ΔΗΛΩΣΗ – ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΤΗΣ ΛΑΙΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ
Όταν για το σύστημα και τα κέρδη παίρνεις το σχήμα του δοχείου…..
Στο πρόσφατο Π.Σ. εκτός της ταύτισης των κ.κ.Κράτσα- Σπύρου – Αλεξάκη (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ) με την κυβέρνηση της ΝΔ στο θέμα των εξορύξεων και η παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ και ο πρώην Περιφερειάρχης Θ.Γαλιατσάτος, έκανε ηρωική προσπάθεια να ξεφορτωθεί την πολιτική ευθύνη για την μέχρι τώρα συμφωνία του σε αυτές.
Στην προσπάθειά του αυτή θέλησε να ξεφορτωθεί και λίγη από την λάσπη του αργού πετρελαίου που γέμισε συγχρωτιζόμενος και συναγελαζόμενος με τους πετρελαϊκούς ομίλους, όταν μοίραζε πετρέλαιο σε σχολεία και γυμναστήρια προκειμένου να διαφημίσει τα καλά των εξορύξεων και να εξασφαλίσει την ανοχή και την σιωπή του λαού και της νεολαίας στο έγκλημα. Χρησιμοποίησε το «αυριανικού τύπου» επιχείρημα, ότι η Λαϊκή Συσπείρωση και το ΚΚΕ έφερε την κ Κράτσα και τη ΔΕΞΙΑ, αλλά δεν κοκκίνισε καθόλου όταν η κ. Κράτσα και η ΔΕΞΙΑ επικαλέστηκε και ψήφισε τη δική του προηγούμενη απόφαση για τις εξορύξεις. Γνωρίζοντας ότι «η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση», προσπάθησε στο Π. Συμβούλιο όχι μόνο να αλλάξει την μέχρι τώρα θέση του βγάζοντας όλο τον κόσμο τρελό, αλλά και να ρίξει την περισσευούμενη λάσπη του στο ΚΚΕ και την Λαϊκή Συσπείρωση, που χρόνια τώρα έχει λαϊκή και συνεπή θέση και σημαντική προσφορά στο κίνημα κατά των εξορύξεων.
Πυρήνας αυτής της θέσης είναι, ότι ο ορυκτός πλούτος και οι πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας, είναι λαϊκή περιουσία και η αξιοποίησή τους μπορεί να γίνει μόνο προς όφελος του λαού και όχι των επιχειρηματικών ομίλων. Ο επιστημονικός κεντρικός σχεδιασμός στην οικονομία (βασική αρχή στο σοσιαλισμό), μπορεί να δώσει λύσεις στις λαϊκές ανάγκες και να εξασφαλίσει με συνδυασμένο τρόπο την αξιοποίηση όλων των ενεργειακών πηγών της χώρας, προστατεύοντας παράλληλα το φυσικό και εργασιακό περιβάλλον. Στον αντίποδα, η άναρχη και ασύδοτη καπιταλιστική παραγωγή ενέργειας για τα κέρδη των ομίλων, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην παραπέρα ενεργειακή φτώχεια για τις λαϊκές οικογένειες, σε καταστροφή του περιβάλλοντος και λεηλασία ενός πλούτου που δεν αντικαθίσταται!
Καμία ασφάλεια δεν μπορεί να υπάρξει από τη δράση των μονοπωλιακών ομίλων σε επικίνδυνες σεισμογενείς και ευαίσθητες περιοχές όπως το Ιόνιο. Τα μέτρα πρόληψης και οι έρευνες που τάχα γίνονται είναι κούφια λόγια, σε μια οικονομία που τα πάντα υποτάσσονται στο κυνήγι του αυξανόμενου κέρδους!
Γι αυτό τον λόγο όλα αυτά τα χρόνια, σε όλες τις φάσεις, ακόμη και σήμερα μετά την υπογραφή των συμβάσεων παραχώρησης από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και την συνέχισή τους με την κυβέρνηση της Ν.Δ., η Λαϊκή Συσπείρωση και το ΚΚΕ καταψηφίζουν τις παραπάνω αποφάσεις, μελέτες και σχέδια στη βουλή, στην ΠΙΝ και στους Δήμους του νομού μας. Το γεγονός ότι, για πολλοστή φορά, η Λαϊκή Συσπείρωση έφερε το θέμα στο Π.Συμβούλιο αποδεικνύει το πραγματικό της ενδιαφέρον, για το θέμα. Το ΚΚΕ ειδικότερα, νοιώθει την ευθύνη απέναντι στην εργατική τάξη και το λαό, να βάλει στο κέντρο της προσοχής τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις εκείνες, που συμβάλλουν να αποκαλύπτεται η αιτία των δεινών του λαού, η λύση, η διέξοδος. Πρόκειται για μια διαδικασία που αφορά το ίδιο το εργατικό – λαϊκό κίνημα, τη μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία και αυτό είναι που τρέμουν οι πολιτικοί “εκπρόσωποι” των πολυεθνικών και τα δημοσιογραφικά τους ανδρείκελα. Γι’ αυτό και ανακαλύπτουν “καπέλα” και “τραγιάσκες” προκειμένου να κρύψουν τη δική τους επιδίωξη, για συμφωνίες “από τα πάνω” με το λαό στην άκρη.
Δεν θα τους κάνουμε τη χάρη! Σε κάθε περίπτωση η Λαϊκή Συσπείρωση δεν στοιχίζεται πίσω από διαφορετικά επιχειρηματικά συμφέροντα (ΑΠΕ, τουριστικού κεφαλαίου, εφοπλιστών κ.α.). Διαμορφώνει τη θέση της με κριτήριο την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, γνωρίζοντας ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει στα πλαίσια της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Παλεύει όμως μαζί με το λαό για τις διεκδικήσεις του, για να μπαίνουν εμπόδια στην καταστροφική και εχθρική γι΄αυτόν πολιτική μέχρι να την ανατρέψει.
Ο λαός των νησιών μας, πρέπει και μπορεί να βγάλει τα απαραίτητα συμπεράσματα όχι μόνο για τις πολιτικές δυνάμεις, κεντρικά και τοπικά, που στρέφονται ενάντια στα συμφέροντά του, αλλά και για τα πολιτικά, «αυτοδιοικητικά» και καλοπληρωμένα(;) δημοσιογραφικά φερέφωνά τους, που έχουν αναλάβει να παίρνουν κάθε φορά το σχήμα του δοχείου προκειμένου να εξυπηρετήσουν τα αφεντικά τους.
