του ΠΑΝΤΕΛΗ ΜΠΟΥΚΑΛΑ
Δεν έχει όρια ο κυνισμός. Προπαντός αν είναι τεθωρακισμένος και αρβυλοφόρος. Οι στρατιωτικές επιχειρήσεις των Αμερικανών έχουν πάντα λαμπρό όνομα, ένα μείγμα από δικαιοσύνη, ειρήνη, δημοκρατία και πολιτισμό, ακόμη κι αν πρόκειται για καταφανείς –και κατάπτυστες– εισβολές. Και των Ισραηλινών οι επιθέσεις κατά των Παλαιστινίων από την ίδια πηγή του κυνικού ψεύδους αρδεύονται για να τιτλοδοτηθούν. Γιατί να ψάξει, λοιπόν, κάπου αλλού ο μεγαφέντης της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ένας επαγγελματίας εκβιαστής; Στην ίδια πηγή ξεδιψούν τα στρατεύματά του και η σουλτανική του μέθη. Στην πηγή του αίματος.
Το 2018 είχε εισβάλει στη Συρία με τον καγχαστικό τίτλο «Κλάδος Ελαίας». Με την τωρινή επιδρομή του, υπό τη χυδαία κωδική ονομασία «Πηγή Ειρήνης», ξαναβγάζει τη γλώσσα του –ξεδιάντροπα και σαδιστικά– στη διεθνή κοινότητα. Η οποία, μα την αλήθεια, «ανησυχεί έντονα» ή και «εντονότατα», «προσεύχεται», «συνιστά αυτοσυγκράτηση», «συμβουλεύει την αποφυγή δυσανάλογης βίας» ή «ζητάει ενημέρωση» (ο «ανενημέρωτος» Βλαντιμίρ Πούτιν αυτό). Ωστε, λοιπόν, ούτε στην υποκρισία υπάρχουν όρια, σε όποια εκδοχή κι αν την εννοήσουμε, τη μεσανατολική, του φαρισαϊσμού, ή τη γαλλική, του ταρτουφισμού. Γιατί, πώς ακριβώς θα πειστούν οι πύραυλοι και τα τεθωρακισμένα να χρησιμοποιήσουν «αναλογική βία»; Οι «ήπιες βόμβες» είναι ανύπαρκτες, όπως και οι «έξυπνες βόμβες» που διεκπεραίωσαν σε περασμένα χρόνια τις επιδρομές τύπου «Σοκ και Δέος».
Και οι Κούρδοι; Οι Κούρδοι, «λαός ευκολοπίστευτος», γι’ αυτό και πάντα προδομένος, εμπιστεύτηκαν τον εφιαλτικά ανιστόρητο και ασυνάρτητο Ντόναλντ Τραμπ περίπου με την ίδια ασύνετη ευκολία που οι Ελληνες και οι Κύπριοι κυβερνήτες εμπιστεύτηκαν τον Αμερικανό υπουργό Εξωτερικών Μάικ Πομπέο σαν αγγελιαφόρο του καλού και σαν ανιδιοτελή σύμμαχο και προστάτη. Η «ζώνη ασφαλείας» που σχεδίασε ο Ερντογάν, αδιαφορώντας φυσικά για τις άψυχες συστάσεις του ΟΗΕ (που οι ΗΠΑ τον μετατρέπουν σε υποχείριό τους με τη μέθοδο του οικονομικού στραγγαλισμού), είναι τόσο ασφαλής για τους υπό εθνοκάθαρση Κούρδους όσο ειρηνική είναι η αιματηρή «Πηγή Ειρήνης». Με τον ελαφρό οπλισμό που τους απέμεινε, αυτοί, οι μόνοι που πολέμησαν τους μακελάρηδες του Ισλαμικού Κράτους, θα πρέπει να αντιμετωπίσουν τα βαριά άρματα του Τούρκου «ειρηνοποιού». Μήπως και στις δέκα μέρες ή στις δεκαπέντε συγκινήσουν πεθαίνοντας τους βαριά υποκριτές Αμερικανούς, Ρώσους και Ευρωπαίους.
