Εκλογική Διακήρυξη για τις εκλογές της 7ης Iουλίου 2019
Τώρα ψήφος ανατροπής – μαυρίζουμε ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ και σάπιο αστικό πολιτικό σύστημα
Ψηφίζουμε ΑΝΤΑΡΣΥΑ
- Για την μαχητική εργατική λαϊκή αντιπολίτευση της επόμενης μέρας
- Για ανυπακοή και ρήξη με την «κανονικότητα» της καπιταλιστικής μνημονιακής βαρβαρότητας
- Για την αριστερά της αντικαπιταλιστικής ανατροπής και της κομμουνιστικής προοπτικής
Γιατί η αριστερά πρέπει να ξαναγίνει Αριστερά
Εργαζόμενοι/ες, νέες και νέοι, αυτοαπασχολούμενοι, άνεργοι/ες
ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, συνοδοιπόροι στο ευρωμνημονιακό πλαίσιο λεηλασίας του λαού, δίνουν μπροστά στις εκλογές της 7 Ιούλη, μια ακόμα σκιαμαχία για την ανάδειξη του καλύτερου διαχειριστή της δημοσιονομικής φυλακής και της μνημονιακής κανονικότητας.
Και οι δύο μας λένε ότι αντιμάχονται δύο κόσμοι: «ο κόσμος της προόδου και των πολλών και ο κόσμος της συντήρησης και των λίγων», διακηρύσσει ο Τσίπρας. Για τον «κόσμο της επιχειρηματικότητας και της ανάπτυξης και όχι του δημοσιοκεντρισμού και των Ρουβίκωνων» κάνει λόγο ο Μητσοτάκης. Πόσο υποκριτές είναι και οι δύο!
Όσο περισσότερο πουλάνε την ψυχή τους στο διαβολεμένο κόσμο της καπιταλιστικής κερδοφορίας, του ευρω-σφαγείου δικαιωμάτων, των «ματωμένων πλεονασμάτων», της «αναβαθμισμένης» Ελλάδας στο πλευρό του ΝΑΤΟ και των πολυεθνικών, καθώς και της περιβαλλοντικής καταστροφής, τόσο εντονότερα προβάλουν τεχνητά δίπολα και ψεύτικες ταυτότητες.
Δύο κόσμοι πράγματι συγκρούονται. Δεν είναι όμως οι φαντασιακοί που επινοεί ο αστικός διπολισμός ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ.
Από τη μια είναι ο κόσμος της εργατικής τάξης, της φτωχολογιάς και της νεολαίας, που στενάζει από τη διπλή καταπίεση και υπερεκμετάλλευση εργοδοτών και κράτους. Ο κόσμος που δεν έχει να περιμένει τίποτα, μόνο χειροτέρευση της θέσης του, παρά τη δήθεν έξοδο από τα μνημόνια και την πολύχρονη λεηλασία των δικαιωμάτων του.
Από την άλλη ο κόσμος του πλούτου, των «επενδυτών» και του κεφαλαίου που έχει ξεσαλώσει και απαιτεί (και συνήθως παίρνει) τα πάντα, είτε με ΝΔ-ΚΙΝΑΛ (ΠΑΣΟΚ) είτε με ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ: μισθούς πείνας και καρατόμηση συντάξεων, δουλειά την Κυριακή και 7ήμερη εργασία χωρίς όρια, φορολογική ασυλία («κίνητρα ανάπτυξης»), ελαστική και ανασφάλιστη εργασία, εργολαβίες και συμπράξεις με τα φιλέτα του δημοσίου, ιδιωτικοποιήσεις, καρατόμηση δημόσιων δαπανών, εργοδοτική τρομοκρατία. Αφού έριξαν τα βάρη της κρίσης τους στις πλάτες του λαού, βλέπουν και τα κέρδη τους να αυξάνονται από το 2016 και μετά.
Ο πρώτος κόσμος, οι άνθρωποι της δουλειάς και του αγώνα, οι νέοι που δεν συμβιβάζονται πρέπει να έρθουν στο προσκήνιο, να μιλήσουν και κυρίως να δράσουν ανατρεπτικά!
