Απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «μεταφόρτωση» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά ή περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του kefaloniapress.gr
Το αρχοντικό Μπεμπέτα, ιδιοκτησίας των αδελφών Λοβέρδου, από λαξευμένη λιθοδομή στο ισόγειο για πολλαπλάσια αντοχή στους σεισμούς και τις φθορές, βρισκόταν στην γωνία με την Ιωσήφ Μομφεράτου, εκεί που σήμερα στεγάζεται η πιτσαρία Alforno, για αυτό είχε μεγάλη πρόσοψη και επί της συγκεκριμένης οδού.
γράφει η Μαρία Μαρκάτου-Αλυσανδράτου
Σε αυτό το κτίριο φιλοξενήθηκε η Καθολική Σχολή Καλογραιών από το 1935 έως το 1941.Η σχολή των Φραγκισκανών λειτούργησε στην Κεφαλονιά από το 1914 έως το 1941 χωρίς διακοπή και τα πρώτα 9 χρόνια στεγάστηκε σε πάροδο της σημερινής Ριζοσπαστών, στην συνέχεια πάνω από το ξενοδοχείο Ακταίον στην παραλιακή, για να καταλήξει μέχρι το κλείσιμό της στην οδό Ριζοσπαστών και στο κτίριο Λοβέρδου-Μπεμπέτας.
Μαθήτριες της Σχολής Καλογραιών φωτογραφίζονται με τις δασκάλες τους το 1935
Σε μια εποχή που τα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια ήταν πολύ συνηθισμένο φαινόμενο στο Αργοστόλι η συγκεκριμένη ήταν Ιταλική σχολή, θρησκευτική με ξενόγλωσσα τμήματα, Ελληνόγλωσσο Δημοτικό και Σχολαρχείο, Οικοτροφείο πιάνου, ζωγραφικής και κεντήματος.
Οι καταστρεπτικές συνέπειες των σεισμών του 1953 αριστερά στο αρχοντικό Αλιβιζάτου και δεξιά στο αρχοντικό Λοβέρδου
Αμέσως μετά η πολυτελής οικία Γεώργιου Γερμενή, την οποία δώρισε με την διαθήκη του το 1906 μαζί με όλη την κινητή και ακίνητη περιουσία του ώστε να στεγάσει την Φιλαρμονική Σχολή Κεφαλληνίας, μετά τον θάνατο της συζύγου του. Η Άννα Βέγια Γερμενή πεθαίνει το 1928 οπότε και η Φιλαρμονική μεταστεγάζεται στο ιδιόκτητο πλέον οίκημα της αφού μέχρι τότε ήταν στεγαστικά περιπλανώμενη.
Οικία Γερμενή μετέπειτα Φιλαρμονική Σχολή
Στις 7 Μαΐου του 1838 ιδρύθηκε στο Αργοστόλι η Φιλαρμονική Σχολή Κεφαλληνίας. Κύρια αφορμή για την ίδρυση της ήταν η επιθυμία ανώνυμων νεαρών να σπουδάσουν μουσική κι όχι η απαγορευτική διαταγή της τότε Αγγλίδας Βασίλισσας, οι μπάντες των Αγγλικών φρουρών ανά την Επτάνησο να μη συνοδεύουν τις λιτανείες ή να λαμβάνουν οποιοδήποτε μέρος στις θρησκευτικές τελετές του τόπου, που έτσι κι αλλιώς εκδόθηκε ένα χρόνο μετά.
Η Φιλαρμονική Σχολή Κεφαλονιάς συγκροτήθηκε στο Αργοστόλι από μία ομάδα ερασιτεχνών μουσικών υπό την αρχική και πολλά χρόνια μετέπειτα διεύθυνση του Ιταλού μουσικού Emilio Pizzoli.
Η οικία Γερμενή αποδείχθηκε το πιο κατάλληλο οίκημα να φιλοξενήσει την Φιλαρμονική, που χρησιμοποίησε τον μεγάλο κήπο στο πίσω μέρος ως θερινό θέατρο και την μεγάλη αίθουσα δεξιώσεων ως αίθουσα συναυλιών με σκηνή.
