Γράφει η Μαρίνα Ζιώζιου
Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος δεν έχει κρύψει ποτέ την ιδιαίτερη σχέση του με τον Οσιο Λουκά. Μια σχέση που ξεκίνησε όταν ανέλαβε ηγούμενος της Μονής του Οσίου Λουκά, από το 1977 έως το 1981. Είναι, επίσης, εντυπωσιακό ότι εξελέγη Αρχιεπίσκοπος ανήμερα της γιορτής του Οσίου Λουκά.
Παρότι ο Αρχιεπίσκοπος, ως μητροπολίτης Θηβών και Λεβαδείας, είχε φτιάξει τότε ένα μεγάλο δίκτυο φιλανθρωπικών ιδρυμάτων, ποτέ δεν ξέχασε τη νήσο Αμπελο και στη σκέψη του υπήρχε πάντα η μεταμόρφωσή της σε σημείο αναφοράς για τον Κορινθιακό Κόλπο.
Τα χρόνια περνούσαν και περίπου το 1985, ενώ βρισκόταν στην περιοχή, αποφάσισε να ασχοληθεί με τη νήσο Αμπελο, που τότε ήταν απλώς μια βραχονησίδα, κυριολεκτικά ένας ξερότοπος, και να της δώσει ζωή.
Σήμερα η γη μοιάζει ακόμη νεαρή, που αρχίζει να ντύνεται στα πράσινα, γεμάτη καρπούς, χάρη στην παρέμβαση και στο όραμα του προκαθημένου της Ελλαδικής Εκκλησίας. Αυτή η βραχονησίδα -άγνωστη στους περισσότερους από εμάς- βρίσκεται στον Κορινθιακό Κόλπο, απέναντι από τον οικισμό Καρυώτι Βοιωτίας, κοντά στην παραλία του Κυριακίου, και η πρόσβαση είναι εφικτή με μικρές βάρκες.
Έχει εξαιρετική σημασία για τον Αρχιεπίσκοπο αυτό το νησί, γιατί αποτέλεσε σημείο ασκητισμού του Οσίου Λουκά για περίπου τρία χρόνια, από το 942 μέχρι το 945 μ.Χ., πριν εγκατασταθεί και ιδρύσει το μοναστήρι στο Στείρι Βοιωτίας.
ΠΟΛΟΣ ΕΛΞΗΣ
Από την αρχή το όραμα του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου ήταν να δημιουργήσει ένα πολύτιμο ορθόδοξο «πετράδι» στον Κορινθιακό και ταυτόχρονα μια όαση πρασίνου, που θα αποτελεί πόλο έλξης των κατοίκων της περιοχής και όχι μόνο.
Στην αρχή λίγοι το πίστεψαν, αλλά επειδή μιλάμε για τον «Αρχιεπίσκοπο των έργων», το είπε και το έκανε, αλλά όχι μόνος! Σήμερα σε αυτόν τον επίγειο παράδεισο έχει συντελεστεί ένα μικρό θαύμα.
Γυρίζοντας πίσω τον χρόνο, ακόμη κάποιοι θυμούνται τον Αρχιεπίσκοπο μαζί με τους πολύτιμους βοηθούς του, μοναχούς και απλούς ιερείς τότε, όπως τους νυν μητροπολίτες Θηβών και Λεβαδείας Γεώργιο, Ιλίου Αθηναγόρα και τον στενό του συνεργάτη, π. Αδαμάντιο Αυγουστίδη, καθηγητή Θεολογικής Σχολής ΕΚΠΑ, ψυχίατρο και διευθυντή του Ιδρύματος Ποιμαντικής Επιμόρφωσης της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, να σηκώνουν τα ράσα τους και να δουλεύουν σκληρά. Φαίνεται πως καμία αντιξοότητα δεν στάθηκε ικανή να τους εμποδίσει ώστε να υλοποιήσουν το μεγαλόπνοο σχέδιό τους.
