Πολλά έχουν ειπωθεί για τον διμέτωπο αγώνα της Φώφης Γεννηματά και τις ίσες αποστάσεις του ΚΙΝΑΛ – ΔΗΣΥ – ΠΑΣΟΚ από τα δύο «άκρα». Αυτός ο διμέτωπος αγώνας έχει κοστίσει μέχρι στιγμής την εκλογική (αλλά κυρίως την πολιτική) συντριβή του κόμματος που ίδρυσε ο μεγάλος αντιφατικός της σοσιαλδημοκρατίας Ανδρέας Παπανδρέου.
Γράφει ο Αριστοτέλης Μπατιστάτος
Το ΠΑΣΟΚ (ας το λέμε έτσι για να συνεννοούμαστε τουλάχιστον) δεν έχασε το μεγαλύτερο μέρος των ψηφοφόρων του για τα λάθη που έκανε στο παρελθόν, αλλά γιατί συνεχίζει να τα επαναλαμβάνει. Δεν αναφέρομαι μόνο σε επίπεδο κορυφής και στον εγκλωβισμό της ηγεσίας του στη σύμπλευση με τον Βορίδη και τον Άδωνι σε ότι αφορούσε στη Συμφωνία των Πρεσπών (κάπου εκεί χάθηκε το ΚΙΝΑΛ), αλλά και σε επίπεδο μικρομεσαίων στελεχών.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι αυτοδιοικητικές εκλογές του Μαΐου, γιατί είναι εκ των πραγμάτων ένα πεδίο στο οποίο όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης έχουν τη δυνατότητα να αναπτύξουν στην κοινωνία την πολιτική τους φιλοσοφία στην κατεύθυνση της ενεργούς συμμετοχής των στελεχών τους (με τη διασταλτική έννοια του όρου) και της επιλογής συμμάχων.
Θα μου πει κάποιος «Τι μας λες ρε φίλε… τοπική αυτοδιοίκηση είναι η αποκομιδή των σκουπιδιών, τα παρτέρια και οι λακκούβες που χάσκουν στο δρόμο. Τα μισά και παραπάνω αυτοδιοικητικά ψηφοδέλτια στην επικράτεια δηλώνουν ανεξάρτητα από κομματικούς μηχανισμούς.» Αμ δε, που είναι έτσι…
Ειλικρινά σέβομαι και εκτιμώ ανθρώπους σαν τον κύριο Βαλλιανάτο ή τον κύριο Τσιλιμιδό παρόλο που δεν τους γνωρίζω προσωπικά, απλώς αναρωτιέμαι αν με την συγκεκριμένη τους επιλογή εξακολουθούν να αυτοπροσδιορίζονται πολιτικά με βάση τη διαδρομή τους. Αν πάλι ποτέ δεν ήταν τίποτα και απλώς έβρισκαν πάντα κάπου πολιτική στέγη (την τελευταία τους μόνο «πολιτική στέγη» δεν τη λέει κανείς), τότε το δόγμα Σημίτη περί μονιμότητας κάποιων ενοίκων στην πολυκατοικία της εξουσίας είναι βαθιά ριζωμένο στο πολιτικό σύστημα. Στην περίπτωση αυτή πρέπει να ξεριζωθεί πριν γίνει απόστημα με τραγικές συνέπειες για την κοινωνική υγεία. Προσοχή στις λακκούβες…