Κι άλλη άποψη της οικίας Γερμενή και μετέπειτα Φιλαρμονικής Σχολής
Τις τάξεις της υπηρέτησαν σπουδαίοι αρχιμουσικοί που φρόντιζαν για την μουσική παιδεία των μουσικών του μέλλοντος, οι οποίοι θα στελέχωναν αργότερα τις μπάντες και τα χορωδιακά σχήματα. Πρώτος Αρχιμουσικός της ιστορικής μπάντας αναδείχθηκε μετά το 1846 ο Νικόλαος Τζανής Μεταξάς.
Εκείνης της μπάντας που υπό την διεύθυνση του Ιταλού μουσικοδιδάσκαλου Francesco Νicolini, συμμετείχε στις 25 Μαρτίου 1896 στους πρώτους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας κι όπως φημολογείται εντυπωσίασε πραγματικά το κοινό. Τότε, που ο Μαραθωνοδρόμος Σπύρος Λούης τερματίζει πρώτος την διαδρομή των 40 χιλιομέτρων σε 2 ώρες 58 λεπτά και 50 δευτερόλεπτα.
Η μπάντα της Φιλαρμονικής Σχολής με αρχιμουσικό τον Francesco Νicolini, στους Ολυμπικαούς Αγώνες του 1896, στο Παναθηναϊκό Στάδιο(αρχείο Γεώργιου Ραυτόπουλου)
Ο μουσικοδιδάσκαλος και δημιουργός του ελληνικού μελοδράματος Διονύσιος Λαυράγκας υπήρξε επίσης μαέστρος της μπάντας κι αργότερα καλλιτεχνικός σύμβουλος της Σχολής. Είναι εκείνος που το 1931 πλησιάζει τον εγκατεστημένο στην Αθήνα Ιταλό βιολιστή Ρανταμές Μανιόνι και τον προσκαλεί να διδάξει ως καθηγητής εγχόρδων στην Σχολή.
Ο διεθνούς φήμης Κεφαλονίτης συνθέτης και διευθυντής ορχήστρας, Διονύσιος Λαυράγκας (17 Οκτωβρίου 1860 – 18 Ιουλίου 1941)
Πρόκειται για τον άνθρωπο, που το 1933 δίδαξε μουσική και φωνητικά στον 12χρονο τότε Γεράσιμο Χανδρινό, Κεφαλονίτη από την μητέρα του, γνωστό βιολιστή σε όλους πολύ αργότερα, με το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο, Φιλήμονας.
Επίσης, ο μεγάλος μουσικοσυνθέτης Μίκης Θεοδωράκης όπως είχε δηλώσει κατ’ επανάληψη, τα πρώτα του μουσικά ακούσματα και σκιρτήματα τα έζησε μικρός στο Αργοστόλι και χάρη στις άρτιες μουσικές εκτελέσεις της μπάντας της Σχολής.
Παρότι η Σχολή διέκοπτε συχνά την λειτουργία της λόγω οικονομικών προβλημάτων ή πολιτικής αντιπαλότητας, για πάρα πολλά χρόνια η καθοδήγηση φημισμένων μουσικοδιδασκάλων κι η προσέλευση μαθητών κράτησε ζωντανό το πάθος για την τέχνη και την μουσική παιδεία παρά τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετώπισε η Σχολή κατά καιρούς. Ενδεικτικά να αναφέρουμε, ότι εκατό σχεδόν χρόνια από την ίδρυσήτης και συγκεκριμένα το 1939, η Σχολή έχει 9 τμήματα μουσικής διδασκαλίας, 6 καθηγητές-δασκάλους και 230 μαθητές.
Η ορχήστρα της Φιλαρμονικής το 1935 με διευθυντή τον καθηγητή βιολιού Ρανταμές Μανιόνι, στη σκηνή του θεάτρου Κέφαλος
Από τις παλαιότερες μουσικές Σχολές των Ιονίων Νήσων,προγενέστερη ακόμα και της Κερκυραϊκής, κατά το παρελθόν άφησε εποχή για την ποιότητα των μουσικών της εκτελέσεων κι η προσφορά της στη μουσική παιδεία του τόπου δεν σταμάτησε ούτε τα δύσκολα χρόνια του πολέμου.Την εποχή, που για να γλυτώσει το κτίριο της από την επίταξη, ο τότε πρόεδρος του ιδρύματος Μεμάγγελος Αλιβιζάτος νοίκιασε τον ισόγειο χώρο και τα γραφεία στον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό.
