21 Ιουλίου 1965: Στη μνήμη του Σωτήρη Πέτρουλα

Τετάρτη 21 Ιουλίου 1965

Στρατής Τσίρκας, «Χαμένη άνοιξη»

“…Την άλλη μέρα γίνεται η κηδεία. Από νωρίς στις γειτονιές έχουν διαδώσει ότι έχουν στηθεί κανόνια στο Στάδιο, ότι πολυβόλα υπάρχουν στην Ακρόπολη, ότι ο στρατός θα χτυπήσει. Παρόλα αυτά η συμμετοχή του κόσμου είναι τεράστια. Αρχίζει το λαϊκό προσκύνημα στη φτωχογειτονιά του Κολωνού και αργότερα ξεκινάει η πομπή, διασχίζοντας την Αθήνα. Στη Μητρόπολη μεταφέρονται εκατοντάδες στέφανα ατόμων και οργανώσεων. Τουλάχιστον 500.000 άτομα παρευρίσκονται στην κηδεία, πραγματοποιώντας μία από τις μεγαλύτερες λαϊκές συγκεντρώσεις που έγιναν ποτέ στην Αθήνα. Η αστυνομία δεν τολμάει καν να εμφανιστεί.

…Κι όταν είδα στην πλατεία Ομονοίας τους οικοδόμους με ξεγυμνωμένα στήθη να σταματούν τη νεκροφόρα και να σηκώνουν στα χέρια τους το φέρετρο, είπα μέσα μου πως από εδώ αρχίζει πια η αποθέωση.

…Είδα τον πατέρα του, που τον είχαν σηκώσει στα χέρια οι φίλοι του παιδιού του, να βαστάει στ’ αριστερό ένα μπουκέτο κόκκινες γλαδιόλες και στο δεξί μια τσαλακωμένη φωτογραφία, να τη σφίγγει πάνω στο στήθος του και να τη δείχνει στα πλήθη, που χειροκροτούσαν και ζητωκραύγαζαν, όχι δεν έκλαιγαν και δεν θρηνούσαν, και τον άκουσα να λέει:

Ι

” Αδέρφια του παιδιού μου… Ο Σωτήρης ζει… Αγωνισθείτε για το ξερίζωμα του φασισμού… Ο Σωτήρης μου γι’ αυτό θυσιάστηκε… Δε θέλω να κλαίτε… Εμπρός στον Αγώνα για τη Δημοκρατία…”(…)