Η άλλη Ελλάδα. Υπάρχει και η άλλη Ελλάδα. Γράφει ο Αριστοτέλης Μπατιστάτος

Η άλλη Ελλάδα. Υπάρχει και η άλλη Ελλάδα.

Και ευτυχώς που υπάρχει και αυτή η Ελλάδα που ξέφυγε απ’ τη χολή των Αμβρόσιων και των Κασιδιάριδων (όνομα και ιδιότητα δύο σε ένα). Δεν πα να είχε ψηφίσει σαράντα φορές Νέα Δημοκρατία ο Διονύσης Αρβανιτάκης; Δεν με ενδιαφέρει. Και εγώ μαζί του άλλες σαράντα, έτσι, για την αλητεία στην Κουμουνδούρου. Αν δεν σας λέει κάτι το όνομα ήταν ο φούρναρης της Κω που κάθε νύχτα έψηνε και κάθε πρωί μοίραζε φρατζόλες ανθρωπιάς στους πεινασμένους πρόσφυγες. Είχε ζήσει και ο ίδιος στο πετσί του την προσφυγιά. Έψηνε κάθε νύχτα χωρίς να σκέφτεται αν θα ταΐσει παράτυπους ή λαθραίους γιατί ήξερε πως αυτές οι γ@μημένες λέξεις δεν ταιριάζουν μπροστά από τη μοναδική λέξη που ίσως ήξερε καλά.

Γράφει ο Αριστοτέλης Μπατιστάτος

Δυστυχώς έφυγε στα 77 του από αυτόν τον μάταιο κόσμο πριν από μερικές ημέρες, αλλά άφησε πίσω του τη σωστή ερμηνεία της λέξης «Άνθρωπος». Και ας μην είχε βγάλει το δημοτικό σχολειό της εποχής του. Και ας έφυγε χωρίς να έχει διδαχθεί όλες αυτές τις γλυκανάλατες γλωσσολογικές ερμηνείες των γραμματιζούμενων για την συγκεκριμένη λέξη. Όχι λέω, μήπως νομίζει κανείς πως τον άνθρωπο τον κάνουν τα ντοκτορά και τα χρυσά σιρίτια.

Φεύγοντας έδωσε τη σκυτάλη του στον κυρ Γιώργη τον Καραμανώλη απ’ τη Λέσβο. Πρόσφυγας και αυτός από απέναντι. Μαριδάκι και γοπούλες φρέσκες καθημερινά για τα προσφυγόπουλα που τον περιμένουν να βγει στην παραλία. Γιατί; Γιατί όπως ο ίδιος λέει «Ο Χριστός όλους με ψάρια τους τάισε». Μόνο τους ηλίθιους τάισε με κρεατίνη και τεστοστερόνη θα προσθέσω εγώ ο άθεος. Ρε δεν πα να είναι απ’ τους τελευταίους του ΚΙΝΑΛ ο κυρ Γιώργης; Και εγώ αντάμα.

Τη γιαγιά Μαρίτσα Μαυραπίδου που την πας; Προσφυγοπούλα και κείνη πριν από 90 χρόνια από τα Μοσχονήσια της Μικρασίας. Δεν το κόβω να είχε διδαχθεί τις Τρωάδες παρόλα αυτά άνοιγε καθημερινά την αγκαλιά της στη Σκάλα Συκαμινιάς της Λέσβου μόλις έφταναν οι πλωτές κουρελούδες με τα μελανιασμένα προσφυγόπουλα. Έφυγε και αυτή πριν κανα μήνα γιατί έτσι το ήθελε ο Θεός. Ο κανονικός Θεός, όχι ο άλλος του Αμβρόσιου. Ρε δεν πα να ψήφιζε Λεβέντη η λεβέντισσα γιαγιά;

Αυτή είναι η φυσική ροή των πραγμάτων. Ένας φεύγει, ένας έρχεται, ένας άλλος φεύγει…

Θα πεταχτεί βέβαια και κανας γραμματιζούμενος τύπου Πλεύρη να με βάλει στη θέση μου γιατί, όλοι αυτοί οι καλοί άνθρωποι πήραν κάποτε το δρόμο της προσφυγιάς με αίμα Ελληνικό στις φλέβες τους. Πώς να το κάνουμε. Δεν ήταν «λάθρο» η γιαγιά Μαρίτσα σαν τους σημερινούς. Ουδέποτε υπήρξε Πακιστανός ο συγχωρεμένος ο φούρναρης.

Δεν πειράζει. Ας ανοίξουν τουλάχιστον κανένα βιβλίο να ξεστραβωθούν οι γραμματιζούμενοι του τρία ευρώ το μπάνιο και πέντε ευρώ η φόρτιση του κινητού, γιατί και τη γενιά της γιαγιάς Μαρίτσας οι δικοί τους παππούδες μέσα στη λάσπη της Καισαριανής και της Καλαμαριάς την έριξαν. Επειδή είχε Ελληνικό αίμα.

Σας ευχαριστούμε όλους.

Και όταν φύγει μια μέρα και ο κυρ Γιώργης ο ψαράς (κούφια η ώρα που το ακούει) να είστε σίγουροι πως θα πάρει κάποιος άλλος τη σκυτάλη. Γιατί υπάρχει και η άλλη Ελλάδα. Αυτή που μας κάνει να νιώθουμε περηφάνια μες τη σκατοζωή μας.

• (*)          Ταξίαρχος ε.α.
•  Συγγραφέας – Πολιτικός Επιστήμονας
•         Μέλος της Γραμματείας του Τμήματος Εργατικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