρχιτεκτονική παρουσία του έργου αναμφισβήτητη παράδοση…
Η παράδοση, η ιστορία, οι πάσης φύσεως μνήμες, τα βιώματα, όλα αυτά συναποτελούν την τοπική μας ταυτότητα. Οι τοπικές ταυτότητες, ακολούθως, συναρθρώνονται και συναποτελούν την εθνική ταυτότητα. Δεν είμαι παραδοσιόπληκτος, δεν είμαι τοπικιστής· δεν είμαι όμως και άπολις, δεν είμαι άπατρις. Έχω το προνόμιο να ανήκω σε πόλη, σε έθνος, σε πατρίδα και είμαι υπερήφανος και ταυτόχρονα ευγνώμων γι’ αυτό. Αλλά όλα αυτά είναι η παράδοση…
Κοπτόμεθα απαξάπαντες-πολιτικοί, παράγοντες, πνευματικοί άνθρωποι, συγγραφείς, δοκιμιογράφοι, καλλιτέχνες, αρχιτέκτονες-για την αξία της παράδοσης. Τα λόγια χωρίς σθένος και απόφαση είναι κούφια και εν τέλει ύποπτα. Η ύπουλη καθημερινότητα ναρκώνει συνειδήσεις…
Το παραδοσιακό έργο της παραλίας Αργοστολίου πρέπει να ξαναγίνει όπως ήταν. Ίδια υλικά, ίδια αρχιτεκτονική. Το σεισμοπαθές Αργοστόλι πρέπει να διασώζει ακραιφνώς τα εμβληματικά του έργα. Εξάλλου είναι τόσο λίγα… Έχουμε ελάχιστα στοιχεία από το παρελθόν. Κλαυθμηρίζουμε-ελπίζω όχι υποκριτικά-για το χαμένο αρχιτεκτονικό θησαυρό του παρελθόντος. Θα ήταν μεγάλη πολιτική αστοχία και ταυτόχρονα αδικαιολόγητη κοινωνική αβελτηρία, η παραλία να επιστρωθεί με βιομηχανικά, απρόσωπα υλικά. Αν υπάρχει δυσκολία στην εξεύρεση των υλικών, γνωρίζω ότι ξεπερνιέται· αν κοστίσει «κάτι» παραπάνω το έργο οφείλουμε να το υποστούμε ομοθύμως· αν ο εργολάβος «δυσκολεύεται» οφείλει και αυτός να διαθέτει την πρέπουσα κοινωνική ευαισθησία.
Θέλω να έχω εμπιστοσύνη στο υπουργείο, που ορθώς και μπράβο του επιχειρεί το έργο, στη βουλευτή, που λόγω και επαγγελματικής ιδιότητας διαθέτει προσήκουσα ευαισθησία, στη δημοτική αρχή, που την αφορά άμεσα η φυσιογνωμία της πόλης, στις πολιτικές, επαγγελματικές, πνευματικές, κοινωνικές δυνάμεις. Ευελπιστώ η νέα μας παραλία να είναι ο σωστός κρίκος της παράδοσής μας.
Αργοστόλι 28.11.2018
Αλέκος Καλαφάτης
