Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 88 ετών ο Γιώργος Βουκελάτος, ιδρυτικό μέλος της Ν.Δ., ο οποίος ήταν γνωστός για τον αντιδικτατορικό του αγώνα.
Ο Γιώργος Βουκελάτος, δημοσιογράφος και νομικός, υπήρξε στενότατος συνεργάτης του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, αλλά διατηρούσε ισχυρούς δεσμούς φιλίας και με το μεγάλο αντίπαλο, τον Ανδρέα Παπανδρέου.
Διετέλεσε διευθυντής του πολιτικού γραφείου του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη την περίοδο 1985- 1989. Επίσης υπήρξε Γενικός Διευθυντής της Νέας Δημοκρατίας επί πρωθυπουργίας Ράλλη και ήταν πρόεδρος των ΕΛΤΑ από το 1989 έως το 1991 και γραμματέας στο ΥΠΕΞ το 1991-1993.
Η 21η Απριλίου του 1967 βρήκε τον Γ. Βουκελάτο στη Γερμανία ως εκπρόσωπο της Ένωσης Κέντρου και Γενικό Γραμματέα της ισχυρής τότε Οργάνωσης Δ. Γερμανίας και Δ. Βερολίνου.
Σπούδασε νομικά και πολιτικές επιστήμες με γερμανική υποτροφία. Εργαζόταν ως σύμβουλος της Ομοσπονδίας Γερμανικών Συνδικάτων. Διευθυντής Εκπαιδευτικών Προγραμμάτων και δημοσιογράφος. Από την πρώτη στιγμή του στρατιωτικού πραξικοπήματος ηγήθηκε του αντιδικτατορικού αγώνα στο γερμανόφωνο χώρο. Στις 7 Σεπτεμβρίου 1967 η χούντα του αφαίρεσε την ιθαγένεια.
Το 1968 στήριξε αρχικά την πρωτοβουλία του Ανδρέα Παπανδρέου για την ίδρυση του ΠΑΚ, σύντομα όμως ήρθε σε σύγκρουση με κατεύθυνση τους ιδεολογικούς και πολιτικούς στόχους και τις πρακτικές του Α. Παπανδρέου και παραιτήθηκε από τη θέση του Γεν. Γραμματέα της Ε.Κ. και μαζί με την πλειοψηφία των κεντρώων ηγετικών στελεχών συγκρότησε την “Ομάδα Δημοκρατίας”.
Από το 1967 ως το 1974 εξέδιδε την πολιτική επιθεώρηση “Δημοκρατία”, ήταν συντάκτης του ιστορικού εβδομαδιαίου “Δελτίου Τύπου” του Συνδικάτου της IG Metall και άλλων συνδικαλιστικών εντύπων.
Το 1968 ίδρυσε με τον Γ. Ανωμερίτη την αντιστασιακή οργάνωση “Ελληνικό Δημοκρατικό Κίνημα”. Τον Οκτώβριο του 1969, το Στρατοδικείο Αθηνών τον επικήρυξε ως αρχηγό της Οργάνωσης.
Από το 1970 συνεργάστηκε με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη και αγωνίστηκε για την ένωση του πολιτικού κόσμου με στόχο Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας υπό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή.
Στις 24 Ιουλίου 1974 επέστρεψε στην Ελλάδα έπειτα από πρόσκληση του Κ. Καραμανλή. Αποσπάστηκε από την Ομοσπονδία Γερμανικών Συνδικάτων ως σύμβουλος της ΓΣΕΕ.
Είναι ιδρυτικό μέλος της “Νέας Δημοκρατίας”. Στο συνέδριο της Χαλκιδικής, προτάθηκε και εξελέγη Μέλος της Διοικούσης Επιτροπής του Κόμματος (1977-1985). Το 1974, 1977 και 1989 ήταν υποψήφιος βουλευτής της Ν.Δ. στη Β΄ Αθηνών.
Ίδρυσε και διηύθυνε (1982-1997) τον εκδοτικό οίκο “Ευρωεκδοτική”.
Από το 1975 έως το 1979 εξέδιδε το πολιτικό περιοδικό “Δημοκρατικός Προβληματισμός”. Από το 1990 έως το 2000 εξέδιδε και διηύθυνε το περιοδικό “Διεθνής Επιθεώρηση”.
Δημοσίευσε εκατοντάδες κοινωνικοπολιτικά άρθρα και αναλύσεις και είναι συγγραφέας πολλών επιστημονικών πραγματειών στην γερμανική και την ελληνική γλώσσα.