Το έμβλημα της Φιλαρμονικής Σχολής
Οι Ιταλοί σεβάστηκαν το κτίριο και δεν το εξέτρεψαν από τον μουσικό προορισμό του κι η χρήση του ως μελετητήριο της Μεραρχίας Aqui που έδρευε στο νησί, το διέσωσε από άλλες επικίνδυνες χρήσεις.Ακολούθησαν όμως οι σειμοί του 1953, που ανέτρεψαν κάθε προσδοκία για ανασυγκρότηση.
Ήταν από τα πρώτα κτίρια που ισοπέδωσαν οι βεντούζες κατεδάφισης μετά τους καταστροφικούς σεισμούς του 1953, χωρίς δυστυχώς να σωθεί το αρχείο της, οι παρτιτούρες και τα έγχορδα.
Η Φιλαρμονική Σχολή μετά τους σεισμούς του 1953, δικαρίνεται η εντοιχισμένη πλάκα του Ωδείου της
Κάποια πνευστά, στολές και έπιπλα διασώθηκαν χάρη στον καθηγητή Μανούσο Μανούσακα, διευθυντή τότε του Μεσαιωνικού Αρχείου της Ακαδημίας Αθηνών, απεσταλμένου του υπουργείου Εθνικής Παιδείας για να λάβει μέτρα διασφάλισης του πολύτιμου θησαυρού του τόπου μας και τοποθετήθηκαν αργότερα στο νέο κτίριο.
Μαρμάρινη πλάκα στο χώρο της μετασεισμικής Φιλαρμονικής Σχολής
Μια αναπνοή από την πλατεία υπήρχε κι η οικία Κομποθέκρα. Ήταν τόση μεγάλη που καταλάμβανε ένα ολόκληρο τετράγωνο και για αυτό από τo 1915 είχε στεγάσει υπηρεσίες του Δημαρχείου. Δίπλα της το ζαχαροπλαστείο του Σκούρη Γεράσιμου από το 1892 και το πνευματοπωλείο με κρύα φαγητά, του Βλάχου από το 1895. Στην πίσω τους πλευρά συναντούσες την πλατεία Ναυμαχίας Ναυπάκτου γνωστή σήμερα ως πλατεία Αρχαγγέλων.
Αιώνες πριν στο ίδιο σημείο υπήρχε πριν το 1517 ο καθολικός ναός της Santa Maria della Vittoria, όπως προκύπτει από δουκικό έγγραφο του Λέοντος Λορετού και του προνοητή Κεφαλονιάς Τ.Μάτση κι ήταν αφιερωμένη στην μνήμη των Ισπανών κι Ενετών συμμάχων, που πολιόρκησαν το κάστρο του Αγίου Γεωργίου το 1500 και έδιωξαν τους Οθωμανούς.
Λανθασμένα την ταυτίζουν με τους πεσόντες στην Ναυμαχία Ναυπάκτου το 1571 αφού υπήρχε εκεί τουλάχιστον 60 χρόνια πριν.
Μνημείο πεσόντων Ναυμαχίας Ναυπάκτου
Η καθολική εκκλησία Santa Maria Della Vitoria και η παρακείμενη μονή κτίστηκε προς τιμήν της Παρθένου Μαρίας, προστάτιδας ορθόδοξων και καθολικών, σε οικόπεδο δωρεά της καθολικής οικογένειας των Μηλιαρέση, εγκατεστημένων στο νησί από την εποχή των Τόκκων. Η παρανόηση στην ημερομηνία ανέγερσης της ίσως οφείλειται σε λάθος των χαρακτών επιγραφής σωζόμενης εντός του σημερινού ναού των Αρχαγγέλων που αντί για 1517 έγραψαν 1571, αντιστρέφοντας τα δυο τελευταία νούμερα.
Το 1657 φέρεται εγκατελελειμμένη κι ανοικοδομείται εκ νέου μετά από απαίτηση των ενοριτών, υπό του προνοητή Corner το 1678.
Στα χρόνια που ακολούθησαν ο ναός των Ταξιαρχών, γνωστός ως Αρχαγγέλων σήμερα, αντικατέστησε την καθολική εκκλησία Santa Maria Della Vitoria, που το 1805 καταργείται οριστικά κι η περιουσία της δόθηκε στον καθολικό ναό του Αγίου Νικολάου που την χρησιμοποιεί ως νεκροταφείο των Καθολικών μέχρι το 1849.Από τη καθολική μονή σήμερα σώζεται στο Εκκλησιαστικό Αρχείο έγγραφο κτημάτων του 1805.
