Προσπαθώ να βρω το χάσμα ανάμεσα στην γενεά του πατέρα μου και την δική μου, όμως δεν βλέπω μεγάλη διαφορά, με το φως του λύχνου διάβαζε αυτός με το ίδιο φως διάβαζα κι εγώ. Ψωμί τυρί και λάδι έτρωγε αυτός το ίδιο κι εγώ. Πέδιλα φορούσε αυτός το ίδιο κι εγώ.
Όμως οι σημερινές γενεές δεν έχουν τίποτα το κοινό με την δική μας γενιά, Οι σημερινοί κάνουν δίαιτα για να μην παχύνουν να αδυνατίσουν, εμείς τρώγαμε για να επιζήσουμε να παχύνουμε να μας φύγουν οι αδένες από την υπο-σίτιση..
Κάτι που έμεινε το ίδιο οι αρρώστιες παλιά είχαμε όλες αυτές τις κολλητικές ασθένειες, Ευλογιά, Ιλαρά, Κοκίτη, Ανεμοβλογιά, Πολυομυελίτη, Τριχοφάο, Άνθρακα, Για αυτές βρέθηκε εμβόλιο… και για την Φυματίωση αντιβιοτικό.
Σήμερα έχουμε τον Κορονοϊό μια μεταδοτική χωρίς καμιά ελπίδα παρά να κλειστείς μέσα στο σπίτι και να περιμένεις, όπως κάναμε παλιά που μας έκλειναν σε σκοτεινό δωμάτιο και περιμέναμε την ίαση εξ ουρανού μια εποχή που δεν υπήρχαν φάρμακα…ούτε εμβόλια Δεκαετία 1940
Γαβριήλ Παναγιωσούλης
