Μεγάλη Παρασκευή σήμερα και είναι φυσικό όλη η ορθόδοξη υμνολογία, να μας υπενθυμίζει το σημερινό νόημα του «Σήμερον κρεμάται».
Πράγματι πάνω στο Σταυρό διαδραματίζονται σήμερα φοβερά γεγονότα που σφραγίζουν την υπέρβαση του Πάθους.
Μένοντας στο φυσιολογικό «διψώ» του Χριστού, που έχοντας πραγματικό σώμα ανθρώπου, ένοιωσε αφόρητη δίψα από την εξάντληση του Γολγοθά και των όσων είχαν προηγηθεί τις μέρες εκείνες, ο ανθρώπινος νους απορεί γιατί οι Ρωμαίοι στρατιώτες βούτηξαν ένα σφουγγάρι στο ξύδι και έβρεξαν τα χείλη του Χριστού, εκπληρώνοντας την τελευταία Του επιθυμία.
Πέρασαν χρόνια από τότε για να διασταυρωθεί και από τους Λατίνους ιστορικούς, ότι το ξύδι διατηρούσε απόκρυφες γευστικές ιδιότητες. Για το λόγο αυτό η διανομή ξυδιού στις Ρωμαϊκές λεγεώνες ήταν τακτικό και σύνηθες φαινόμενο, γιατί το κεκραμμένο ξύδι, όχι μόνο τους ξεδιψούσε προσωρινά αλλά αποστείρωνε το νερό, λόγω υψηλής οξύτητας. Κινήθηκαν δηλαδή περισσότερο με ανθρωπιά και συμπόνια, παρά με κακία, μια και πίστευαν πραγματικά ότι ο Χριστός θα ξεδιψάσει. Δεν υπήρχε φυσικά άλλο μίσος για εκδίκηση, όπως πιθανώς πιστεύουν μερικοί. Εξάλλου όλα είχαν τελειώσει …
Σήμερα στους διψασμένους και ταλαιπωρημένους ανθρώπους του πλανήτη που φωνάζουνε διψώ, οι ισχυροί αυτού του κόσμου απαντούν με
φυλετικές και θρησκευτικές αντιπαραθέσεις, αναβαθμισμένη μορφή τρομοκρατικών ενεργειών (πιθανότατα και με την υποστήριξη διαφόρων κρατών), μεθοριακές αντιπαραθέσεις σχετικά με τις γραμμές των συνόρων, αλλά και τους φυσικούς πόρους διασυνοριακών περιοχών, το κλιμακωτά αναβαθμιζόμενο σε πρακτική οργανωμένο έγκλημα (μαφιόζικες ομάδες, νέες μορφές πειρατείας, ναρκωτικά, εμπόριο λευκής σάρκας, πλαστογράφηση νομισμάτων σε ευρεία κλίμακα), εμπλοκή εγκληματικών ομάδων σε μικροπολέμους παρακρατική δράση στρατιωτικών αποσπασμάτων που συνδέονται με το διεθνές έγκλημα, και τέλος με διασπορά χημικών (όπως υδροκυάνιο, φωσγένιο, υπερίτη, σαρίν) και βιολογικών (όπως ιούς, μύκητες, βακτήρια, τοξίνες μικροβιακής, ζωικής και φυτικής προέλευσης) Όπλων Μαζικής Καταστροφής που μπορούν να προκαλέσουν πανδημίες με πολλές και ιδιότυπες συγκρούσεις, γιατί φαίνεται ότι στους σύγχρονους εγωκεντρικούς καιρούς μας ακόμη και αυτό το ξύδι έχει ημερομηνία λήξης.
Δρ. Σπυρίδων Α. Θεοτοκάτος