Ο περιφραγμένος χώρος του Καθολικού νεκροταφείου της SANTA MARIA DELLA VITTORIA στην μετέπειτα Πλατείου Ναυπάκτου, εκεί που σήμερα η εκκλησία των Αρχαγγέλλων.
Στον κατάλογο ενοριτών του 1864, για την εκκλησία των Αρχαγγέλων καταγράφονται 225 ονόματα από 70 οικογένειες ενώ στο εκκλησιαστικό αρχείο της Κεφαλονιάς σώζεται Κώδικας του ναού των ετών 1671-1851 με εκλογές επιτρόπων, περιουσιακά στοιχεία, αφιερώσεις πιστών και εισφορές και καταγραφές μυστηρίων από το 1720-1883.
Απόσπασμα από τον κατάλογο ενοριτών του 1864
Φωτογραφία που πιθανολογείται ότι είναι από το εσωτερικό του προσεισμικού ναού των Ταξιαρχών
Πολύ αργότερα και συγκεκριμένα το 1906, ο Δήμαρχος Σπύρος Κοσμετάτος μετέφερε τα οστά των νεκρών στο καθολικό νεκροταφείο του Δραπάνου, έδωσε στον χώρο την ονομασία Πλατεία Ναυμαχίας Ναυπάκτου και κατασκεύασε μνημείο με την μορφή μαρμάρινου οβελίσκου με την επιγραφή:
Τη αιωνία μνήμη των κατά την περιώνυμον ναυμαχίαν της Ναυπάκτου 1571 ηρωϊκώς υπέρ Χριστιανισμού και της Ελευθερίας αγωνισαμενων και πεσόντων Οι Κεφαλλήνες ιδρύσαντο έτει 1906
Επιστρέφοντας στην οδό Ριζοσπαστών, απέναντι από την οικία Κομποθέκρα δέσποζε ένα ακόμα πολυτελές συγκρότημα με τεράστιο κήπο, σωστό φρούριο, που επίσης καταλάμβανε ένα ολόκληρο τετράγωνο κι έφθανε μέχρι την πλατεία. Ήταν το αρχοντικό του Ληξουριώτη διπλωμάτη Άθω Ρωμάνου, ο οποίος είχε διαπρέψει ως βουλευτής, υπουργός Εξωτερικών, πρόξενος και μέλος της Γερουσίας.
Το αξιοπερίεργο με αυτό το αρχοντικό ήταν ότι η μεγαλοπρεπέστατη κύρια όψη του ήταν αυτή που κοίταζε στο πίσω μέρος του σπιτιού προς τον κήπο αλλά οι λεπτομέρειες στην αρχιτεκτονική του με τις κιονοστοιχίες, τις σκάλες και την πανάκριβη επίπλωση δεν του στερούσαν τίποτα από την αίγλη που το περιέβαλλε.
Από το εσωτερικό της οικίας Ρωμάνου
Απέναντι από την οικία Ρωμάνου υπήρχε αυτή του Αμπατιέλου και πλαγίως προς τα δεξιά της αναφέρεται η εκκλησία της Αγίας Άννας, κτητορική της οικογένειας Χοϊδά, για την οποία στο ”Ληξιαρχιακό Αρχείο” υπάρχουν καταγραφές μυστηρίων από το 1832 έως το 1877.
Στην φωτογραφία του 1907, όπου τα Δικαστήρια του Νάπιερ έχουν πλέον γκρεμιστεί, βλέπουμε αριστερά την οικία Ρωμάνου, απέναντι της του Αμπατιέλου και δεξιά της, το καμπαναριό της Αγίας Άννας
Φτάνοντας στο τέρμα της οδού Ριζοσπαστών έβλεπες μπροστά σου το κομψότατο κτίριο των Δικαστηρίων, στο σημείο που είναι σήμερα η αρχή της πλατείας απέναντι από το ξενοδοχείο Ionian Plaza.
Ανεγείρεται το 1825 από τον Τσαρλς Τζέημς Νάπιερ σε αγγλική νεοκλασική αισθητική σε σχέδια του μηχανικού του αγγλικού στρατού Κέννεντυ, όπως άλλωστε το Μαρκάτο στο Ληξούρι και το φανάρι των Βαρδιάνων και παρότι στον σεισμό του 1867 υπέστη σοβαρές ζημιές, συνέχισε να στέκει αγέρωχο και επιβλητικό για χρόνια. Απέναντι του φυτεύονται δυο πλατάνια, βλέπει προς την βορεινή πλευρά της πλατείας κι έχει την κύρια είσοδο και πρόσοψη στραμμένη στην σημερινή Ριζοσπαστών.
