Όποιος γνώριζε έναν μεγάλο ταξιδευτή και θαλασσοπόρο, τον πατέρα μου τον καπετάν Παναγή Τραυλό, σίγουρα θα έχει να διηγηθεί στην οικογένεια και τους φίλους του μια όμορφη ιστορία γεμάτος νοσταλγία και έντονα συναισθήματα.
Για όποιον πάλι δεν είχε την τύχη να τον γνωρίσει προσωπικά, δεν χρειάζεται να προσπαθήσει πολύ. Ας ρωτήσει τον πρώτο τυχαίο άνθρωπο που θα συναντήσει αν έλθει μια βόλτα ως την Σκάλα και τον Πόρο ή στον Ελλειό και τους Πρόννους.
Ας ρωτήσει τους φίλους του τους ναυτικούς από τα χωριά της Λειβαθούς, από το Αργοστόλι και το Ληξούρι, από την Βόρεια Κεφαλονιά, ας ρωτήσει τον καπετάν Σπύρο το Μεσολωρά από τα Βαλσαμάτα, τον φίλο του τον Αβραάμ στο Βαθύ στο Θιάκι, τη Νανά τη χήρα του Κώστη του μηχανικού από την Σαλαμίνα και αν θέλει να φτάσει πιο μακριά ας αναζητήσει μια ναυτική οικογένεια στην Χίο ή ακόμα και την Σύρο.
Ας ρωτήσει ακόμη και κάποιον από τις οικογένειες των αφεντικών του, τους μεγάλους Βεργωταίους ή τον Κεφάλα. Θα καταλάβει αρκετά. Άλλωστε εγώ δεν είμαι και ο πλεόν αντικειμενικός κριτής του.
Τώρα όμως που ο ίδιος δεν μπορεί να μας διηγηθεί το τελευταίο του μπάρκο, θα ήθελα να το διηγηθώ σε εκείνον και σε όλους εσάς εγώ.
“Πατέρα,
Όπως πριν από κάθε μπάρκο σου έτσι και τώρα φρόντισες για όλα. Να έχεις φροντίσει τα πάντα για όλους εμάς την οικογένεια σου, να χαιρετίσεις τους φίλους σου, να δεις τα παιδικά λημέρια σου και το χωριό σου.
Έτσι το πρωί της Δευτέρας πήγες και βρήκες τις φίλες σου την Άννα του Λια του Σολωμού και την Ρεγγίνα του Νικόλα του Μικελάτου και τα είπατε και γύρισες και το είπες και στην Αλέκα περιχαρής. Και μετά το απόγευμα μαζί με την Αλέκα και γεμάτος νοσταλγία πήγες πότισες το κήπο σου και πηγες βόλτα στα Βουλικάτα, στην βρύση στην Παλιά Σκάλα και γύρισες πίσω στη Σκάλα από το Ρατζακλί αγναντεύοντας και αναπολώντας τα παιδικά σου χρόνια.
Το βράδυ μετά τα μεσάνυχτα για να μεταβείς για μία εξέταση στο νοσοκομείο Αργοστολίου, κατέβηκες την σκάλα του σπιτιού μας στο χωριό όπως πάντα όρθιος, περήφανος και ξέγνοιαστος. Όλα τα παραπάνω γιατί ήξερες καλά ότι έχεις επιτελέσει στο ακέραιο και με πολύ αγάπη τα συζυγικά και πατρικά σου καθήκοντα, γιατί ήξερες πως να αγαπάς και να νοιάζεσαι για τον συνάνθρωπο, τον συγχωριανό , τον Σκαλισιάνο, τον Κεφαλονίτη , για όλους μας, γιατί ήξερες Παναγή πως πια ανεβαίνουν την ίδια σκάλα του σπιτιού μας άλλοι δυο με το όνομα σου, ο ανηψιός και ο γιος μου, που και οι δυο τους λένε ότι θα μοιάσουμε στον παππού, γιατί ήξερες την αδυναμία της Αλεξαντρούλας και της Βάλιας στον παππού, ήξερες είμαι σίγουρος και άλλα πολλά για όλους τους υπόλοιπους εμάς.
