Ξέρω ότι με περιμένετε στη γωνία που λέμε, για αυτό μπαίνω κατευθείαν στο θέμα.
Ο Θεόφιλος Μιχαλάτος είναι από χτες ο νέος δήμαρχος στο δήμο μας κι ο Αλέξανδρος Παρίσης έκοψε ρόδα μυρωμένα.
Να σας πω ότι χάρηκα, ψέματα θα σας πω. Να σας πω ότι λυπήθηκα, θα σας γελάσω και δεν το θέλω. Αν ήξερα πως νοιώθω, θα ήταν μεγάλη δουλειά και θα γλύτωνα κανα φράγκο από τα ψυχοφάρμακα.
Από την στιγμή που η προσωπική μου επιλογή στο δήμο έμεινε απέξω, άρχισαν να με ζώνουνε τα φίδια γιατί ήξερα πολύ καλά ποιες ήταν οι εναλλακτικές, που ανάθεμα την ώρα και την στιγμή μείνανε για τον δεύτερο γύρο.
Την άποψή μου για τον απερχόμενο δήμαρχο την ξέρετε. Μεγάλη ιστορία ο γνήσιος με τις ύαινες αμολυτές πίσω από την πόρτα. Την είχε δει και Ναπολέοντας αλλά στο Βατερλώ του την πλήρωσε το νησί και κλαψουρίζει ότι άλλοι τον πήραν στον λαιμό τους. Κανείς δεν τον πήρε στο λαιμό του, αντίθετα είναι αυτός που τους άνοιξε όλες τις πόρτες για να σπρώξουν όλοι μαζί την Κεφαλονιά σε ένα 10χρονο κατήφορο.
Την γνώμη μου για τον καινούριο, σας την έχω πει επίσης. Ξέρει καλά την πιάτσα, κινείται με τους όρους της αγοράς και γνωρίζει από πρώτο χέρι ότι για όλα υπάρχει μια τιμή… ότι δεν είναι μαζί μας, για να μην το βρούμε απέναντι, το διαπραγματευόμαστε με την ελπίδα να το αγοράσουμε…
Για διαφορετικούς λόγους ο καθένας, δεν έπρεπε να βρίσκονται στη θέση του δημάρχου κι έτσι είχα από νωρίς πάρει την απόφαση ότι δεν θα ψηφίσω κανέναν από τους δυο.
Βλέπετε, δεν έπεσα ποτέ στην παγίδα να φύγουν αυτοί και να έρθουν οι άλλοι, όχι μεγάλε δεν κατάλαβες, εγώ ήθελα να φύγουν κι οι δυό αλλά τα πράγματα, δεν έρχονται πάντα όπως τα θέλουμε.
Ποιος είναι χειρότερος και ποιος λιγότερος κακός, δεν μπορεί να είναι κριτήριο για την επιλογή του ψηφοφόρου, αλλά το μεν πνεύμα πρόθυμο η δε σαρξ ασθενής, παναθεμά την.
Αποτέλεσμα, λίγο έλειψε να φωνάξει ο δικαστικός αντιπρόσωπος την αστυνομία να με μαζέψουνε γιατί δεν έβγαινα από το παραβάν με τίποτα.
Έβαζα το λευκό μέσα στο φάκελο, το έβγαζα μετά. Έπιανα με χέρια που τρέμανε ένα ψηφοδέλτιο, με έλουζε κρύος ιδρώτας.Έβαζα πάλι το λευκό στο φάκελο. Αυτή η δουλειά γινόταν κανα μισάωρο, έβγαινα από το παραβάν να μπούνε άλλοι, ξαναέμπαινα μετά.
Κοίτα να δεις που έμπλεξα, θα πάθω από το κακό μου είπα, θα με βρει τίποτα και θα πάω σαν το σκυλί στο αμπέλι για τα μάτια του Μιχαλάτου και του Παρίση, που μεταξύ μας δεν είναι και όμορφα.
Κάποια στιγμή εδέησα και βγήκα, τι έβαλα στο φάκελο, ένας Θεός το ξέρει κι είμαι βέβαιος ότι με καταλαβαίνετε οι περισσότεροι εδώ μέσα…
Αριστοφάνης ο νεότερος
==
Εξώφυλλο : έργο του Γιάννη Γαϊτη
