Αναδημοσιευμε απο το site https://www.imerazante.gr ενα ενδιαφέρον άρθρο για την εξέλιξη ενός διάσημου τοπικού προϊοντος του γειτονικου μας νησιού. Για το μοναδικό μαντολάτο Ζακυνθου.
•«Σβήνει» και το παραδοσιακό Ζακυνθινό μαντολάτο και προτιμάται το ιταλικό
•Σε λίγα χρόνια συνταξιοδοτούνται και οι τελευταίοι μαντολατοποιοί
Με εκατοντάδες χρόνια παράδοσης στο νησί μας, το μαντολάτο αποτελεί ένα γλύκισμα που αναζητείται από ντόπιους και επισκέπτες, αλλά ίσως έφτασε η στιγμή τα πάντα να αλλάξουν γύρω από ένα παραδοσιακό προϊόν στη Ζάκυνθο. Αρχικά, οι μαντολατοποιοί, φτάνουν στη συνταξιοδότησή τους και αγνοούνται οι συνεχιστές τους για να προχωρήσουν μια ιστορική γαστρονομική παράδοση για τη Ζάκυνθο.
Αυτό το γεγονός μαζί με τη μειωμένη ζήτηση των τελευταίων χρόνων οδηγεί το μαντολάτο να χάνεται μέσα στον χρόνο. Μάλιστα ειδικά το παραδοσιακό Ζακυνθινό μαντολάτο που είναι σκληρό ενδέχεται να εκλείψει σε λίγα χρόνια καθώς η παρασκευή του απαιτεί χρόνο και μεράκι από τους τεχνίτες.
«Εκλείπουν τα παραδοσιακά σιγά σιγά νομίζω. Το μαντολάτο έχει παράδοση στη Ζάκυνθο 650 χρόνια, το έχουν αφήσει οι Ενετοί από όπου και το μάθαμε. Όποιος έρθει στο νησί θα πάρει μαντολάτο. Πλέον 5-6 μαντολατοποιοί έχουν απομείνει» μας λέει ο Γιάννης Μάνεσης, ιδιοκτήτης μαντολατοποιείου.
Ο Διονύσης Παπαδάτος που από την πλευρά του είναι μαντολατοποιός τόνισε ότι το επάγγελμά του τείνει να εξαφανιστεί, καθώς έχουν μείνει ελάχιστοι νέοι να συνεχίσουν μια ξεχωριστή παράδοση. «Η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια έχουμε μείνει κάποιοι νέοι που ασχοληθήκαμε λίγο με αυτό το είδος. Όσον αφορά στο παραδοσιακό κομμάτι και τον παραδοσιακό τρόπο παρασκευής, δυστυχώς σε λίγα χρόνια θα εξαφανιστούν και οι τελευταίοι που ασχολούνται».
Αυτό που παίζει σημαντικό ρόλο είναι ο χρόνος της παρασκευής του παραδοσιακού Ζακυνθινού μαντολάτου, αφού απαιτεί χρόνο και μεράκι από τους τεχνίτες του. «Εμείς φτιάχνουμε το παλιό παραδοσιακό μαντολάτο με μέλι, ζάχαρη, ασπράδια αβγού, αμύγδαλα. Μη νομίζετε ότι είναι εύκολο, θέλει ώρα. Στις 8 ώρες μπορεί να βγάλουμε 60-70 κιλά το πολύ. Χρειάζεται χρόνος και διάθεση» σχολιάζει ο κ. Μάνεσης, ενώ από την πλευρά του ο κ. Παπαδάτος δηλώνει τα εξής: «Κυρίως είναι ο τρόπος κατασκευής για να φτιάξεις το παραδοσιακό Ζακυνθινό μαντολάτο αυτό που, όπως οι παλιοί έλεγαν, είναι γυαλί και σπάει πριν το φας. Δυστυχώς στην κοινωνία μας το σημαντικότερο είναι ο χρόνος. Όταν θέλουμε να κάνουμε κάτι γρήγορα και άμεσα, για να κερδίσουμε περισσότερα χρήματα, το παραδοσιακό τείνει να εξαφανιστεί».
«Χάνεται το παραδοσιακό Ζακυνθινό μαντολάτο»
Αυτό που οδηγεί το μαντολάτο στην εξαφάνιση είναι το γεγονός ότι τώρα πια οι περισσότεροι δεν προτιμούν το παραδοσιακό Ζακυνθινό μαντολάτο, το οποίο είναι πιο σκληρό, αλλά το μαλακό ιταλικό μαντολάτο.
Ο Διονύσης Παπαδάτος εξήγησε για αυτή τη διαφοροποίηση και τι επιπτώσεις έχει για το προϊόν. «Συνήθως αυτή η διαφοροποίηση γίνεται από τους πελάτες, όσον αφορά τον εύκολο τρόπο για να το φάνε. Έχει επικρατήσει η άποψη ότι όταν το μαντολάτο είναι μαλακό, είναι πιο εύκολο να καταναλωθεί. Όμως οφείλουμε να επιδεικνύουμε τον σωστό τρόπο κατανάλωσης που ταυτόχρονα είναι και έλεγχος για το αν ένα μαντολάτο είναι φρέσκο. Δηλαδή, χτυπάμε το σκληρό μαντολάτο σε μια σκληρή επιφάνεια για να θρυμματιστεί. Όταν το φάμε λιώνει στο στόμα χωρίς να κολλάει στα δόντια, σε αντίθεση με το μαλακό». Ο κ. Μάνεσης σχολίασε ότι άλλοι θέλουν το μαντολάτο τους σκληρό και άλλοι μαλακό, ενώ αυτοί που το προτιμούν με τον παραδοσιακό τρόπο είναι κυρίως οι παλιοί Ζακυνθινοί που έχουν μάθει να το τρώνε έτσι.
Η ανάγκη για να μείνει ζωντανό ένα παραδοσιακό προϊόν της Ζακύνθου είναι απαραίτητη, ωστόσο η απουσία συνεχιστών μιας τέτοιας μεγάλης κληρονομιάς απειλεί να εξαφανίσει το μαντολάτο σε μερικά χρόνια από το νησί μας.
photo: athensmagazine
