Η πρώτη δωρεά προς το νεοσύστατο δήμο Ληξουρίου έλαβε χώρα πριν λίγο καιρό και αφορούσε την κατασκευή πλατείας στην μνήμη του διάσημου μουσικού Σπύρου Θωμάτου με καταγωγή από το Ληξούρι.
Πρόκειται για ένα οικόπεδο 200 τ.μ. στην οδό Πλάτωνος , ο.τ. 97, στο Ληξούρι, ακριβώς πάνω από την κεντρική πλατεία . Ανήκε στον παγκοσμίου φήμης κιθαρίστα, μαθητή του Andres Segovia και καθηγητή ωδείων της Ελβετίας, Σπυρίδωνα Θωμάτο (πλήρες επώνυμο Θωμάτος -Γεννατάς).
O Σπυριδων Θωμάτος με την διαθήκη του όρισε εκτελέστρια αυτής την μαθήτριά του κα Marlies Waespe, η οποία συμμετείχε και στο μουσικό τρίο που είχε δημιουργήσει . Ορισε το πιο πάνω οικόπεδο να περιέλθει στην Τοπική Αυτοδιοίκηση για να γίνει πλατεία, η οποία επιθυμούσε να πάρει το όνομά του.
Με την επιμονή της κας Waespe και με χρήματα της κληρονομιάς η πλατεία μελετήθηκε από τον αρχιτέκτονα κ. Θωμά Παξινό (η σύζυγός του είναι συγγενής του Θωμάτου). Η προτομή που τοποθετήθηκε στην πλατεία στις 30/3/2019, φιλοτεχνήθηκε από την περίφημη γλύπτρια Ασπασία Παπαδοπεράκη και κατασκευάστηκε στο καλλιτεχνικό χυτήριο του κ. Βασίλη Καπαρού.
Η πλατεία, σύμφωνα με την βούληση του εκλιπόντος,προορίζεται για την ψυχαγωγία των περιοίκων και των παιδιών, κυρίως όμως για την διενέργεια διαφόρων καλλιτεχνικών (ιδίως μουσικών και θεατρικών) παραστάσεων.
Ποιος ήταν ο Σπύρος Θωμάτος
Ο Σπυρίδων Θωμάτος-Γεννατάς, στην Ελβετία γνωστός ως Σπύρος Θωμάτος, γεννήθηκε σαν βρετανός υπήκοος στις 24.06.1932 στο Άντεν, όπου ο πατέρας του είχε τις δικές του εμπορικές επιχειρήσεις. Ήταν ο μικρότερος γιός ελλήνων γονέων, κεφαλληνιακής καταγωγής, του Φωτίου και της Αγγελικής.
Ήδη από παιδί άρχισε να παίζει κιθάρα στο Λήξούρι, εκεί όπου μετακόμισε με την οικογένειά του. Τις σπουδές του στην κλασική κιθάρα αργότερα τις συνέχισε στο Ελληνικό Ωδείο στην Αθήνα, απʼ όπου και πήρε το πτυχίο του με άριστα παμψηφεί.
Η Σιένα της Ιταλίας ήταν ο επόμενος του σταθμός, επειδή εκεί στην „Academia Chigiana“ προσφέρονταν κάθε χρόνο μαθήματα δεξιοτεχνίας από τον „Βασιλιά της Κιθάρας“, Andres
Segovia. Στη Σιένα κάτω από την αυστηρή επιτήρηση του Segovia ερμηνευόταν πολύ ψηλού επιπέδου μουσική και με αυτά τα μουσικά βιώματα οι νέοι καλλιτέχνες απέκτησαν τις ηχητικές και ερμηνευτικές δυνατότητες που τους έκαναν αργότερα διάσημους στον κόσμο της μουσικής.
