Ήταν γραφτό… Ήταν μοιραίο… Ήταν να γίνει… Το άσχημο παιχνίδι της μοίρας… Η μοίρα έπαιξε το δικό της τραγικό παιχνίδι… Αλήθεια, υπάρχει η μοίρα; Μήπως είμαστε μοιρολάτρες; Και αν υπάρχει, τι σόι μοίρα είναι αυτή που κρατάει άσχημα παιχνίδια για τους ανθρώπους; Που δεν κάνει διακρίσεις; Που δεν τη νοιάζουν νιάτα, όνειρα και δίψα για ζωή;
Αλήθεια, πόσες φορές δεν έχουμε κάνει έστω και μία από τις παραπάνω σκέψεις, όταν ακούμε πως έφυγε από τη ζωή ένα ακόμη νέο παιδί; Και ακόμη μία οικογένεια στροβιλίζεται στη δίνη του απόλυτου πόνου…. Του εφιάλτη που καμιά οικογένεια δεν θέλει να ζήσει, αυτού του να χάνεις το παιδί σου.
Πρόσφατα, έχασε τη ζωή του σε τροχαίο δυστύχημα και μόλις σε ηλικία 23 ετών, ο Αλέξανδρος Ζαχαριάς. Ο νεαρός γιος του επιχειρηματία της γνωστής εταιρείας παιχνιδιών. Και στο άκουσμα της είδησης ήρθε στο μυαλό όλων, η οικογένεια Βακάκη, των Jumbo, όταν πριν δύο χρόνια έχασε σε τροχαίο το νεαρό Γιώργο. Ήταν και εκείνος μόλις 23 ετών. Ιστορίες σχεδόν ίδιες. Αλλά δεν είναι οι μοναδικές.
Αλέξανδρος Ωνάσης, Αλέξανδρος Ζαχαριάς, Γιώργος Βακάκης, Αλέξης Κουλουβάτος. Τέσσερις διάδοχοι γνωστών οικογενειών, που έχασαν τραγικά τη ζωή τους, σε νεαρή ηλικία. Παράλληλα παιχνίδια της μοίρας και συμπτώσεις που ενώνουν κατά κάποιον τρόπο τις ιστορίες του.
Ο θάνατος του Αλέξανδρου Ωνάση «σκότωσε» τον Έλληνα κροίσο
Η αδυναμία του Αριστοτέλη Ωνάση στον γιο του Αλέξανδρο ήταν μεγάλη. Αν και οι δύο άνδρες έρχονταν συχνά σε σύγκρουση, ο Αριστοτέλης τον προόριζε για διάδοχό του. ο νεαρός Αλέξανδρος είχε αδυναμία στα αεροπλάνα. Για χατίρι του, άλλωστε, λένε ότι οργάνωσε την Ολυμπιακή.
Ο νεαρός Αλέξανδρος είχε ξεκινήσει να εκπαιδεύεται για τη διαδοχή του πατέρα του στις επιχειρήσεις. Αλλά όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια (ακόμη και αν αυτός είναι ο Ωνάσης) η μοίρα φτιάχνει τα δικά της. Και για τον Έλληνα μεγιστάνα επεφύλαξε το πιο τραγικό…
Ήταν 20 Ιανουαρίου το 1973. Ο Αριστοτέλης Ωνάσης βρισκόταν με την Τζάκι Κένεντι στη Νέα Υόρκη για να γιορτάσουν τα γενέθλιά του. Πίσω στην Ελλάδα, ο Αλέξανδρος παρέα με τους δύο πιλότους του πατέρα του ανέβηκε στο καινούργιο αεροπλάνο, μάρκας Πιάτζιο για να το δοκιμάσει. Δευτερόλεπτα μετά την απογείωση και για λόγο που παραμένει άγνωστος, το αεροσκάφος έπεσε και συνετρίβη. Ο νεαρός Ωνάσης μεταφέρθηκε σοβαρά τραυματισμένος στο ΚΑΤ.
Στο άκουσμα της είδησης ο Αριστοτέλης Ωνάσης βλέπει τον κόσμο δίπλα του να καταρρέει. Επιστρέφει αμέσως στην Αθήνα και μαζί του φέρνει τρεις νευροχειρουργούς, τους κορυφαίους του κόσμου. Φέρνει, επίσης και τον Βρετανό νευροχειρουργό, Ρίτσαρντσον. Δυστυχώς, τα νέα δεν είναι ευχάριστα.