Εργαζόμενοι/ες, νέες και νέοι, αυτοαπασχολούμενοι, άνεργοι/ες
Οι εργαζόμενοι μετά τις εκλογές θα έχουν απέναντί τους μια αντιλαϊκή κυβέρνηση με πρώτο βιολί τη νεοφιλελεύθερη και αντιδραστική Νέα Δημοκρατία και ένα αστικό δικομματισμό ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ, που παρά τους διαφορετικούς ρόλους, θα προωθεί τη σταθεροποίηση της βαρβαρότητας. Έτοιμο για κάθε βοήθεια θα είναι το κυβερνητικό δεκανίκι του ΚΙΝΑΛ, ενώ για το εθνικιστικό μάντρωμα της δυσαρέσκειας φροντίζουν τα κάθε λογής ακροδεξιά εθνικιστικά μορφώματα, όπως η Ελληνική Λύση (που παίρνει τη σκυτάλη από τους ΑΝΕΛ, την Ένωση Κεντρώων κλπ.). Στη θέση του μπουλντόγκ του συστήματος οι νεοναζί της εγκληματικής συμμορίας της Χρυσής Αυγής, έτοιμοι να κτυπήσουν όποτε διατάξουν τα αφεντικά τους.
Δεν τσιμπάμε στα ψευτοδιλήμματα:
Ο ΣΥΡΙΖΑ καλεί σε «προοδευτική συμμαχία» και ψήφο υπέρ του «για να μην έρθει η Δεξιά». Μιλάνε αυτοί που κυβέρνησαν τέσσερα χρόνια με τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ και ξέπλυναν με τη μνημονιακή πολιτική τους τη ΝΔ και το ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ. Η δεξιά πολιτική ποτέ δεν έφυγε αυτή την τετραετία. Και αυτή (όπως και το κράτος και τα μνημόνια) έχει συνέχεια. Όσο και αν ο ηθικοπολιτικά στιγματισμένος ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να ψελλίσει ξανά για τα «συμφέροντα που τον πολεμήσανε» δεν μπορεί πλέον να πείσει. Ο λαός γνωρίζει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ διαχειρίστηκε και προώθησε τα καπιταλιστικά συμφέροντα, τις απαιτήσεις της ΕΕ, του ΔΝΤ και το ΝΑΤΟ.
Ο Μητσοτάκης προσπαθεί να εμφανιστεί ως εγγυητής των συμφερόντων της «μεσαίας τάξης» και δημιουργός θέσεων εργασίας για τους φτωχούς. Ούτε αυτός μπορεί να ξεγελάσει εύκολα. Οι εργαζόμενοι γνωρίζουν ότι με τη ΝΔ (και με το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ νωρίτερα) προωθήθηκαν τα μνημόνια, ενισχύθηκαν τα πιο ισχυρά τμήματα του κεφαλαίου, αναπτύχθηκε ο εθνικισμός και ο νεοφασισμός, χτυπήθηκε βίαια το εργατικό εισόδημα και οι μικρομεσαίοι αυτοαπασχολούμενοι, οι αγρότες, οι επιστήμονες, οι επαγγελματίες. Αυτή την πολιτική συνέχισε ο ΣΥΡΙΖΑ, προδίδοντας τις αξίες της αριστεράς, και γι αυτό ο κόσμος τον εκδικήθηκε παρά τα 30 αργύρια για επιδόματα-ψίχουλα και λίγες μισοθέσεις εργασίας.
Και ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ, παρά τις διαφορές τους, βλέπουν το μέλλον εντός της φυλακής της ΕΕ, με στολή εκστρατείας για τα συμφέροντα αστικής τάξης, πολυεθνικών και ΝΑΤΟ, υπό τη διαρκή αφαίμαξη του άδικου ιμπεριαλιστικού χρέους. Ως βασικό υποκείμενο της «ανάπτυξης» βλέπουν το κεφάλαιο και τις αρπακτικές επενδύσεις, με τους εργαζόμενους ως παρίες, που θα πάρουν μετά ένα μικρό ή μικρότερο κομματάκι από την πίτα, αφού έχουν υποστεί υπερεκμετάλλευση, ταπείνωση και λεηλασία δημόσιου πλούτου και περιβάλλοντος.
