Οι θεωρίες για τις τελευταίες στιγμές του ανθρώπινου πολιτισμού, του ζωικού βασιλείου και του πλανήτη όπως τον ξέρουμε
Χιλιάδες οι σελίδες που έχουν γραφτεί για μία επικείμενη ολοκληρωτική καταστροφή του κόσμου όπως τον ξέρουμε. Ακόμα και οι REM στο «It’s the end of the world as we know it» δεν μπορούσαν να συλλάβουν το ακριβές μέγεθος αυτής της φράσης όταν έγραφαν το πασίγνωστο χιτ τους πίσω στο μακρινό 1987. Παρόλο που ήταν μόλις ένα χρόνο μετά το πυρηνικό δυστύχημα στο Τσέρνομπιλ.
Η ανθρωπότητα έχει την «ικανότητα» να μην συλλαμβάνει άμεσα το μέγεθος και τις συνέπειες μιας καταστροφής.
Όταν το μανιτάρι στο Ναγκασάκι είχε ήδη σχηματιστεί ο όλεθρος είχε κατασπαράξει χιλιάδες ανθρώπους. Τα αρχεία για τα θύματα του «Χοντρού» (όπως ονομάστηκε η βόμβα πλουτωνίου που έπεσε στο Ναγκασάκι) κάνουν λόγο για 40.000 τα λεπτά μετά την σύγκρουσή της με την επιφάνεια.
Η Χιροσίμα είχε ήδη γευτεί την πύρινη λαίλαπα κάποιες ώρες πριν, εκείνον τον Αύγουστο του 1945. Μετά από απόφαση του Τρούμαν οι ΗΠΑ έκαναν επίδειξη δύναμης με τον πυρηνικό βομβαρδισμό της Ιαπωνίας παρόλο που ο Χίτλερ είχε ηττηθεί. Καταγράφοντας έτσι μία θηριωδία κατά της ανθρωπότητας. Για την ιστορία στη Χιροσίμα τη στιγμή της έκρηξης σκοτώθηκαν 70.000 άτομα ενώ στους επόμενους 4 μήνες 166.000.
Με τις συνεχόμενες εντάσεις παγκόσμιας κλίμακας (Βόρεια Κορέα – ΗΠΑ, Ιράν – ΗΠΑ, Ινδία – Πακιστάν και το συνεχιζόμενο ψυχροπολεμικό κλίμα μεταξύ Ρωσίας και Αμερικής) να στοιχειοθετούν μία γεωγραφική πυριτιδαποθήκη που χρειάζεται ένα «τσαφ» για να εκραγεί, το σενάριο μιας πυρηνικής καταστροφής δεν φαντάζει και τόσο επιστημονικής φαντασίας.
Τι ενδέχεται να συμβεί όμως τις πρώτες ώρες και μέρες μετά από ένα πυρηνικό ολοκαύτωμα; Πώς θα επιζήσει ο άνθρωπος, τα ζώα ή ο πλανήτης. Η απάντηση είναι εύκολη: «Δεν θα επιζήσει». Μέχρι να καταστραφεί όμως θα έχουν μεσολαβήσει ένα φρικιαστικό διάστημα.
Οι πρώτες στιγμές που όλα γίνονται στάχτη
Μία μελέτη που δημοσιεύθηκε από το Πανεπιστήμιο Rutgers, το Πανεπιστήμιο του Colorado Boulder και άλλες πανεπιστημιακές δομές αναφέρουν γλαφυρά τα αποτελέσματα στον πλανήτη σε περίπτωση που, για παράδειγμα, ΗΠΑ και Ρωσία αναμετρηθούν με πυρηνικούς όρους.
Τι θα συμβεί λοιπόν; Ο πλανήτης θα υποστεί αυτό που αποκαλούν πυρηνικό χειμώνα για τα επόμενα 10 χρόνια. οι πυρηνικές εκρήξεις θα απελευθερώσουν στην ατμόσφαιρα 150 δισ. κιλά στάχτης και καπνιάς.
