Το πρωί της 20ης Ιουλίου 1973 οι υποψήφιοι αναγνώστες που στέκονταν στα περίπτερα ή στους πάγκους των εφημεριδοπωλών… έτριβαν τα μάτια τους. Για μια στιγμή νόμισαν ότι τα έβλεπαν… διπλά. Τα δύο δημοφιλέστερα πολυτελή περιοδικά της εποχής, ο Ταχυδρόμος του ΔΟΛ και τα Επίκαιρα του Πάπυρου είχαν κυκλοφορήσει με το ίδιο, σχεδόν, εξώφυλλο. Δύο φωτογραφίες είχαν όλες κι όλες κι ήταν ίδιες!
Αυτό ήταν το θέαμα που αντίκρυσαν οι υποψήφιοι αναγνώστες στα περίπτερα και στους πάγκους των εφημερίδων το πρωινό της 20ης Ιουλίου 1973.
Την εποχή εκείνη το Ηρώδειο ήταν να φιλοξενήσει τα καλλιστεία για την ανάδειξη της Μις Κόσμος. Ναι, σωστά διαβάσατε, το Ηρώδειο, εκεί που οι καλύτεροι ηθοποιοί ερμήνευαν αρχαίο δράμα, οι καλύτεροι μουσικοί είχαν δώσει μοναδικά ρεσιτάλ έρχονταν τώρα οι ομορφότερες γάμπες και τα πλουσιότερα στήθη να δώσουν τη δική τους παράσταση. Αυτό, όμως είναι μια άλλη ιστορία που έχει να κάνει με την αισθητική της χούντας και θα μας απασχολήσει σύντομα.
Τα δύο περιοδικά είχαν… κοινό εξώφυλλο και στα γραφεία τους σήμανε συναγερμός. Τι είχε γίνει; Είχαν αγοράσει και οι δύο από το ίδιο πρακτορείο τα ίδια σλάιτς. Φυσικά κάποιο… λάκκο είχε η φάβα, αφού σε αυτές τις περιπτώσεις συνηθίζεται να μην μοιράζονται οι ίδιες πόζες σε ομοειδή έντυπα. Ο Ταχυδρόμος αντέδρασε πρώτος και έδωσε στις εφημερίδες τη διαφήμιση του τεύχους με ειδική σημείωση για το πώς πρέπει να το ξεχωρίσει κάποιος.
Μικρότερο από τις άλλες φορές το εξώφυλλο και πιό έντονα τα χτυπήματα με έμφαση στη συνεργαία του ΜΠΟΣΤ που είχε… εξαφανιστεί από το εξώφυλλο.
Παράλληλα έδινε τη δική του άποψη για το γεγονός, η σωστότερα φιλοξενούσε τη συγγνώμη του φωτογραφικού πρακτορείου που απέδιδε το λάθος σε αναρμόδιο υπάλληλο.
Τα Επίκαιρα την επόμενη εβδομάδα εξήγησαν στους αναγνώστες τους τι συνέβη και παράλληλα απάντησαν με τον τρόπο τους στον Ταχυδρόμο. Το κείμενο αποπνέει Χρήστο Πασσαλάρη που ήταν και διευθυντής του περιοδικού.
