Είναι κάποιες φορές που η ζωή μπορεί να τα φέρει έ,τσι ώστε να σε
κάνουν κάποιες καταστάσεις να νιώσεις σαν να επαναπατρίζεσαι. Είναι
περίτεχνη η ζωή. Σε κάθε σου τέτοιο επαναπατρισμό σε σκαλίζει η τέχνη
της, όλο σε γυαλοχαρτίζει σε κάτι άλλο απ΄αυτό που ήσουν. Δεν παίζει
ρόλο τίποτα άλλο παρά οι διεργασίες που σου γίνονται και το αποτέλεσμα
που σε αναζωογονεί επειδή δεν είσαι πια ο ίδιος ακριβώς. Ξαφνικά
βλέπεις σαν φως μέσα από σπηλιά κάποιες ομορφιές του Τόπου που
αγνοούσες μέχρι χθες.
Γράφει η Μαρία Μαγουλά
Πριν τρεις-τέσσαρις μήνες μόλις είχα ανακαλύψει ότι το να ζεις σε ένα
νησί, σαν την Κεφαλονιά, σημαίνει ότι μια μέρα μπορεί μια ανάγκη
υγείας να σε βγάλει έξω απ΄το σπίτι σου και να βρεθείς σε ένα Μένουμε
Σπίτι, καραντίνα, αλλά σε έναν μη-γνωριμό σου πια τόπο, πίσω στην
Αθήνα απ΄όπου ξεκίνησες για να φύγεις πριν δυο χρόνια. Να βρεθείς
αποκλεισμένος έξω απ΄το σπίτι σου όταν όλοι οι άλλοι ήταν για τα καλά
ασφαλισμένοι μες στα δικά τους σπίτια.
Ένα χαρτί από μόνο του δεν μπορεί να μιλήσει την αλήθεια για του που
είσαι μόνιμος κάτοικος, αν και πρόσφατος σχετικά κάτοικος. Ένα χαρτί
βλέπεις δεν μπορεί να μιλήσει ποτέ από μόνο του όσα οι άνθρωποι μιας
μόνο κλειστής κοινωνίας μπορούν.
Δεν θα μιλήσω σήμερα για ελλείψεις του νησιού. Θέλω να μιλήσω για τα
πολλά που παρέχει μια κλειστή κοινωνία.
Ευχαριστώ τον Αιμοδοτικό (εθελοντικό) Φορέα Διλινάτων που έστειλε
αίμα, αν και το
νησί από μόνο του δεν έχει αυτάρκεια σε αυτό το Πολύτιμο αγαθό. Όμως
όταν καλείσαι στην Αθήνα να πληρώσεις με αίμα ένα Κρατικό της
νοσοκομείο, είναι εκείνη η μία και μοναδική μονάδα που σου στέλνουν
από τη γενέτειρά σου που επέλεξες εκεί να ζήσεις που κάνει τη
διαφορά. Σε συγκινεί ότι σε βοήθησαν με όσες δυνάμεις είχαν, κι αν δεν
είχαν αρκετές, πάλι βρήκαν. Ευχαριστώ και το Γενικό μας Νοσοκομείο
Κεφαλονιάς, με τους εξαιρετικούς του επιστήμονες, που μεσολάβησε για
το παραπάνω και που έκανε ένα νοσοκομείο Αθήνας να απορήσει για ποιον
λόγο ένα μικρό και ανεπαρκές Νοσοκομείο της επαρχίας μπόρεσε να
στείλει το ίδιο αίμα σε ένα Μεγάλο του Αστικού Κέντρου. Ναι, τους
κάναμε να απορήσουν για την Κεφαλονίτικη Αλληλεγγύη μας!
Ευχαριστώ και τον δήμαρχο Αργοστολίου όπως και την γραμματέα του, που
μετά από αίτησή μου διαβεβαίωσαν ότι όντως ότι μόνιμος κάτοικος εδώ
στην Κεφαλονιά, και όχι τουρίστας, ώστε να μπορέσει να μιλήσει η
αλήθεια που μόνο οι άνθρωποι μπορούν και που δεν αποδεικνύεται μόνο
από ένα χαρτί.
Πόσο μου είχε λείψει η αλληλεγγύη Κεφαλονιάς που δέχτηκα δεν ξέρω αν
μπορώ να το βάλω σε χαρτί.
Σε Ευχαριστώ Κεφαλονιά:
Γιατί είσαι πρόσωπα ακάλυπτα από μάσκες. Πρόσωπα με ονόματα, με
ιδιότητες, με προσπάθειες, με καλή θέληση να βοηθήσεις ότι είναι
φτιαγμένο από σένα. Που είσαι μονάδες ανθρώπων και όχι αριθμοί. Γιατί
όσο οι άνθρωποι είναι μονάδες με πρόσωπα τόσο η σύνδεση μεταξύ τους θα
είναι αληθινή σε κάθε ανάγκη.
( Η φωτογραφία στο εξώφυλλο ειναι της Fotini Maravegia )