Ο Σπύρος Θωμάτος μάγευε αμέσως το κοινό του με την τόσο χαρισματική του προσωπικότητα και με τη μουσική του ερμηνεία. Διέθετε καταπληκτική τεχνική και μεγάλη σιγουριά στα διάφορα μουσικά στυλ. Το ρεπερτόριό του ήταν τεράστιο. Ερμήνευε έργα από την Αναγέννηση μέχρι και τη νεώτερη εποχή. Οι συναυλίες του τόσο στην Ελλάδα όσο και στην υπόλοιπη Ευρώπη καθώς και οι ηχογραφήσεις του στο ραδιόφωνο, οι οποίες αναμεταδίδονταν συχνά και από το ελληνικό ραδιόφωνο, συνετέλεσαν στο γίνει ακόμα πιο γνωστός αυτός ο τόσο νεαρός, τότε, καλλιτέχνης.
Ερμήνευε ευχαρίστως μουσικά έργα και με άλλους δεξιοτέχνες διαφόρων άλλων μουσικών οργάνων, όπως βιολί, βιόλα, φλάουτο ή μαντολίνο (η μητέρα του έπαιζε μαντολίνο). Παράλληλα δε δίσταζε να συμμετέχει και σε μουσικούς συνδυασμούς, οι οποίοι θεωρούνταν αδύνατοι, όπως π.χ. πιάνο ή εκκλησιαστικό όργανο με κιθάρα..
Επειδή η λογοτεχνία για μουσική δωματίου με κιθάρα ήταν φτωχή, ανακάλυψε ο ίδιος κατάλληλα έργα σε μουσεία και βιβλιοθήκες. Αυτά τα έργα τα επεξεργάστηκε ή τα μετάλλαξε ακολούθως για κιθάρα. Ορισμένες από αυτές τις μεταλλαγές εκτυπώθηκαν, αλλά μέχρι να κυκλοφορήσουν περνούσαν αρκετές φορές πολλά χρόνια.
Ακολούθησαν ηχογραφήσεις σε δίσκους. Από το Σεπτέμβριο 1958 μέχρι το Μάϊο του 1959 εγκαταστάθηκε στην Ισπανία. Εμφανίστηκε στην Ισπανία και σε διάφορες συναυλίες, κάνοντας επίσης και ηχογραφήσεις στο ραδιόφωνο. Σε μια κριτική της 27ης Δεκεμβρίου 1958 αναφέρεται ο νεαρός κιθαρίστας Σπύρος Θωμάτος σαν „Discipulo“ του Andres Segovia.
Ο Σπύρος Θωμάτος εγκαταστάθηκε στην Ελβετία το Μάϊο του 1959. Παράλληλα με τις συναυλίες του δίδασκε και κιθάρα στις μουσικές σχολές της Ελβετίας, στο Schaffhausen, Olten και Amriswil αλλά και στο Ωδείο του Winterthur της Ελβετίας και από το 1965 στη Ζυρίχη, το οποίο ίδρυσε ο ίδιος. Σαν παιδαγωγός ήταν ικανότατος, αυστηρός, ακριβής και δίκαιος.
Ήταν μια μεγάλη προσωπικότητα, είχε απίστευτες γνώσεις, ήταν εξαιρετικά καλλιεργημένος, πολύ έξυπνος και μορφωμένος όπως και τελειομανής. Ήταν λάτρης του ωραίου και του τέλειου και είναι αυτά τα στοιχεία που μετέφερε στους μαθητές του. Όλοι εκείνοι που τους δόθηκε η δυνατότητα να σπουδάσουν κοντά του έμαθαν πολλά από αυτόν και θα του είναι για όλη τους τη ζωή ευγνώμονες και χωρίς καμιά αμφιβολία δε θα τον ξεχάσουν ποτέ.
Πολλοί από τους μαθητές του είναι σήμερα οι ίδιοι βιρτουόζοι της κιθάρας και εργάζονται επίσης σαν παιδαγωγοί στην Ελβετία όπως και στο εξωτερικό προωθώντας με αυτόν τον τρόπο τη μουσική του κληρονομιά.