Στο βάθος το κτίριο των Δικαστηρίων κατά την κατασκευή του καθώς δεν υπάρχει ακόμα το πίσω αέτωμα και δεξιά, μπροστά από την οικία Ρωμάνου Άθω εκεί που σήμερα βρίσκεται το ξενοδοχείο Ionian Plaza, φαίνεται ένα από τα πλατάνια που είχε φυτέψει ο Νάπιερ ενώ σε πρώτο πλάνο διακρίνεται ένα από τα πετρελαιοφάναρα που φώτιζαν τότε τον δρόμο
Πολλές οι θεωρίες για την κατασκευή του στο συγκεκριμένο σημείο και μια είναι εκείνη που υποστηρίζει, ότι ο Άγγλος αρμοστής θέλησε να τιμωρήσει τον άρχοντα Μεταξά που είχε το σπίτι του στο τέλος του Λιθόστρωτου γιατί εναντιώθηκε στην διαπλάτυνση του δρόμου φοβούμενος τις αλλαγές που έπρεπε να υποστεί το αρχοντικό του και για αυτό κατασκεύασε τα Δικαστήρια ώστε να του κόβουν τελείως την θέα προς την τότε οδό Δικαστηρίων και μετέπειτα Ριζοσπαστών.Περισσότερα για το Λιθόστρωτο και την ιστορία του στον σύνδεσμο https://www.kefaloniapress.gr/topika/istoria/article/221138/sto-lithostroto-gia-mia-istoriki-volta/
Το κτίριο των Δικαστηρίων του Νάπιερ, γύρω στα 1895
Πίσω από το κτίριο των Δικαστηρίων προς την μεριά της πλατείας, είχε το περίφημο ρολόι του. Πολύ μεταγενέστερο από εκείνο της πλατείας Καμπάνας ήταν δώρο του οφθαλμίατρου από την Μασσαλία Σταύρου Μεταξά,ο οποίος πρωτοστάτησε με την οικογένεια του στα γεγονότα του Επιταφίου και στη στάση του Σταυρού, ενάντια στην Αγγλική κυριαρχία, το 1848.
Το περίφημο ρολόι δωρίστηκε το 1889 με επιθυμία του δωρητή να τοποθετηθεί μεταξύ του Θεάτρου Κέφαλος και των Δικαστηρίων αλλά τελικά, τοποθετήθηκε τον Φεβρουάριο του 1895, στο πίσω αέτωμα του Δικαστικού Μεγάρου του Νάπιερ, που ουσιαστικά εκπροσωπούσε ως κτίριο την Αγγλική κατοχή στα νησιά, εναντίον της οποίας ο Σταύρος Μεταξάς είχε αγωνιστεί.
Από κάποια στιγμή και μετά όμως, οι Αργοστολιώτες δεν έβλεπαν με καλό μάτι το κτίριο των Δικαστηρίων γιατί ένοιωθαν ότι επειδή βρισκόταν εκεί, στερούσε από την πόλη μια μεγαλοπρεπή και επιβλητική πλατεία.
Πίσω πλευρά των Δικαστηρίων του Νάπιερ, το 1895
Πανοραμική άποψη του Αργοστολίου το 1862 πέριξ της Πλατείας με την καφέ κουκίδα, τα Δικαστήρια του Νάπιερ στην κόκκινη, την μετέπειτα οδό Ιωσήφ Μομφεράτου στην πράσινη και το αρχοντικό Λοβέρδου στην μπλε επί της οδού Ριζοσπαστών με την κίτρινη κουκίδα
Για αυτό και το 1906 ο Δήμαρχος Σπύρος Φωκάς Κοσμετάτος αποφασίζει την κατεδάφιση των δικαστηρίων προκειμένου να μεγαλώσει η κεντρική πλατεία και μετονομάζει τον δρόμο από Δικαστηρίων σε Κεφάλου. Το δε ρολόι του Σταύρου Μεταξά μεταφέρεται και τοποθετείται στο θερινό θέατρο ‘Απόλλων’ όπου και παρέμεινε σε λειτουργία μέχρι τους σεισμούς του 1953.