Και οι τέσσερις συμφωνούν πως δεν υπάρχει καμία ελπίδα για τον Αλέξανδρο. Και κάθε προσπάθεια για να τον κρατήσουν στη ζωή, είναι ανώφελη. Λέγεται πως ο Αριστοτέλης Ωνάσης ζήτησε από τους γιατρούς να βγάλουν τα σωληνάκια για να μην ταλαιπωρείται άλλο ο μονάκριβός του. Στις 23 Ιανουαρίου οι γιατροί αναγγέλλουν στους γονείς του και την αδελφή του, Χριστίνα πως ο Αλέξανδρος δεν είναι πια κοντά τους. Η Τίνα Λιβανού λιποθυμά και ο Ωνάσης καταρρέει.
Το θάνατο του γιου του δεν τον ξεπέρασε. Η απώλειά του τού έφερε σοβαρά προβλήματα υγείας. Δύο χρόνια μετά πέθανε από μυασθένεια στο Παρίσι. Όταν είχε χάσει το γιο του, είχε πει πως για εκείνον η ζωή δεν είχε πια κανένα νόημα…
Τα διπλό τραγικό παιχνίδι της μοίρας για την οικογένεια Κουλουβάτου
Ενδεχομένως, στους περισσότερους το όνομα «Κουλουβάτου» να μη λέει πολλά, όσο άλλων σημαντικών επιχειρηματιών του τόπου. Ωστόσο, πρόκειται για την οικογένεια που βρίσκεται πίσω από τα γνωστά ξενοδοχεία «Αμαλία» σε Σύνταγμα, Ναύπλιο και Δελφούς. Σήμερα τις επιχειρήσεις κρατά ο πρωτότοκος γιος, Κωνσταντίνος, ο οποίος κλήθηκε να μαζέψει τα συντρίμμια από το παιχνίδι που έπαιξε η μοίρα στην οικογένειά του και να συνεχίσει.
Η ιστορία των Κουλουβάτων θα μπορούσε να ήταν το σενάριο μιας δραματικής ταινίας. Γιατί μόνο μία πένα βουτηγμένη στο μελάνι του πόνου θα μπορούσε να γράψει το σενάριο αυτό. Πριν τέσσερα χρόνια και συγκεκριμένα τον Απρίλιο του 2015 έφυγε από τη ζωή ο Θοδωρής Κουλουβάτος, ο οποίος βρισκόταν σε κώμα για 15 ολόκληρα χρόνια. Τη θλιβερή είδηση του θανάτου συνόδευσε η αποκάλυψη για την τραγική ιστορία που βίωνε η οικογένεια τα τελευταία 25 χρόνια.
Η Χριστίνα Πολίτη, φίλη της οικογένειας, αποκάλυψε τότε σε δημοσίευση στη σελίδα της, Cosmopoliti την απίστευτη ιστορία τους.
Ο μικρότερος γιος της οικογένειας, Αλέξης (όπως ο Αλέξανδρος Ωνάσης) τελείωσε τις σπουδές του στη Βοστώνη και είχε επιστρέψει στην Ελλάδα. Ήταν Ιούνιος του 1990 και με την παρέα του είχαν βρεθεί σε πάρτι στην Εκάλη. Καθώς έφευγαν, για να προστατεύσει τον φίλο του που είχε πιει λίγο περισσότερο, του παραχώρησε το οικογενειακό αυτοκίνητο κι εκείνος πήρε τη μηχανή του. στη διαδρομή για το κέντρο της Αθήνας και για άγνωστο λόγο, έχασε τον έλεγχο κι έπεσε. Ωστόσο, χτύπησε στο κεφάλι και πέθανε ακαριαία. Ήταν μόλις 25 χρονών…
Ο πόνος της απώλειας ήταν αβάσταχτος για τη μητέρα του που έφυγε λίγα χρόνια μετά. Αλλά η μοίρα δε σταμάτησε εκεί. Ο μεσαίος γιος της οικογένειας, Θοδωρής -που είχε μεγάλη αδυναμία στον μικρότερο αδελφό του- το 2001 στραβοκατάπιε, έπαθε εγκεφαλική βλάβη και έπεσε σε κώμα για 15 περίπου χρόνια. Έφυγε από τη ζωή στις 11 Απριλίου το 2015, μία ημέρα μετά τα γενέθλια του αδελφού του, Αλέξη. Όπως ανέφερε στη δημοσίευσή της η Χριστίνα Πολίτη, ο Θοδωρής Κουλουβάτος ήταν αρραβωνιασμένος με μία κοπέλα που ανήκε στην οικογένεια Ωνάση, αλλά την χώρισε μετά το θάνατο του αδελφού του. Ενδεχομένως, για προληπτικούς λόγους…
Το τραγικό δυστύχημα που «πάγωσε» το Πανελλήνιο
Ήταν 26 Φεβρουαρίου του 2017 όταν η Porsche που οδηγούσε ο νεαρός Γιώργος Βακάκης ξέφυγε της πορείας της στην εθνική οδό Αθηνών-Λαμίας και βρέθηκε στον παράδρομο. Το αυτοκίνητο έπεσε με υπερβολική ταχύτητα πάνω σε σταθμευμένο αυτοκίνητο το οποίο βρισκόταν έξω από τις τουαλέτες σε πάρκινγκ της εθνικής οδού.