Εργαζόμενοι/ες,
Αυτό που κρίνεται και στις 7 Ιούλη και στη συνέχεια είναι αν θα υπάρχει και ποια αντιπολίτευση απέναντι στο μαύρο αντιλαϊκό σκηνικό. Αν θα ενισχυθεί η Αριστερά εκείνη που μπορεί να εμπνεύσει μια εργατική λαϊκή αντεπίθεση και να σχεδιάσει ξανά μια πορεία ρήξης και αντικαπιταλιστικής ανατροπής. Γι’ αυτό είναι ανάγκη:
- Να εκφραστεί στις κάλπες και στο κίνημα μια εργατική λαϊκή και νεολαιίστικη δυναμική, που φέρνει στο προσκήνιο τον ανυποχώρητο αγώνα για τις ανάγκες και τα δικαιώματα των εργαζόμενων, της νεολαίας και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων και όχι για φιλοδωρήματα. Δεν διαλέγουμε δεσμοφύλακα στην ευρω-φυλακή, διαλέγουμε ρήξη και ανατροπή.
- Να καταδικαστούν και η απερχόμενη κυβέρνηση της μνημονιακής δεξιάς πολιτικής και η δεξιά. Μαύρο στο ΣΥΡΙΖΑ και στην κυβέρνησή του για τα μνημόνια που μας φόρτωσε, για την υποταγή, για τον διασυρμό της έννοιας της αριστεράς. Μαύρο στη ΝΔ που θέλει να συνεχίσει και να κλιμακώσει την ίδια πολιτική με τη σημερινή κυβέρνηση, δίνοντας τα πάντα στο κεφάλαιο, στους εργοδότες και την ΕΕ. Κόκκινη κάρτα στους φασίστες, τα τσιράκια του συστήματος και στους εκφραστές του εθνικισμού!
- Να ενισχυθεί αποφασιστικά η μαχόμενη και μετωπική αντικαπιταλιστική και κομμουνιστική Αριστερά, που συμβάλλει έμπρακτα σε μια μαχόμενη ανατρεπτική αντιπολίτευση, μέσω της ανασυγκρότησης και αντεπίθεσης του κινήματος. Μια Αριστερά που μπορεί να συνεισφέρει σε ένα νέο σχέδιο ανατροπής της επιδρομής κυβερνήσεων-κεφαλαίου-ΕΕ και ΝΑΤΟ, για να ανοίξει ο δρόμος και να περάσει ο πλούτος και η εξουσία στα χέρια των εργαζομένων. Η Αριστερά της ρήξης, τόσο μέσα στο κίνημα όσο και στην πολιτική, που δεν αποδέχεται ως κανονικότητα τη νέα βαρβαρότητα! Που είναι πάντα εδώ για να ταράζει τα νερά και να καλεί σε ΑΝΤΑΡΣΥΑ!
Εργαζόμενοι/ες, νέες και νέοι, αυτοαπασχολούμενοι, άνεργοι/ες
Η μάχη της 7ης Ιούλη έχει τη δική της σημασία στον αγώνα για να αλλάξουν τα πράγματα στην Αριστερά, στο κίνημα και στην κοινωνία. Η ανατρεπτική αριστερά που έχει ανάγκη η εποχή μας οφείλει να εκφράζει:
– Την ταξική προτεραιότητα των αναγκών-δικαιωμάτων της εργατικής τάξης, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων και νεολαίας. Όχι «να βοηθήσουμε να έρθουν επενδύσεις, με στήριξη της κερδοφορίας των επιχειρήσεων για να πάρουν κάτι και οι εργαζόμενοι», αλλά να πάρουμε από τα κέρδη και το πλούτο που παράγουμε, για όλο το καρβέλι και όχι για ένα ξεροκόμματο, για να τα βάλουμε με την ιδιοκτησία και την εξουσία του κεφαλαίου.
– Την κάθετη αντιπαλότητα στο νέο αστικό δικομματισμό, ενάντια σε κάθε λογική ένταξης του ΣΥΡΙΖΑ στην Αριστερά, μέσω «ενιαίου» ή δημοκρατικού ή αντιφασιστικού μετώπου μαζί του.
– Το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα πάλης, που αντιμετωπίζει τις πραγματικές αιτίες των προβλημάτων, διεκδικεί στο σήμερα από τη σκοπιά των εργατικών λαϊκών συμφερόντων, συνδέει τους σημερινούς αγώνες με μια ανατρεπτική πολιτική γραμμή και την αναγκαιότητα της επαναστατικής ανατροπής του καπιταλισμού και της εργατικής δημοκρατίας-εξουσίας, της συνολικής απελευθέρωσης του κόσμου της εργασίας. Έτσι ώστε να μην καθηλώνονται οι λαϊκές διεκδικήσεις σε ασύνδετα και αδύναμα αιτήματα, με την προσμονή της «λαϊκής εξουσίας», ούτε σε μικροδιορθώσεις των αστικών αναδιαρθρώσεων.
