Γράφει η Λένα Καραλή
Τον λέγαν μπαρμπα-Γιάννη,
δεν είχε τι να κάνει
και βγήκε για σεργιάνι.
Επήγε στη βεράντα
μέλισσες στη λεβάντα,
τον ετσιμπήσαν δύο
του στείλανε φορείο
για το νοσοκομείο.
Ανέβηκε στο κάρο
Συνάντησε τον Χάρο
Τον βρήκε λίαν άχαρο
Και γύρισε στην Πάρο.
Είχε και μια συμβία,
Τη σιόρα τη Μαρία
Τι έκανε εκείνη, είν’ άλλη ιστορία.
Και φεύγοντος του Γιάννη
Ευρήκε ευκαιρία
η πονηρή Μαρία:
«Τι λέτε πως θα κάνω με τον κατσικομούρη; Θα πάω στο Ληξούρι!
Θα πάω εις την νήσο, μετά θα τον χωρίσω
Τον γέρο τον Παριώτη που μούφαγε τη νιότη».
Και πήγε η Μαρία,
και από κει και πέρα,
καφέ στην παραλία
και βόλτα εις τα Φύκια
με τ’ άλλα μορμολύκια.
Αυτή είναι η ιστορία
Του Γιάννη του Παριώτη
Και της καλής κυρίας, του Ληξουριού Μαρίας!
Μείναμε εμείς ακόμα
Να πίνουμε καφέ
Εις την βεράντα μόνο,
Δεν έχει παραλία, ούτε Café “Πλατεία”
Μόνο στα όνειρά μας, μέχρι να μας φωνάξουν
«φτου σας, ξελεφτερία!»