Και με το που έφτασες στο Αργοστόλι ξεκίνησες για την μεγάλη και αγαπημένη σου Αιώνια Θάλασσα. Και σε αγαπούσε πολύ ο Θεός που υμνούσες πάντα από το ψαλτήρι των εκκλησιών, φρόντισε για σένα. Κατά την αεροδιακομιδή σου στο νοσοκομείο του Ρίου που ήμουν παρών στο αεροδρόμιο, έστειλε το ελικόπτερο της ΠΑ πάνω από το δικό σου Άγιον Όρος, την εκκλησία των Αρχαγγέλων στην παλιά Σκάλα που ήσουν ένας από αυτούς που την ανέστησαν, πάνω άπό το σπιίτι μας στην Σκάλα, πάνω από την θάλασσα της Σκάλας που αγνάντευες με τις ώρες, πάνω από τους συγχωριανούς μας και τους άλλους Κεφαλονίτες φίλους σου.
Και την Πέμπτη το βραδυ κατά τις δέκα έβαλες πλώρη για να ταξιδέψεις σε νερά παραδεισένια και γαλήνια και λιμάνια όπως πάντα μακρινά για να μας ξαναπείς ξανά μια ιστορία από την μακρινή Αργεντίνα όπως την έλεγες ή την Βραζιλία, από την Κίνα ή την Ιαπωνία, από το Περσικό Κόλπο, την διώρυγα του Σουέζ, από τον Παναμά, από την Κολομβία ή την Νέα Ορλεάνη, από το Λίβερπουλ ή το Αμβούργο από άλλα πολλά λιμάνια και μακρινούς ωκεανούς.
Και οπώς σου είπα την Πέμπτη το απόγευμα λίγο πριν σαλπάρεις, παρότι δεν απάντησες αλλά μ΄ άκουσες και όντας ο τελευταίος που είδες και χαιρέτησες πριν το μεγάλο σου μπάρκο
Είσαι ο Καπετάνιος της Ψυχής και της Ζωής μου
Σ ευχαριστώ για όλα,
Σ αγαπώ πολύ, πιο πολύ από τα μήκη, τα πλάτη και τα βάθη των ωκεανών που έχεις ταξιδέψει . Καλές και ήρεμες θάλασσες Παναγή και … Καλή Αντάμωση ,
Ο γιος σου
Ευάγγελος Παναγή Τραυλός
*** Τρία από τα αγαπημένα του Βεργωταίικα βαπόρια
bravo file na eheis tin efhi tou
καλό ταξίδι δάσκαλε, είμαι σίγουρος πως γιά άλλη μιά φορά δεν θα κιοτέψεις
και θα κάνεις στο μεγάλο ταξίδι τόξο μεγίστου όπως μας μάθαινες όταν περάσαμε πάνω από τα Αλλεούτια…
ένας από τους πολλούς μαθητές σου
MV IONIAN SKIPPER 1978
Ο καπετάν Παναγής ο τραυλος θα παω πίσω το 1982 όταν για πρώτη φορά πήγα στα καράβια, συγκεκριμένα στο lavinia v του βεργωτη και ο καπετάν Παναγής με πήρε υπό την προστασία του ήμουν μόλις 16 χρονών μα μου φαίνεται σαν να ήταν χθες άνθρωπος καλός πονετικος ,απλός πάντα με το χαμόγελο δεν ξεχωριζε ποτέ κανέναν είτε ήταν Έλληνας η όχι είτε ήταν αξιωματικός η όχι ήθελε όλοι να είναι ευχαριστημενοι και το φαγητό ακόμα απο τα καράβια που πέρασε πάντα είχαν την καλύτερη τροφοδοσία και μισθούς, μα δεν πιστεύω να υπάρχει άνθρωπος να πει κάτι για αυτόν τον άνθρωπο ήταν ΛΕΒΕΝΤΗΣ!!! ας αναπαυσει ο Θεός την ψυχή του και να είναι καλά τα παιδιά του να τον θυμούνται απο την μακρινή Αυστραλία ΣΩΤΙΡΙΟΣ ΝΙΚΑΤΟΣ