– Την απειθαρχία, ρήξη και αποδέσμευση από την ΕΕ, χωρίς ναι μεν αλλά, ως εκείνο τον πολιτικό κρίκο του συνολικού αντικαπιταλιστικού προγράμματος που συμπυκνώνει τον αγώνα για την απελευθέρωση από το καθεστώς επιτροπείας και την εργατική-λαϊκή κυριαρχία, με την πάλη για τα κοινωνικά δικαιώματα των εργαζομένων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων.
– Την ανυποχώρητη αντίσταση στον εθνικισμό, ρατσισμό, φασισμό και τα επικίνδυνα επιθετικά σχέδια του ιμπεριαλισμού και του ελληνικού κεφαλαίου στην περιοχή, την απεξάρτηση της Αριστεράς από την «εθνική ενότητα» και την πολιτική ουράς σε μακεδονομάχους και τουρκοφάγους. Από τη σκοπιά του διεθνισμού, της ειρήνης, της αλληλεγγύης και της κοινής πάλης των λαών απέναντι στις πολυεθνικές και τα κράτη τους, την καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση, τον εργασιακό μεσαίωνα, την προσφυγιά και τους πολέμους, την περιβαλλοντική καταστροφή του πλανήτη.
– Την ανάγκη μιας Αριστεράς χρήσιμης για το κίνημα και τον λαό, που βλέπει ως υποκείμενο της κοινωνικής αλλαγής τον αγωνιζόμενο λαό, και δεν υποτάσσει το κίνημα στις ψήφους και την αναπαραγωγή των κομματικών επιτελείων. Ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος σε ρήξη με το υποταγμένο αστικοποιημένο συνδικαλισμό των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, αγκάλιασμα του κόσμου που βρίσκεται χωρίς συνδικάτο. Εργατική ριζοσπαστική αντίληψη για την πολιτική, με έμφαση στο κίνημα και στο κτίσιμο συλλογικών μορφών αγώνα και πολιτικών οργάνων μέσα στους εργαζόμενους και όχι στους αρχηγούς και τα πρόσωπα, στις καρέκλες και τις αγχωμένες συμμαχίες μιας χρήσης, στα μέτωπα – πουκάμισα αδειανά και στα πάνσοφα κόμματα.
– Τη στρατηγική προσπάθεια για την αναγέννηση της κομμουνιστικής ελπίδας στον 21ο αιώνα, για τη συμβολή σε ένα σύγχρονο επαναστατικό πρόγραμμα κομμουνιστικής απελευθέρωσης, που θα δίνει προοπτική και έμπνευση στον καθημερινό αντικαπιταλιστικό αγώνα. Η σημερινή ανατρεπτική Αριστερά οφείλει να αναμετριέται με το στόχο αυτό, να «αντλεί την ποίησή της από το μέλλον» και όχι να καθηλώνεται στην αναπαλαίωση του «υπαρκτού σοσιαλισμού» ή στην μάταιη επιδιόρθωση του υπαρκτού καπιταλισμού για να αποκτήσει «ανθρώπινο πρόσωπο».
Απαντήσεις σε αυτές τις προκλήσεις δεν μπορεί να δώσει η ρεφορμιστική αριστερά, η οποία δεν πρεσβεύει μια λογική ρήξης με το κυρίαρχο πλαίσιο. Αρνείται ακόμα και την κοινή δράση σε ζητήματα που απαιτούν μετωπική σύγκρουση με το σύστημα. Το ΚΚΕ έχει ως μόνο (μονότονο) πολιτικό σύνθημα την ενίσχυσή του, ταυτίζοντας μάλιστα τη δυνατότητα ύπαρξης κοινωνικών αγώνων με αυτό! Για μια ακόμη φορά δεν θέτει άμεσο πρόγραμμα αντικαπιταλιστικής πάλης, τα μεταθέτει όλα για αργότερα (τώρα έχει σημασία η ενίσχυση του κόμματος και η γενική επίκληση για αγώνες). Η ΛΑΕ συντρίβεται πληρώνοντας τη γραμμή που υποβιβάζει το ταξικό πλαίσιο διεκδικήσεων στο επίπεδο του πατριωτικού, αντιμνημονιακού μετώπου, που περιλαμβάνει και αστικά τμήματα. Πληρώνει όχι μόνο την αναπαραγωγή της λογικής ενός πιο «έντιμου» ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και τη στροφή σε εθνικιστικές κατευθύνσεις. Παρά την προσπάθεια των ηγετικών ομάδων της ΛΑΕ για μια περιορισμένη αυτοκριτική, έτσι ώστε να συγκρατηθεί το βάθος της κριτικής επανεξέτασης μετά την βαριά πολιτική ήττα της 26ης Μάη, εκδηλώνονται τάσεις αναζήτησης για βαθύτερες αντικαπιταλιστικές και στρατηγικές απαντήσεις.
Σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν διέξοδο προσωποκεντρικά διαχειριστικά κόμματα, όπως το φιλοΕΕ Μέρα 25 του Γιάνη Βαρουφάκη. Ο πρώην υπουργός Οικονομικών, που υπέγραψε τη συμφωνία συνέχειας των μνημονίων στις 20 Φλεβάρη 2015, έχει βαρύτατες ευθύνες για την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ προς το 3ο μνημόνιο. Αλλά και σήμερα, προτείνει ξεπερασμένες νεοκεϊνσιανές συνταγές, εντός ευρώ και ΕΕ, συγκεντρώνοντας για εκλογική χρήση από νεοφιλελεύθερους μέχρι υπερπατριώτες.
Έχοντας την ίδια παλιομοδίτικη προσωποκεντρική συγκρότηση, η Πλεύση Ελευθερίας της Ζωής Κωνσταντοπούλου, διατείνεται πως «κοιτάει μπροστά, ούτε δεξιά, ούτε αριστερά». Τα κόμματα που εξέφρασαν μια λογική υπέρβασης του διαχωρισμού δεξιάς-αριστεράς, από τους ΑΝΕΛ μέχρι το Ποτάμι, κατέληξαν να υπηρετούν αντιλαϊκές πολιτικές και τελικά να απορρίπτονται.
Εργαζόμενοι/ες, νέες και νέοι, αυτοαπασχολούμενοι, άνεργοι/ες
Ψηφίζουμε και αγωνιζόμαστε για ένα ανατρεπτικό μαζικό κίνημα
- Αυξήσεις μισθών, επιδομάτων ανεργίας, συντάξεων.
- Προσλήψεις σε παιδεία, υγεία, κοινωνικές υπηρεσίες Δήμων και Περιφερειών και άλλους κοινωνικούς τομείς.
- Μείωση των ωρών εργασίας, δουλειά για όλους με όλα τα δικαιώματα.
- Εθνικοποιήσεις των τραπεζών και όλων των στρατηγικών μονάδων χωρίς αποζημίωση, με εργατικό και λαϊκό έλεγχο.
- Δημόσια και δωρεάν κοινωνικά αγαθά, με μάχη κατά των ιδιωτικοποιήσεων. Κατάργηση του Υπερταμείου.
- Προστασία της λαϊκής κατοικίας και της συλλογικής κοινωνικής ζωής, ενάντια στους πλειστηριασμούς και την εμπορευματοποίηση των πάντων στις πόλεις μας και την ύπαιθρο.
- Διαγραφή των χρεών των φτωχών λαϊκών στρωμάτων προς τράπεζες, κράτος (εφορία, ασφαλιστικά ταμεία), εταιρείες ρεύματος και νερού. Να πληρώσουν οι μεγαλοοφειλέτες για τα δανεικά και αγύριστα από τις τράπεζες και για την κατάχρηση του δημόσιου χρήματος. Τέρμα στις κατασχέσεις από λογαριασμούς και στους πλειστηριασμούς κατοικιών των λαϊκών νοικοκυριών.
- Ανατροπή της ΚΑΠ της ΕΕ, κατάργηση του «Μητρώου Αγροτών», ουσιαστική ενίσχυση των πρωτοβάθμιων Συνεταιρισμών.
- Στάση πληρωμών, άρνηση και διαγραφή του δημόσιου χρέους.
- Κατάργηση του μνημονιακού καθεστώτος διαρκείας. Άμεση κατάργηση των 714 μνημονιακών εφαρμοστικών νόμων που διατηρούνται σήμερα ολοζώντανοι.
- Αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ένωση, από εργατική αντικαπιταλιστική και διεθνιστική σκοπιά, κόντρα στον αστικό «ευρωπαϊσμό» και τον εθνικισμό, με στόχο μια άλλη διεθνή συνεργασία με τους λαούς στο τιμόνι.
- Έξω η Ελλάδα από το ΝΑΤΟ, έξω οι βάσεις από την Ελλάδα. Διάλυση του αντιδραστικού άξονα Ελλάδας – Ισραήλ – Αιγύπτου – Κύπρου. Ενάντια στον άδικο και από τις δύο πλευρές ανταγωνισμό Ελλάδας-Τουρκίας, λέμε όχι στους εξοπλισμούς, παλεύουμε για την υπεράσπιση της ειρήνης, ενάντια στην πολεμική εκστρατεία του κεφαλαίου για τις ΑΟΖ και τα μεγάλα συμφέροντα.
- Όχι στις εξορύξεις, σε στεριά και θάλασσα, για χάρη των πολυεθνικών και του κεφαλαίου, που πλήττουν βάναυσα το περιβάλλον και την κλιματική ισορροπία και απειλούν την ειρήνη. Δεν θα μαυρίσουμε το μέλλον μας.
- Πάλη για τις δημοκρατικές ελευθερίες, για τα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα της εποχής μας, ενάντια στον κοινοβουλευτικό ολοκληρωτισμό, την κρατική καταστολή και τους ολιγάρχες των ΜΜΕ. Συντριβή των φασιστικών και ρατσιστικών συμμοριών. Καταδίκη της εγκληματικής νεοναζιστικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής.
- Ενάντια στην Ευρώπη-φρούριο και την Ελλάδα-φυλακή για πρόσφυγες και μετανάστες. Κοινός αγώνας με πρόσφυγες και μετανάστες για όλα τα δικαιώματά τους. Να καταργηθεί η συμφωνία της ντροπής ΕΕ-Τουρκίας, να κλείσουν άμεσα όλα τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, να τερματιστεί ο εγκλεισμός των προσφύγων.
Εργαζόμενοι/ες, νέες και νέοι, αυτοαπασχολούμενοι, άνεργοι/ες
Το ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση και η νΚΑ παρεμβαίνουν στις βουλευτικές εκλογές της 7ης Ιούλη με μετωπική πολιτική λογική και γραμμή αντικαπιταλιστικού πόλου, για τη διαμόρφωση ενός σχεδίου για τη συνολική ανασυγκρότηση και συσπείρωση των μαχόμενων δυνάμεων της αντικαπιταλιστικής, επαναστατικής, αντιΕΕ/αντιιμπεριαλιστικής και σύγχρονα κομμουνιστικής Αριστεράς, σε ανατρεπτική βάση, ενάντια σε λογικές δορυφοροποίησης στο ρεφορμισμό, περιχαράκωσης, επιμέρους και ιδιαίτερων συσπειρώσεων και αποστράτευσης.
Α) Υπογραμμίζουμε τη νέα φάση που διαμορφώνεται και την ανάγκη πολιτικής και κινηματικής προετοιμασίας των αγώνων της επόμενης ημέρας απέναντι στην επιτάχυνση τη αντιλαϊκής πολιτικής από την ενδεχόμενη κυβέρνηση της ΝΔ, για την δημιουργία μιας ανατρεπτικής και μαχητικής εργατικής λαϊκής αντιπολίτευσης στην κυβέρνηση, που θα αντιπαρατίθεται στο αντιδραστικό δίπολο ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ, το κεφάλαιο, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ.
Β) Αξιοποιούμε την μάχη των βουλευτικών εκλογών ώστε να προβάλουμε την ανάγκη για μια νέα προωθημένη, μετωπική και μαχόμενη συνάντηση του ευρύτερου δυναμικού της αντικαπιταλιστικής αριστεράς σε λογική ανατρεπτικού προγράμματος πάλης, πολιτικής ανεξαρτησίας από αστική πολιτική και ρεφορμιστικά ρεύματα, με κέντρο τη στροφή προς το μαζικό κίνημα και την ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος.
