Άνω κάτω μας έχουν κάνει αυτές οι εκλογές πατριώτες.
Πολλοί οι υποψήφιοι παιδιά, πάρα πολλοί ! με αποτέλεσμα να υπάρχει ένας, σχεδόν από κάθε οικογένεια.
Αυτό κατ’ ανάγκη δεν είναι κακό. Το δυστύχημα όμως είναι, ότι οι περισσότεροι υποψήφιοι κατέβηκαν σε ένα συνδυασμό χωρίς πρώτα να το κουβεντιάσουν με τα μέλη της οικογένειας τους ή χωρίς να πάρουν την συγκατάθεσή τους.
Το τι γίνεται, είμαι βέβαιος ότι το γνωρίζετε από πρώτο χέρι οι περισσότεροι.
Κατεβαίνει ο γιος και δεν τον ψηφίζει η μάνα, μαζεύει ψήφους από ξένους ο υποψήφιος αλλά χάνει τα αδέλφια του, χτυπάει την πόρτα ο ανηψιός και τον παίρνει από τα μούτρα ο θείος…
Άσε εκείνους που το δράμα τους το βιώνουν σιωπηλά και δεν θέλουν να χαλάσουν την καρδιά τους με τα σόγια.
Εκείνο όμως που θα ζήσουν κάποιοι μετά την καταμέτρηση των σταυρών είναι ότι θα διαπιστώσουν με βαριά καρδιά ότι δεν τους ψήφισε ούτε η γυναίκα τους…
Γιατί δεν γίνεται πατριώτες όποτε του τη δώσει του καθενός να πηγαίνει αντίθετα από την ιδεολογία ή την παράδοση σε μια οικογένεια και να έχει απαίτηση να τον στηρίξουν κιόλας.
Απολογούνται συγγενείς για τα χάλια των δικών τους ανθρώπων που την προηγούμενη φορά έβριζαν χυδαία αυτόν, με τον οποίον κατεβαίνουν τώρα και περπατάνε σκυφτοί και δακτυλοδεικτούμενοι στην κοινωνία.
Σε τούτες τις εκλογές σηκώθηκαν τα πόδια και βαράνε το κεφάλι. Ανακατεμένος ο ερχόμενος, ένα πράμα.
Βέβαια πάντα στην τοπική αυτοδιοίκηση τα πράγματα λειτουργούν με μεγαλύτερη ελαστικότητα αλλά διατηρούνταν πάντα κάποιες ισορροπίες.
Kάποιοι καταντούν γελοίοι και φέρνουν σε πολύ δύσκολη θέση τις οικογένειες τους όταν τη μια τετραετία είναι με τον έναν και την επόμενη με τον άλλον.
Τώρα ειδικά, ’χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα’.
Αλλά όταν όλα τελειώσουν και η καθημερινότητα επανέλθει στα κανονικά της κάποιοι θα το μετανιώσουν πικρά που ξεπούλησαν φιλίες, οικογενειακές σχέσεις και αξίες…
Αριστοφάνης ο νεότερος