Τα οποία θα φτάσουν ως τη στρατόσφαιρα βυθίζοντας τη Γη στο σκοτάδι και τη βαρυχειμωνιά μέσα σε λίγες εβδομάδες. Ακόμα και 7 χρόνια μετά, η σκοτεινιά θα είναι εμφανής με γυμνό μάτι. Ταυτοχρόνως, τον πρώτο χρόνο η παγκόσμια θερμοκρασία θα πέσει κατά 7 βαθμούς Κελσίου και θα φτάσει ακόμα και στους 9 βαθμούς αργότερα, επιφέροντας ακραία καιρικά φαινόμενα παντού στην οικουμένη.
Αλλά και οι βροχοπτώσεις θα μειωθούν παγκοσμίως κατά 30% στους μήνες μετά το πυρηνικό ολοκαύτωμα, με την ανθρωπότητα να αποχαιρετά ένα καλό τμήμα των καλλιεργειών της.
Πόλεις θα καούν συθέμελα
Εάν ζείτε σε μέρος κοντά στο σημείο που θα εκραγεί η βόμβα ας πούμε μετριοπαθώς ότι… θα αντιμετωπίσετε ένα τεράστιο πρόβλημα. «Μία πυρηνική βόμβα είναι σαν να φέρνεις ένα κομμάτι του ήλιου στην επιφάνεια της Γης. Σε κλάσμα δευτερολέπτου όλα θα γίνουν στάχτη», σχολίασε ο Άλαν Ρόμποκ του Πανεπιστημίου Rutgers.
«Η βόμβα στη Χιροσίμα είχε δύναμη 15 κιλοτόνων. Με τα σημερινά στάνταρ το συγκεκριμένο μέγεθος είναι μικρό», προσθέτει.
Ό,τι δεν εξατμιζόταν στη στιγμή θα έπιανε φωτιά ή θα πάθαινε σοβαρά εγκαύματα. Άνθρωποι και ζώα θα υφίστανται εγκαύματα τρίτου βαθμού ακόμα και σε απόσταση 11 χιλιομέτρων από την καρδιά της έκρηξης.
Ο πυρηνικός χειμώνας
Για τα επόμενα δέκα χρόνια από την έκρηξη ο πλανήτης θα υποστεί αυτό που ονομάστηκε «πυρηνικός χειμώνας». Η σκόνη από την έκρηξη θα καλύψει τον ήλιο και η θερμοκρασία θα πέσει κατακόρυφα. Στις εκρήξεις και τις φωτιές σημαντικό ρόλο θα παίξουν τα καύσιμα που υπάρχουν έτσι και αλλιώς στη Γη.
Η στάχτη θα φτάσει στη στρατόσφαιρα. Σε σημείο που δεν υπάρχουν σύννεφα ούτε καιρικά φαινόμενα που να περιλαμβάνουν βροχή για να καθαρίσει. Οι θερμοκρασίες θα ήταν υπό του μηδενός τους καλοκαιρινούς μήνες και μη βιώσιμες τον χειμώνα.
Σε μία σύγκρουση Ιράν – Πακιστάν, με βόμβες ισχύος 40 κιλοτόνων ο καπνός που θα κάλυπτε ολόκληρη την ατμόσφαιρα. Ο ήλιος θα εμφανιζόταν μετά από χρόνια ενώ η UV ακτινοβολία θα έκαιγε τα πάντα, τουλάχιστον στην αρχή, μιας και δεν θα υπήρχε όζον.
Οι ωκεανοί θα παγώσουν και θα γίνουν απόλυτα τοξικοί. Εφόσον δεν θα είναι εφικτή η καλλιέργεια ο Ρόμποκ αναρωτιέται σκωπτικά: «Θα μπορούμε να ψαρέψουμε;». Η απάντηση είναι προφανής.
Τι θα γίνει με την τροφή και τις θάλασσες
Κάθε λάτρης των καταστροφολογικών σεναρίων γνωρίζει ότι μία καλή λύση για τροφή σε περίπτωση πυρηνικού ολοκαυτώματος είναι η αποθήκευση κονσερβών και τροφίμων μακράς διάρκειας.