Ο στόχος μας δεν είναι απλά και μόνο οι επερχόμενες εκλογές. Αντιμετωπίζουμε τις επερχόμενες εκλογές σαν μια στιγμή σε μια πορεία ανασυγκρότησης του κινήματος και της αριστεράς, σε μια ανοιχτή προσπάθεια διαλόγου, κοινής δράσης και συσπείρωσης των δυνάμεων που θα γεννιούνται στα κινήματα αλλά και αυτών που αναζητούν μια άλλη ανατρεπτική αριστερά μπροστά στα ολοφάνερα αδιέξοδα και την οριστική διάψευση της πολιτικής των οργανωμένων ρεφορμιστικών σχεδίων.
Η ψήφος στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ αποτελεί την καλύτερη επιλογή για την προώθηση αυτών των επιδιώξεων, την πιο μάχιμη και χρήσιμη για τον λαό ψήφο. Όχι βέβαια γιατί θεωρούμε πως η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι η Αριστερά που χρειάζεται σήμερα η εργατική τάξη και η ανυπότακτη νεολαία, ούτε γιατί κλείνουμε τα μάτια στα μεγάλα και έκδηλα προβλήματα που προκύπτουν και από τις ανεπάρκειές της και από διαφορετικά πολιτικά σχέδια. Γι’ αυτό καλούμε σε υπερψήφιση και ενίσχυση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ από τη σκοπιά ενός συνειδητού άμεσου και σχεδιασμένου μετασχηματισμού της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην κατεύθυνση του αναγκαίου αντικαπιταλιστικού πόλου.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ προβάλλει το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα πάλης, την επαναστατική κατεύθυνση και την μετωπική λογική συσπείρωσης δυνάμεων σε ανεξαρτησία από την αστική πολιτική και τις ρεφορμιστικές δυνάμεις. Γι’ αυτό αποτελεί το πιο γόνιμο πεδίο για να φυτρώσει ξανά η δυνατότητα ανασυγκρότησης της ανατρεπτικής Αριστεράς.
Γι’ αυτό καλούμε θαρρετά και απαιτητικά σε ψήφο στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ
Καλούμε ευρύτερα τις αγωνίστριες και τους αγωνιστές που θέλουν μια περήφανη ανυπότακτη Αριστερά που δεν θα προσκυνά ΕΕ, κεφάλαιο και κυβερνητικές καρέκλες, που θέλουν να συμβάλλουν σε ένα σχέδιο για έναν ισχυρό πόλο της αντικαπιταλιστικής, διεθνιστικής και επαναστατικής Αριστεράς και εμπνέονται από την ανάγκη να δοθεί σύγχρονη κομμουνιστική στρατηγική απάντηση στον καπιταλισμό της εποχής μας, να στηρίξουν αποφασιστικά την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, παρά τις διαφορετικές επιλογές σε ορισμένα θέματα.
Απευθυνόμαστε ειδικά στον κόσμο που ψήφισε ή ακολούθησε αρχικά τον ΣΥΡΙΖΑ ελπίζοντας σε μια ουσιαστική αλλαγή και δεν μπορεί να ανεχτεί τη σημερινή κατάντια του, κι αναζητεί μια αξιόμαχη Αριστερά, αλλά όχι στα λόγια και στα κομματικά ταρατατζούμ, αλλά μέσα στο κίνημα ανατροπής.
Δεν υποτασσόμαστε σε λογικές «χαμένης ψήφου», όπως αρνούμαστε τη «χαμένη ζωή» που μας επιβάλλουν. Χαμένη είναι η ψήφος σε ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και τα κόμματα δορυφόρους τους. Είναι ψήφος επιδοκιμασίας για ακόμη χειρότερες μέρες για το λαό και τη νεολαία.
Για όλους αυτούς τους λόγους η ψήφος στην Αριστερά της Ανατροπής, στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, είναι η πιο κερδισμένη για τους νικηφόρους αγώνες της «επόμενης μέρας». Για την ανατροπή της βάρβαρης πολιτικής κυβερνήσεων, ΕΕ, ΔΝΤ, ΝΑΤΟ, κεφαλαίου. Για ν’ ανοίξει ο δρόμος για την επανάσταση και την εργατική εξουσία-δημοκρατία. Για μια σύγχρονη κομμουνιστική κοινωνία, χωρίς εκμετάλλευση, καταπίεση, αποξένωση, αλλοτρίωση, με ολόπλευρη αυτοανάπτυξη του κοινωνικού ανθρώπου, σε αρμονία με τη φύση.
Ψηφίζουμε-στηρίζουμε ΑΝΤΑΡΣΥΑ
ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση, Ιούνης 2019
