«Η συναίνεση και το αντίπαλο δέος»
Πολλή κουβέντα γίνεται το τελευταίο διάστημα για το ποιος έρχεται πρώτος, ποιος δεύτερος στις δημοτικές εκλογές, για το ποιος είναι φαβορί και ποιος μπορεί να τον αντιμετωπίσει.
Μια ματιά όμως ρίχνει κανείς στις διακηρύξεις όλων των παρατάξεων, πέραν της Λαϊκής Συσπείρωσης, και διαβάζει τα παρακάτω: «κοινό συμφέρον», «θα συνεργαστούμε με όλους», «δεν περισσεύει κανείς», «ανταποδοτικότητα με αναλογικότητα» (διατήρηση όμως της ανταποδοτικότητας, να πληρώνει δηλαδή ο κάτοικος ξανά για υπηρεσίες για τις οποίες πλήρωσε ήδη με τους φόρους προς το κράτος), «ανάπτυξη και επιχειρηματικότητα», «είμαστε ανεξάρτητοι», «έξω τα κόμματα», «θα παλέψουμε για τα προβλήματα». «ικανότητα και διαφάνεια στη διαχείριση των σπηλαίων και των παραλιών» (παράδοση τους όμως σε ιδιώτες).
Σε κάθε περίπτωση απουσιάζει η αιτία των προβλημάτων και αυτονόητα ο αγώνας ενάντιά της. Κανείς τους δεν αναφέρεται στη μείωση των πόρων για την τοπική αυτοδιοίκηση από τον κρατικό προϋπολογισμό, στα ανείσπρακτα δημοτικά τέλη από τους μεγαλοξενοδόχους και επιχειρηματίες, στην ανάγκη φορολόγησή τους, στο πλαίσιο για την τοπική διοίκηση (Καποδίστριας, Καλλικράτης, Κλεισθένης) και τις ρυθμίσεις του (ιδιωτικοποιήσεις, δήμος-φοροεισπρακτικός μηχανισμός, κ.α.), στο τι πράττουν και τι έπραξαν, και στην τοπική διοίκηση και σε βάρος του λαού, ο Συριζα, η Ν.Δ. και το ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ (πρέπει να γίνουν και οι πάσης φύσεως «συμμαχίες» τους άλλωστε). Για την ευρωπαϊκή Ένωση δε το συζητάμε, για όλους τους (πλην Λαϊκής Συσπείρωσης) είναι μονόδρομος. Ούτε βέβαια υπάρχει αναφορά στο ποια συμφέροντα θέλουν τις εξορύξεις, τις ανεμογεννήτριες και τo χτίσιμο στις παραλίες, στη στήριξη κυβέρνησης και περιφέρειας στις εξορύξεις, στις χορηγίες των εταιρειών προς την περιφέρεια, στο σε ποιόν εν τέλει πρέπει να ανήκει ο ορυκτός πλούτος, στου ιδιώτες ή να είναι λαϊκή περιουσία;
Και αλήθεια τώρα, τι κοινό συμφέρον έχουν ο εφοπλιστής, ο οποίος εισπράττει επιδότηση για τα δρομολόγια με τον κάτοικο, ο οποίος πληρώνει ακριβό εισιτήριο για όποτε έχει καράβι, ο κτηνοτρόφος με την αλυσίδα σούπερ μάρκετ, ο εργαζόμενος ή ο μικρός επαγγελματίας του τουρισμού με τον μεγαλοξενοδόχο, ο αυτοαπασχολούμενος με την υπερφορολόγηση και τα πλεονάσματα.
Ως Λαϊκή Συσπείρωση ήμασταν όλα αυτά τα χρόνια μαζί με τους κατοίκους, τους νοσοκομειακούς και το Εργατικό Κέντρο στις κινητοποιήσεις για αποκλειστικά δημόσια υγεία, με τους μαθητές και την ΕΛΜΕ στους αγώνες για την παιδεία και τα σχολεία τους, με τους αγρότες και τους κτηνοτρόφους στα μπλόκα τους το 2015, με τους εργαζομένους στον τουρισμό για να ενισχύσουν το σωματείο τους, με τους αγωνιζόμενους Ε.Β.Ε., με τους κατοίκους για έργα αντιπλημμυρικής, αντιπυρικής και αντισεισμικής προστασίας, με τους πυροσβέστες για τις συνθήκες εργασίας τους, με όσους οργάνωναν εκδηλώσεις για αναδειχθεί η Εαμική Αντίσταση και ο Δ.Σ.Ε. Κεφαλονιάς. Και ήμασταν η μόνη δημοτική παράταξη παρούσα σε όλα αυτά. Και πάλι εκεί θα είμαστε από όποια θέση και αν βρεθούμε μετά τις εκλογές, αρκεί να έχουμε τη δύναμη.
Ως εκ τούτου, το αντίπαλο δέος δεν έχει να κάνει με τους όποιους εκλογικούς συσχετισμούς. Οι κομουνιστές δήμαρχοι σε Πάτρα, Πετρούπολη, Χαϊδάρι, Καισαριανή και Ικαρία είναι αντίπαλο δέος. Οι εκλεγμένοι σύμβουλοι με τη Λαϊκή Συσπείρωση είναι αντίπαλο δέος. Και μια ψήφος στην Λαϊκή Συσπείρωση είναι αντίπαλο δέος. Κάθε ψήφος στη Λαϊκή Συσπείρωση και στο δήμο Σάμης και σε όλη την Κεφαλονιά και στην περιφέρεια είναι αντίπαλο δέος.
