Μετά την εξαφάνιση των φοινικιών της (Κεντρικής) Πλατείας Αργοστολίου και της Πλατείας Καμπάνας ήλθε και η σειρά των φοινικιών της οδού Ριζοσπαστών, του Φοινικόδρομου και μάλιστα όχι μόνο των κατεστραμμένων.
Του Μάκη Φόρτε
Αισθήματα θλίψης και ίσως και οργής έχουν κατακλύσει πρώτα και κύρια αυτούς που έχουν βιώσει ιστορικά το Αργοστόλι.
Και αυτό γιατί τα υπερήφανα πανύψηλα φοινίκια της Καμπάνας, της Πλατείας και του Φοινικόδρομου αποτελούν την διαχρονική ταυτότητα της πολύπαθης πόλης.
Τα φοινίκια του Αργοστολιού έζησαν όλα τα μεγάλα και μικρά γεγονότα της πόλης και του νησιού με κορυφαία τους σεισμούς του 1953, όταν όλη η πόλη ισοπεδώθηκε μαζί και όλος ο δομημένος πλούτος του παλιού προσεισμικού Αργοστολιού.
Τα φοινίκια όμως έμειναν αγέρωχα εκεί, να αποτελούν το συνδετικό κρίκο στην ιστορία και τη (ΜΟΝΑΔΙΚΗ) συνέχεια μεταξύ του προσεισμικού και μετασεισμικού Αργοστολιού. Ήταν αυτά που έδιναν δύναμη στους Αργοστολιώτες, ήταν το παρελθόν τους, οι ρίζες τους.
Στο να αποδοθούν ευθύνες τώρα στο αν μπορούσε ή όχι να αντιμετωπιστεί η καταστροφή του «ύφους» του Αργοστολιού είναι ένα θέμα, αλλά η ουσία είναι πως σε κάθε περίπτωση υπάρχει αλλοίωση της ταυτότητας της πόλης και μάλιστα με σπουδή και βίαιο τρόπο στη λογική «μαζί με τα ξερά ας πάνε και τα χλωρά» – στην κυριολεξία, όπως έγινε με την κοπή των υγιών φοινικιών και μάλιστα με αμφιλεγόμενης νομιμότητας απόφαση (αλήθεια την ώρα που κοβόταν οι φοίνικες είχε εκδοθεί η απαιτούμενη από το νόμο άδεια εκτέλεσης εργασιών μικρής κλίμακας 😉 .
Το Αργοστόλι ανέκαθεν στην ιστορία του είχε πολυπολιτισμικό χαρακτήρα στην κοινωνία των πολιτών του, αλλά όλοι σεβάστηκαν τον πολιτισμό και την ιστορία του. Ακόμη και οι σεισμοί που κατέστρεψαν συθέμελα το δομημένο περιβάλλον, άφησαν κάτι άθικτο και συγκεκριμένα τα φοινίκια, σαν ιστορική συνέχεια.
Το σημερινό ζητούμενο λοιπόν είναι αν θα συνεχίσει το Αργοστόλι να διατηρεί την ταυτότητα του στο χρόνο ή θα επιχειρηθεί η αλλοίωση της με βίαιο και ανιστόρητο τρόπο με πρόσχημα…. το σκαθάρι των φοινικιών.
Αν η σημερινή δημοτική αρχή αποβλέπει στο να ταυτιστεί ιστορικά, με την αλλοίωση της ταυτότητας του Αργοστολιού τότε αυτή η ενέργειά της αποκτά πολιτικές διαστάσεις και … «πάει αλλού η βαλίτσα».
===