Λίγο πριν την πλατεία, στο ύψος της σημερινής οδού Ιωσήφ Μοφεράτου, γύρω στο 1907 κι ενώ έχει ξεκινήσει η κατεδάφιση της στέγης των Δικαστηρίων του Νάπιερ
Όταν ανοίγει η πλατεία, χάρη στο άψογο ρυμοτομικό σχέδιο των Άγγλων και του Νάπιερ ειδικότερα,συνέβαινε το εξής εκπληκτικό. Μπορούσες να σταθείς μπροστά από το μνημείο των Ριζοσπαστών και με την ματιά σου να ακολουθήσεις μια νοητή γραμμή, ευθεία στην οδό Ριζοσπαστών, να διασχίσεις την Πλατεία, να συνεχίσεις στην οδό Παναγή Βαλλιάνου μέχρι την αρχή του Λιθόστρωτου και να δεις το κτίριο Μεταξά και το καμπαναριό του Αγίου Σπυρίδωνα πίσω του, χωρίς τίποτα να παρεμβάλλεται και να σου εμποδίζει το οπτικό πεδίο.
Η παραπάνω φωτογραφία είναι τραβηγμένη από την αρχή της οδού Ριζοσπαστών, αφού έχουν κατεδαφιστεί τα Δικαστήρια του Νάπιερ και υπάρχει μια νοητή συνέχεια με την οδό Παναγή Βαλλιάνου κι όχι όπως λανθασμένα αναφέρει Ανδρέα Βαλλιάνου, μέχρι το Λιθόστρωτο.Στο βάθος φαίνεται το κτίριο Μεταξά, στο οποίο στεγαζόταν η Εθνική Τράπεζα, στο τέλος του Λιθοστρώτου και πίσω του ξεχωρίζει το καμπαναριό του Αγίου Σπυρίδωνα.
Στο ίδιο ακριβώς σημείο πριν την κατεδάφιση των Δικαστηρίων και σε μια σπάνια φωτογραφία που δείχνει την Ριζοσπαστών με χιόνι,περίπου το 1905, δεξιά η Λέσχη των Άγγλων αξιωματικών(MENSA)
Η οδός Ριζοσπαστών πάλι μετά την κατεδάφιση των Δικαστηρίων, το 1910
Αφού κατεδαφίστηκε το κτίριο των Δικαστηρίων, η πλατεία μεγάλωσε και το νέο Δικαστικό Μέγαρο χτίστηκε το 1928 στην κάτω και νότια πλευρά της, εκεί που σήμερα βρίσκεται το παλιό Δημαρχείο.Περισσότερα για την πλατεία Βαλλιάνου και το Διοικητήριο στον σύνδεσμο https://www.kefaloniapress.gr/topika/istoria/article/209831/i-xechoristi-ki-agapimeni-plateia-vallianoy-mesa-apo/
Με τους σεισμούς του 1953 τα πανέμορφα αρχοντικά και το σύνολο των σπιτιών της οδού Ριζοσπαστών, έπαθαν πολύ σοβαρές ζημιές και όσα δεν έπεσαν κατεδαφίστηκαν αργότερα ενώ θα μπορούσαν να είχαν σωθεί όπως έγινε με το αρχοντικό των Φωκά Κοσμετάτου, καθώς τα ισόγεια τους ήταν γερές κατασκευές.
Η επιτακτική όμως ανάγκη για στέγαση προσπέρασε γρήγορα αυτές τις λεπτομέρειες, οι μπουλντόζες έπιασαν δουλειά και στην ανοικοδόμηση αλλοιώθηκε κατά πολύ η επτανησιακή αρχιτεκτονική των κτιρίων.
Ζημιές επί της Ριζοσπαστών αμέσως μετά τους σεισμούς.
Κάτοικοι της οδού Ριζοσπαστών προσπαθούν να περισώσουν ότι μπορούν αμέσως μετά τους σεισμούς του 1953
Έκτοτε, ανάλογα με τις πολιτικές εξελίξεις η οδός Ριζοσπαστών άλλαζε συνεχώς ονόματα αλλά αυτά δεν της στέρησαν ποτέ την αίγλη και την ομορφιά της.