Ο καθηγητής Ρόμποκ αναφέρει: «Η τροφή για τους ανθρώπους και τα ζώα που θα επιζήσουν θα κρατήσει για λιγότερο από 60 μέρες. Μόλις τελειώσουν τα αποθέματα στα καταστήματα η ανεύρεση φαγητού θα είναι εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση».
Και συνεχίζει «κάποιες καλλιέργειες θα επιβιώσουν αλλά δεν θα φτάσουν ούτε κατά διάνοια για να ταΐσουν τους επιζώντες».
Για τους ωκεανούς ανέφερε ότι είναι άγνωστο αν θα καταφέρει η θαλάσσια ζωή να προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες. Και ποιες είναι αυτές οι νέες συνθήκες; Οι ωκεανοί θέλουν ένα διάστημα για να ζεσταθούν και να παγώσουν σε σχέση με την ηπειρωτική περιοχή. Όσο περισσότερο θα μένουν παγωμένα τα νερά τόσο περισσότερο διοξείδιο του άνθρακα θα απορροφούν από την ατμόσφαιρα. Αυτό το διοξείδιο του άνθρακα θα κάνει το νερό πιο τοξικό και θα διασπά το κέλυφος κοραλλιών και οστρακόδερμων.
Η συγκεκριμένη διαδικασία θα πάρει περίπου δέκα χρόνια μέχρι να αρχίσουν να ζεσταίνονται ξανά τα νερά.
Ποια είναι η κίνηση που μας δίνει (μικρές) πιθανότητες επιβίωσης
Ποιο είναι τελικά το καλύτερο πράγμα που έχουμε να κάνουμε αν πέσει μια ατομική βόμβα στο κέντρο της πόλης που ζούμε;
Στο σενάριο του ινστιτούτου Υγείας στις ΗΠΑ που έγινε το 2018 η πόλη είναι η Ουάσιγκτον, το κέντρο της.
Όπως ξέρουμε, τα πάντα γύρω από τη βόμβα θα καταστραφούν. Κάτι που επίσης είναι γνωστό και σχετικά εύκολα προβλέψιμο από τους επιστήμονες είναι ότι οι άνθρωποι, παρουσιάζονται πάντα απρόβλεπτοι.
Η έρευνα αναλύει αρκετά μοτίβα ανθρώπινης συμπεριφοράς μπροστά στον κίνδυνο, από τις λιγότερο περίπλοκες συμπεριφορές δηλαδή μέχρι και καταστάσεις που περιπλέκονται άρδην. Οι ερευνητές υπολόγισαν μετά την καλύτερη δυνατή δράση σε κείνες τις δεινές συνθήκες.
Μέσα στα πρώτα 10 λεπτά, μας λένε, ανεξαρτήτως τι θα κάνει ο καθένας, 90.000 άνθρωποι θα πεθάνουν. Αν μάλιστα δεν κάνει κανείς τίποτα, τότε μέσα σε 48 ώρες θα πεθάνουν άλλοι 279.020 άνθρωποι. Αν όμως ο κόσμος συμπεριφερθεί με τον τρόπο που υποδεικνύει το καλύτερο σενάριο, τότε τα θύματα θα μειωθούν δραματικά, ιδιαίτερα αν ο πληθυσμός παραμείνει στα σπίτια του για τουλάχιστον 12 ώρες.
Αυτό πρέπει να κάνουμε, μας λένε, είναι το πλέον προβλέψιμο: Να κλειστούμε στα σπίτια μας και ιδιαίτερα στα καταφύγια κάτω από ένα συγκεκριμένο βάθος.
Αν μάλιστα βγούμε για να αναζητήσουμε οικείους και αγαπημένους, τότε θα θρηνήσουμε κι άλλα θύματα, καθώς το να εγκαταλείψεις το καταφύγιο και να εκτεθείς στη φονική ραδιενέργεια δεν είναι και το πιο έξυπνο πράγμα που θα μπορούσαμε να πράξουμε.
