Λίγα λόγια για τον συμπατριώτη Περικλή Κοροβέση και μια παρέμβασή του..
Ο Περικλής Κοροβέσης πέρασε και αυτός στην ιστορία του τόπου μας, μικρού και μεγάλου, ως ένας ξεχωριστός Έλληνας. Του Λόγου και της Πράξης! Που αφήνει ένα ανεξίτηλο ίχνος πίσω του, από τη δράση του στη δικτατορία αλλά και στη μεταπολίτευση με τη ξεχωριστή συμβολή του στα πολιτικά, κοινωνικά και πολιτιστικά πράγματα.
Ένας πραγματικός αντιστασιακός που στάθηκε όρθιος απέναντι στη Χούντα και πλήρωσε ακριβά γι’ αυτό. Ταυτόχρονα, με την προσωπική του μαρτυρία (Ανθρωποφύλακες) έκανε γνωστές τις απάνθρωπες μεθόδους των βασανιστών, τόσο στην Ευρώπη όσο και την διεθνή κοινότητα, συμβάλλοντας καθοριστικά στην καταδίκη της στρατιωτικής δικτατορίας από το Συμβούλιο της Ευρώπης.
Υπήρξε ακούραστος υπερασπιστής των αδυνάτων και των περιθωριοποιημένων, («περιθωριακός» και ό ίδιος) εκπέμποντας τα τελευταία χρόνια το μήνυμα του από τη στήλη «Στο Κέντρο του Περιθωρίου» της εφημερίδας συντακτών, καταγγέλλοντας κάθε είδους καταπίεση σε εθνικό και διεθνές επίπεδο. Πιστός στις αρχές του, δεν κολάκεψε κανέναν και έκρινε πάντα κάθε εξουσία με το πολύτιμο καυστικό και ενίοτε σαρκαστικό του χιούμορ.
Ο Περικλής Κοροβέσης δεν χωράει σε καλούπια και δεν μπορεί να αξιολογηθεί και ταξινομηθεί, πολιτικά και κοινωνικά, με τα συνήθη κριτήρια γιατί ήταν μια κατηγορία από μόνος του…
Δεν θα ξεχάσουμε την παρουσία του στην Κεφαλονιά -πριν 21 χρόνια – όταν τον είχαμε προσκαλέσει ως δημοσιογράφο για να συμμετάσχει, στην 3η Συνάντηση για το πρόγραμμα προστασίας του Αίνου που οργανώθηκε από το Ίδρυμα Κεφαλονιάς και Ιθάκης (ΙΚΙ) και το Υπουργείο Περιβάλλοντος τον Οκτώβριο Ι999, και όπου, όπως πάντα, μίλησε με το χαρακτηριστικό του ύφος και με περιεχόμενο ανάλογο των ιδεών του ήθους και των αρχών που πορεύτηκε στη ζωή αλλά και με το απαραίτητο ανέκδοτο του…
Σκαλίζοντας το αρχείο μου (μέρες κορονοϊού..) βρήκα στα πρακτικά αυτής της εκδήλωσης μια παρέμβασή του, στην οποία, εκφράζοντας την ανησυχία του, αναφέρθηκε αφενός στην αναξιοπιστία του κράτους και αφετέρου κατά των αγορών και των ιδιωτικοποιήσεων!.. Αντιγράφω από τα Πρακτικά (έκδοση 1998) και την καταθέτω (οι υπογραμμίσεις δικές μου):
«Π. ΚΟΡΟΒΕΣΗΣ. Θέλω να θέσω μια απορία. Θεωρώ ότι η αξιοποίηση του Αίνου με μια εναλλακτική πρόταση είναι πάρα πολύ σημαντική, αλλά με πιάνει αγωνία για το μέλλον, βλέποντας όλον αυτόν τον κόπο που γίνεται να λειτουργούν όλοι οι φορείς μαζί, και μάλιστα με αυτή την καλή συγκυρία.