Από τη σφοδρή σύγκρουση, έχασαν τη ζωή τους τότε, τέσσερις άνθρωποι, ο γιος του Mr Jumbo, Γιώργος Βακάκης, ο φίλος του και συνοδηγός Ανδρέας Γεωργακόπουλος, η 33χρονη τότε σύζυγος του Υπάτιου Πατμάνογλου, Αποστολία που βρισκόταν μέσα στο σταθμευμένο όχημα και ο τριών χρόνων γιος τους, Παύλος.
Η είδηση του σοκαριστικού δυστυχήματος παγώνει το Πανελλήνιο. Για να έρθει να τη συνοδεύσει η αποκάλυψη ότι τη μοιραία Porsche την οδηγούσε ο γιος του Mr. Jumbo. Ο Απόστολος Βακάκης εκείνη την ημέρα, στο Πόρτο Χέλι που λέγεται ότι βρισκόταν, έλαβε το τηλεφώνημα που κανείς γονιός δεν θέλει να λάβει ποτέ. Ο 23χρονος γιος του ήταν νεκρός και ταυτόχρονα πρωταγωνιστής σε ένα τροχαίο με νεκρό ένα μικρό παιδί. Βρέθηκε στο απόλυτο «μηδέν»… Όσα ακολούθησαν είναι λίγο-πολύ γνωστά. Ορυμαγδός δημοσιευμάτων, σχολίων και δηλώσεων στο διαδίκτυο, τις εφημερίδες και τις τηλεοράσεις.
Λίγα 24ωρα αργότερα η οικογένεια του Απόστολου Βακάκη ζήτησε να μεταδοθεί μέσω του Αθηναϊκού-Μακεδονικού Πρακτορείου η δήλωσή της για το τραγικό δυστύχημα της περασμένης Κυριακής.
«Ο Θεός μας ζητά να διαχειριστούμε το αδιανόητο και να ζήσουμε με το αφόρητο. Σε αυτές τις δύσκολες στιγμές, θέλουμε να εκφράσουμε τα θερμά συλλυπητήρια μας και στις υπόλοιπες οικογένειες και να ευχαριστήσουμε για τη συμπαράσταση όλων στο θρήνο μας για την τραγική πρόωρη απώλεια τριών νέων ανθρώπων και ενός παιδιού.
Οικογένεια Απόστολου Βακάκη» έγραφε η δήλωση των 54 λέξεων.
Το τροχαίο δυστύχημα που «ξύπνησε» τραγικές μνήμες
Μόλις πριν λίγες ημέρες και συγκεκριμένα το απόγευμα της Τρίτης (23/7) η μοίρα επεφύλαξε το άσχημο παιχνίδι της και για την οικογένεια του Ζαχαριά. Ο μικρός γιος του γνωστού επιχειρηματία στο χώρο των παιχνιδιών, Αλέξανδρος (όπως ο Ωνάσης και ο Κουλουβάτος) έχασε τον έλεγχο του οχήματος που οδηγούσε, επί της Λεωφόρου Τραπεζούντος στον Άγιο Στέφανο και προσέκρουσε σε κολόνα με αποτέλεσμα να βρει τραγικό θάνατο.
Η τραγική είδηση έκανε αμέσως το γύρο του διαδικτύου, ενώ αναπόφευκτα ήρθε και η σύγκριση με τον θάνατο του Γιώργου Βακάκη. Άλλωστε, τις δύο ιστορίες ενώνει με έναν θλιβερό τρόπο μία τραγική σύμπτωση. Δύο οικογένειές, δυο επιχειρηματίες, δυο ισχυρά ονόματα στον χώρο του παιδικού παιχνιδιού. Jumbo και Ζαχαριάς είναι δυο από τις μεγαλύτερες αλυσίδες στον χώρο του παιχνιδιού, οι οποίοι μπορεί να είναι ανταγωνιστές επιχειρηματικά ωστόσο συνδέονται με ανάλογα χτυπήματα της μοίρας στην προσωπική τους ζωή. Και τα δύο παιδιά έφυγαν περίπου στην ίδια ηλικία, έχοντας όνειρα και σχέδια για το μέλλον.
