Στο δίκτυο της «Διεθνούς Ταξινόμησης των Νόσων ICD» εδώ και καιρό μιλούν για την επονομαζόμενη «διαταραχή τυχερών παιχνιδιών».
Το ICD θεωρείται το πιο σημαντικό σύστημα ταξινόμησης για τις ασθένειες και συνεπώς έχει αντίκτυπο στα εθνικά συστήματα υγείας, τις ασφαλιστικές εταιρείες και τις οργανώσεις βοήθειας.
Σύμφωνα με τον σχεδιασμό, υπάρχει μια διαταραχή λόγω των τυχερών παιχνιδιών όταν πληρούνται τρεις παράγοντες:
– Έλλειψη ελέγχου στα τυχερά παιχνίδια, για παράδειγμα, όσον αφορά την κανονικότητα, τη διάρκεια ή την ένταση
– Υποταγή άλλων δραστηριοτήτων και καθημερινών ρουτίνας στο παιχνίδι
– Συνέχιση ή εντατικοποίηση του παιχνιδιού παρά τις αρνητικές συνέπειες (κουβάς)
Προκειμένου να αποφευχθεί μια πρόωρη διάγνωση εθισμού, οι δυνητικοί πάσχοντες θα πρέπει να διαγνωσθούν μόνο μετά μια περίοδο παρατήρησης 12 μηνών, με σαφή και σοβαρά συμπτώματα ήδη.
Το 3,5% του ποσοστού των ατόμων που έχει παίξει ένα τυχερό παιχνίδι έχουν μια μορφή διαταραχής με τον τζόγο. Οι έρευνες ψυχολογίας συνεχίζουν να εξελίσσονται στο κομμάτι αυτό του εθισμού στον τζόγο και τα τυχερά παιχνίδια.
Είναι διαπιστωμένο πως οι παίκτες τυχερών παιχνιδιών που είναι εθισμένοι εμφανίζουν διαταραχή του “ελέγχου των παρορμήσεων”.
Η διαταραχή που εμφανίζουν έγκειται στο ότι τα άτομα παίζουν σύμφωνα με παθολογικούς πόθους και έτσι αυξάνουν την ανάγκη να δοκιμάζουν συνέχεια την τύχη τους, με αποτέλεσμα να αυξάνονται και οι αρνητικές κοινωνικές συνέπειες της συμπεριφοράς τους.
Όπως και τα άτομα με διαταραχές και εθισμό σε διάφορες ουσίες έτσι και τα τυχερά παιχνίδια εθίζουν τόσο έντονα, με αποτέλεσμα τα άτομα να βιώνουν σημαντική ψυχική βλάβη και ταλαιπωρία.
Επίσης, τα άτομα με διαταραχή στα τυχερά παιχνίδια μπορεί να προβούν σε ακραίες συμπεριφορές μοναδικές για την κατάστασή τους, όπως να κυνηγούν ένα κακό και επικίνδυνο στοίχημα, να λένε ψέμματα στους οικείους τους για τα χρηματικά ποσά τα οποία έχουν παίξει και τέλος να φτάνουν μέχρι το σημείο να εγκληματούν για να στηρίξουν τα τυχερά παιχνίδια τους.
Άτομα με εθισμό στα τυχερά παιχνίδια έχουν επίσης υψηλά ποσοστά άλλων διαταραχών, ιδιαίτερα της εξάρτησης από τη νικοτίνη, την εξάρτηση από άλλες ουσίες, καταθλιπτική διαταραχή και αγχώδη διαταραχή. Στην περίπτωση της κατάθλιψης και των αγχωδών διαταραχών, τα συμπτώματα φαίνεται να προηγούνται και δεν είναι αποτέλεσμα του εθισμού στον τζόγο.
Θεωρείται βασικό να παίρνουμε προληπτικά μέτρα, καθώς τα άτομα που είναι εθισμένα στον τζόγο έχουν αυξημένες πιθανότητες να “υποτροπιάσουν” και να ξαναρχίσουν να παίζουν, ενώ έχουν σταματήσει για ένα σημαντικό διάστημα.
Σημαντικό για τα άτομα αυτά είναι να καταλάβουν ότι έστω κι αν επανέλθουν στις ίδιες “κακές” συνήθειες , δεν έχουν αποτύχει και ότι πρέπει συνέχεια να προσπαθούν για να ξεφύγουν.