Μάλιστα έμαθα -δεν ξέρω αν είναι σωστό- ότι ακόμη και οι κτηνοτρόφοι αφήνουν τα ζωάκια τους να τρώνε τα βλαστάρια και αυτοί συμφωνούν. Πολύ σημαντικό.
Μου δημιουργείται μια απορία, μια σκέψη για το μέλλον, κατά πόσον όλο αυτό που γίνεται , σε ένα ολόκληρο νησί να μπαίνουν τόσες υπηρεσίες, υπουργεία κλπ., δεν θα καταλήξει κάποτε στην κατασκευή ιδιωτικού πάρκου που θα πληρώνουμε εισιτήριο για να πάμε να το δούμε.
Τί εγγυήσεις υπάρχουν ότι αυτό δεν θα περάσει κάποτε στην ιδιωτική πρωτοβουλία και κατά πόσον όλη αυτή η κοινή γη δεν θα γίνει κάποιο ιδιωτικό πάρκο; Θα έθετα, μάλιστα, ένα αφελές ερώτημα, κατά πόσον θα ανήκει η γη της Κεφαλονιάς στους Κεφαλονίτες χωρίς να επεμβαίνει το Υπουργείο Γεωργίας;
Κατά την άποψή μου, το κράτος δεν είναι και τόσο αξιόπιστο ως έννοια. Δηλαδή εκεί που χρειαζόμασταν κάποιο κράτος να μας προφυλάξει από τη χούντα, ταυτίστηκε με αυτήν. Να μην μιλήσω για άλλα ιστορικά φαινόμενα τα οποία ασφαλώς ξέρετε. Ευχαριστώ.»
Και παρακάτω:
«Π. ΚΟΡΟΒΕΣΗΣ. Υπάρχει και ένα πρόβλημα βάθους και ιστορίας γύρω από το αν ο Αίνος είναι μονάχα ένα βουνό ή είναι και σύμβολο. Είναι στην παράδοση που υπάρχει στον ελλαδικό χώρο και το σημείο σύγκρισης μεταξύ Επτανήσου, Κρήτης και υπόλοιπης Ελλάδας.
Να πω ένα μικρό ανέκδοτο. Όταν έφυγα από την Κεφαλονιά και πήγα στον Πειραιά, τα παιδιά με είπαν βλάχο επειδή μιλούσα κεφαλονίτικα. Και μου έκανε εντύπωση διότι εγώ θεωρούσα τους υπόλοιπους Έλληνες βλάχους.
Επομένως, οποιαδήποτε πρωτοβουλία βγαίνει από τα Επτάνησα αλλά και πιο ειδικά από την Κεφαλονιά, πρέπει να υπάρχει ως θεσμική πρόταση, να πηγαίνει στις παραδόσεις που χτίζουν θεσμούς. Γι’ αυτό υπάρχει ως παράδοση, γι’ αυτό πρέπει να είναι ως πρόταση άλλης εθνικής συγκρότησης και όχι συγκρότησης αγοράς. Ευχαριστώ».
Οφείλουμε πολλά στον Κοροβέση για το παράδειγμα που μας έδωσε ως ενεργός πολίτης, ως έντιμος δημοσιογράφος και συγγραφέας, ως αιρετικός διανοούμενος, ως πολιτικός ριζοσπάστης.
Ο τόπος μας, το Αργοστόλι, πρέπει να είναι υπερήφανος γι’ αυτόν τον αγέρωχο άνθρωπο, τον «φύλακα της ανθρωπιάς» όπως εύστοχα αποκλήθηκε από την αγαπημένη του εφημερίδα. Γι’ αυτό και καταλαμβάνει δικαιωματικά μια ξεχωριστή θέση στη συλλογική μας μνήμη.
Ηλίας Μπεριάτος
Πρόεδρος Δ.Σ. ΙΚΙ