Ένα χρόνο μετά το διορισμό του στο Ωδείο της Ζυρίχης ιδρύθηκε το 1966 το „Trio Thomatos“ με τους Ugo Storni στο Φλάουτο, τον Rolf Studer στη Βιόλα και τον Σπύρο Θωμάτο στην Κιθάρα. Με αυτούς τους τρεις μεγάλους καλλιτέχνες γράφτηκε ακόμα μια χρυσή σελίδα στην ιστορία της μουσικής, που διήρκησε πολλά χρόνια.
Το 1973 ιδρύθηκε το „Gitarrentrio Thomatos“ με τους Σπύρο Θωμάτο, Antonio Valero και Marlies Waespe. Χρειάστηκε να αναζητηθεί ξανά η κατάλληλη μουσική λογοτεχνία, λόγω του ότι σε μια τέτοια σύνθεση μουσικών (3 κιθαρίστες) δεν εμφανίστηκε ποτέ πριν δημόσια ο Σπύρος Θωμάτος. Μετά από ορισμένες συναυλίες τους, ηχογραφήθηκε και ο δίσκος «La Sérénade“, ο οποίος ήταν και ο τελευταίος δίσκος του Σπύρου Θωμάτου.
Δυστυχώς όμως για τον Σπύρο, ο δείκτης του δεξιού του χεριού παρέλυσε απρόσμενα! Αυτή η παράλυση άρχισε να γίνεται σιγά-σιγά αντιληπτή, στην αρχή σποραδικά μεν, αλλά μετά όλο και ποιό συχνά. Ο Σπύρος Θωμάτος δε μπορούσε πλέον να κινεί τον δείκτη του χεριού του έτσι όπως θα το ήθελε.
Απελπισμένος ζήτησε βοήθεια από πολλούς γιατρούς, αλλά κανείς από αυτούς δε μπόρεσε να τον βοηθήσει. Όλα γκρεμίστηκαν γύρω του.Έμεινε πλέον εντελώς μόνος. Έχασε όλο το νόημα της ζωής. Η κιθάρα του σίγησε πλέον για πάντα. Συχνά καθόταν στο πάρκο, μπροστά από το διαμέρισμα του, διάβαζε ένα βιβλίο ή διαλογιζόταν.
Τον κυρίευε μεγάλη νοσταλγία για την Ελλάδα, ήθελε να επιστρέψει ξανά στο Ληξούρι, στη θάλασσα, στο ζεστό κλίμα. Ήταν όμως, αυτό, για τον άρρωστο Σπύρο Θωμάτο ένα πολύ μεγάλο ταξίδι, οι δυνάμεις του δεν αρκούσαν πλέον για κάτι τέτοιο. Σε ένα από τα βιβλία του έγραψε τότε το εξής απόφθεγμα ενός μεγάλου έλληνα στοχαστή: „Όταν οι δυνάμεις μάς εγκαταλείπουν, ο θάνατος δεν είναι θάνατος, αλλά λύτρωση“.
Ο Σπύρος Θωμάτος έφυγε από τη ζωή στις 3 Ιανουαρίου 2012 στη Ζυρίχη.
Λίγα χρόνια μετά, το 2019,με την αγάπη και την επιμονή της αγαπημένης του μαθήτριας, ο Σπύρος Θωμάτος “γύρισε” σπίτι του, στο Ληξούρι.. Στη Πλατεία του θα παρακολουθεί το σουλάτσο και θα περιμένει να απολαύσει την επόμενη συναυλία. Ας μην τον απαγοητεύσουμε..
Τα επίσημα εγκαίνια της Πλατείας θα γίνουν αρχές Μαίου σε ημερομηνία που θα ανακοινωθεί σύντομα..
√ Οι παρακάτω φωτογραφίες είναι με τους εκτελεστές της διαθήκης του Σπύρου Θωμάτου και τους καλλιτέχνες κατά την πρόσφατη επίσκεψή τους στο Ληξούρι όπου ολοκληρώθηκε η Πλατεία και είναι έτοιμη για τα εγκαίνια.