Μπροστά από το Μνημείο των Ριζοσπαστών μετασεισμικά κι αφού έχουν ξεκινήσει εργασίες αποκατάστασης σε δρόμους και κτίρια σε μια φωτογραφία από το αρχείο Άκη Βιδινιώτη
Ακόμα όμως και μετά τους καταστρεπτικούς σεισμούς που ισοπέδωσαν τα πανέμορφα σπίτια της, δεν έπαψε να είναι η πιο αρχοντική οδός του Αργοστολίου με τους πανέμορφους φοίνικες της να την ομορφαίνουν μέχρι πρόσφατα.
Η οδός Ριζοσπαστών με τις φιλύρες,περίπου το 1920
Με τους χιονισμένους φοίνικες το 1987
Με κατεύθυνση την πλατεία, το 1907
Από το ίδιο περίπου σημείο, σήμερα 2019
Επισήμανση: Οι αναφορές σε πρόσωπα, κτίρια και καταστήματα γίνεται με μοναδικό κριτήριο την ύπαρξη πληροφοριακού και φωτογραφικού υλικού.
Πηγές:
1. Αντωνάτος Σπύρος, Αργοστόλι η Χαμένη Πόλη
2. Δεμπόνος Αγγελοδιονύσης: Το Αργοστόλι διασκεδάζει,Αργοστόλι 1979
Η Γένεση και τα Πάθη μιας Πολιτείας, Αργοστόλι 1981
Το χρονικό του σεισμού, Αργοστόλι 1976
Η Φιλαρμονική Σχολή Κεφαλονιάς, Αργοστόλι 1988
Σταθμοί,Αργοστόλι 1994
3. Γαλιατσάτου Αλίκη, Κεφαλονίτες ευεργέτες και εκπαίδευση
4. Ζαπάντη Σταματούλα-Σιμάτος Λάμπρος, Οι ναοί του Αργοστολίου στα χρόνια της Ένωσης(1864)
5. Κεφαλληνιακά Χρονικά τόμος 12, Αργοστόλι 2010: Ηλίας Τουμασάτος, Ένα μεγάλο θέαμα με τα μάτια ενός θεατρικού συγγραφέα.Οι Ολυμπικαοί Αγώνες της Αθήνας 1896 και ο Χαράλαμπος Άννινος
6.Κοσμετάτος-Φωκάς Κ.Π, Κεφαλληνικά Β Αρχιτεκτονιά, Αθήνα 1962
7.Κοσμετάτου Ελένη, Αναφορά στους δρόμους της Κεφαλονιάς,εκδ.Κοργιαλένειο Μουσείο 1991
8. Λουκάτος Γεράσιμος, Θύμησες από την παλιά Κεφαλονιά – Βιώματα μαρτυρίες
9. Μαρκαντωνάτου Υβόννη-Σιμάτος Λάμπρος, Αρχιτεκτονική Κατοικιών στην Κεφαλονιά από τον 16ο μέχρι τον 21ο αιώνα,εκδ. ΕΙΚΩΝ Αθήνα 2008
10. Μοσχόπουλος Γεώργιος: Ιστορία της Κεφαλονιάς, Τόμοι Α’ και Β’, εκδ. Κέφαλος Αθήνα 1988 και 1990
Το Εκκλησιαστικό Αρχείο Κεφαλονιάς, εκδ. Τοπικό Ιστορικό Αρχείο Κεφαλονιάς, Αθήνα 1984
11. Πετράτος Πέτρος,οι Λαϊκές Ταραχές του 1833 στο Αργοστόλι, εκδ.ΣΙΣΥΦΟΣ 1999
12. Πουλάκη-Κατεβάτη Διονυσία, Προσεισμική Κεφαλονιά,εκδ. ΕΙΚΩΝ Αθήνα 2003
13.Τζουγανάτος Νικόλαος, Μελετήματα Ιστορίας και Λαογραφίας της Κεφαλονιάς,,ΈΚΔΟΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΛΕΙΒΑΘΩ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑΣ 1996
14. Τσιτσέλης Ηλίας, Κεφαλληνιακά Σύμμικτα
15. Φωκάς Κοσμετάτος Μαρίνος , Δυο Δημαρχίες στο Αργοστόλι,Αργοστόλι 1983
16.Τοπικό Ιστορικό Αρχείο Κεφαλονιάς
17. Φωτογραφίες από το Κοργιαλένειο Λαογραφικό Μουσείο
18. Συλλεκτική έκδοση Η ΠΑΛΙΑ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ ΕΝΑΣ ΑΤΕΛΕΙΩΤΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ. Tόμος πρώτος. Έκδοση της Κοργιαλένειου Βιβλιοθήκης.
