Το έπος του κοκοφοίνικα. Γράφει ο Αριστοτέλης Μπατιστάτος

Με ενημέρωσαν ότι λόγω του Κλεισθένη, άρθρο τάδε, παράγραφος τάδε, υποπαράγραφος τάδε έχω ακόμα μερικά «κανονάκια» να ξοδέψω μέχρι να αλλάξω «πίστα» και σκέφτηκα να επανέλθω με το έπος του κοκοφοίνικα. Τα έχω πάρει τόσο πολύ κρανίο που σκέφτομαι μέχρι και τατουάζ να χτυπήσω στο μπράτσο με έναν ψηλό, αγέρωχο και φουντωτό. Να με βλέπουν οι φίλοι μου στον Πόρο και να λένε «καλώς τον κουρλό». Αφήστε που αν ήμουν εργοστάσιο αφαλάτωσης νερού θα πότιζα μόνο τους κοκοφοίνικες και όλοι θα κυκλοφορούσατε με τις εμφιαλωμένες εξάδες παραμάσχαλα.

Γράφει ο Αριστοτέλης Μπατιστάτος

Τι άλλο έχει η επικαιρότητα εκτός από τα εκλογικά καλλιστεία;

Για το Πασοκοριγιούνιον του Θεόφιλου τα είπαμε (ανανέωση και ενέργεια στο maximum σαν την Amita motion), ο Δήμος έσπασε αλλά το πολιτικό franchise ζει και βασιλεύει (μ’ αρέσει που όλοι μιλάνε για μέγαρα και κανείς για παράγκες), όλοι είμαστε κατά των εξορύξεων εκτός από τα ΕΛΠΕ, ναι στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας αλλά όχι εδώ να πάνε αλλού και τέλος, ναι στις ενεργειακές κοινότητες χωρίς δεύτερη κουβέντα λόγω κεκτημένης ταχύτητας απ’ το τραγούδι του Σαββόπουλου μπας και φτιάξουν και αυτές άλλο γαλαξία. Μόνο εκείνη τη Ροδούλα δεν την παίζει κανείς.

Άμα σας λέω κοκοφοίνικας και πάλι κοκοφοίνικας…

Γιατί, σ’ αυτό το νησί καλύτερα να είσαι κοκοφοίνικας παρά νέος άνθρωπος στη δεύτερη ή στην τρίτη δεκαετία της ζωής σου. Να θες να απογαλακτιστείς απ’ το σπίτι και τους δικούς σου, να πιάσεις τον ταύρο απ’ τα κέρατα που λέμε και να πρέπει να βρεις ένα τσαρδί να στεγάσεις τον έρωτα, την οικογένεια, τα όνειρα ή τη μ@λακία σου στο κάτω κάτω. Αν είσαι λεύτερος πρέπει να κάνεις εγγραφή στην πλατφόρμα για τους τουρίστες, αν είσαι παντρεμένος (γιατί και οι παντρεμένοι έχουν ψυχή) πρέπει να νοικιάσεις βίλα και να ζεις σαν τον Εσκομπάρ με το κοινωνικό επίδομα αλληλεγγύης ή με τα πουρμπουάρ από τα ντελίβερι και τις καφεδοπαραγγελιές. Και επιπλέον με τον κίνδυνο Μάη μήνα να σου πει ο επιχειρηματίας σπιτονοικοκύρης «Άντε στην πλησιέστερη ξαπλώστρα να ξεκαλοκαιριάσεις γιατί είναι πολλά τα λεφτά Πάμπλο».

Και μιλάμε για το Αργοστόλι κατά βάση γιατί αν πας στα χωριά παραέξω μπορεί και να βρεις κάτι να μείνεις, αλλά θα πρέπει να κάνεις deal με τη νυχτερινή αρκούδα. Κούκος μονός και μπόμπα χαρακίρι αν είσαι τυχερός και βρεις καφενείο. Να πηγαινοέρχεσαι στην down town δουλειά σου (αν έχεις) από το vintage σπίτι στο χωριό δεν παίζει, εκτός κι αν έχεις αποφασίσει να ξεδιψάς το αυτοκίνητο με Johnnie Walker που είναι φθηνότερο απ’ την βενζίνη, το δε οδικό δίκτυο είναι προσομοίωση της διαδρομής Paris Dakar.  Μην κάνεις και καμιά μ@λακία και γίνεις γονιός και αρχίσεις τα πέρα δώθε στα φροντιστήρια και στα μπαλέτα. Θα βλαστημήσεις όλη την Πολιτεία του Πλάτωνα και θα γίνεις Μάγια Πλισέσκαγια μέχρι να φτάσεις και να παρκάρεις στο down town.

Το όραμα λοιπόν, δεν είναι να γίνουν τα διακόσια κρουαζιερόπλοια τρακόσια αλλά να μη φεύγουν διακόσιοι νέοι άνθρωποι κάθε χρόνο ρίχνοντας μαύρη πέτρα πίσω τους. Γιατί τότε, θα μείνουμε να κοιτάμε τους κοκοφοίνικες και τι ωραίοι που θα μας φαίνονται. Εμένα από τώρα μου αρέσουν…