Πήγαιναν με ένα μικρό βαρκάκι, κουβαλώντας τσιμεντόλιθους, τούβλα κι άλλα οικοδομικά υλικά για να δημιουργήσουν κάτι μοναδικό. Πρώτα έφτιαξαν ένα μικρό κτίσμα, ένα παρεκκλήσι, που το αφιέρωσαν στην Αγία Μαρίνα, γιατί την ημέρα που ξεκίνησαν τις εργασίες τους ήταν 17 Ιουλίου, η ημέρα που εορτάζει. Έτσι ιδρύθηκε το Μοναστηριακό Κάθισμα της Αγίας Μαρίνας της Μονής του Οσίου Λουκά. Έκτοτε, κάθε χρόνο ο Αρχιεπίσκοπος δεν χάνει την ευκαιρία να βρεθεί στη νήσο Αμπελο και να συμμετάσχει στον εορτασμό της.
Είναι εντυπωσιακό ότι η προσπάθεια και το όραμα του Αρχιεπισκόπου ενέπνευσαν και τους ντόπιους κατοίκους, που με δικά τους πλωτά μέσα προσέφεραν εθελοντικά τις εργασίες τους για να ολοκληρωθεί αυτό το επίγειο «θαύμα». Το ειδυλλιακό τοπίο και η μυσταγωγία του χώρου, σε συνδυασμό με την ενεργή παρουσία του προκαθημένου της Ελλαδικής Εκκλησίας, έκαναν γνωστή τη νήσο Αμπελο σε όλη την Ελλάδα.
Επισκέπτες με τα σκάφη τους περνούν και κάνουν μια στάση στο παρεκκλήσι της Αγίας Μαρίνας. Και κάπως έτσι οι ανάγκες για υποδομές αυξήθηκαν. Με πρωτοβουλία του Ιερώνυμου φτιάχτηκαν κατά μήκος του νησιού τσιμεντένια μονοπάτια για να μπορεί ο επισκέπτης να περπατήσει με άνεση στη βραχονησίδα. Αλλά και παγκάκια για να ξεκουραστεί μέχρι να ανέβει στην κορυφή και να θαυμάσει το απέραντο γαλάζιο του Κορινθιακού Κόλπου.
ΤΟ ΕΚΚΛΗΣΑΚΙ
Επίσης, κατασκευάστηκε μια υποτυπώδης προβλήτα, ενώ κτίστηκαν και δύο μικρά δωμάτια, προκειμένου να φιλοξενούν τους ιερείς που πηγαίνουν και λειτουργούν στο εκκλησάκι. Ιερείς όχι μόνο από τη Μητρόπολη Θηβών αλλά και από άλλα Πατριαρχεία, που συμμετέχουν σε ιεραποστολές από όλα τα μήκη και πλάτη της Γης.
Ωστόσο, αυτό που βασάνιζε τον Αρχιεπίσκοπο ήταν να βρει μια λύση ώστε η μικρή βραχονησίδα να έχει αυτονομία, δηλαδή νερό και ρεύμα. Και αυτό το κατάφερε! Πριν από κάποια χρόνια η ΕΥΔΑΠ αποφάσισε να εγκαταστήσει εκεί πιλοτικά ένα πρόγραμμα αφαλάτωσης και τοποθέτησε φωτοβολταϊκή μονάδα, έτσι ώστε πλέον το μέρος να συντηρείται και να ποτίζεται.
Στυλοβάτης στην προσπάθεια του Αρχιεπισκόπου και υπεύθυνος για την εύρυθμη λειτουργία όλων των υποδομών είναι ο στενός του συνεργάτης, Γιάννης Μπενέκος, ο οποίος μένει στην περιοχή και δεν αφήνει τίποτα στην τύχη. Η πόρτα του σπιτιού του είναι πάντα ανοιχτή για τους καλοπροαίρετους επισκέπτες και φιλοξενούμενους του Ιερώνυμου.
Όταν πλέον εξασφαλίστηκαν η υδροδότηση και η ενεργειακή αυτονομία της νήσου, έπειτα από προτροπή και παρότρυνση του Αρχιεπισκόπου η Αμπελος απέκτησε ζώα και πουλιά! Παγόνια, πάπιες, φασιανοί αλλά και λαγοί είναι οι μόνιμοι κάτοικοι αυτής της μικρής «Εδέμ». Και επειδή έπρεπε να δικαιολογεί το όνομά της, φυτεύτηκε μια μικρή περιοχή με αμπέλι.
Το νησί πλέον έχει αποκτήσει το δικό του ιδιαίτερο χρώμα. Τέλος, το νησί κοσμεί ένας εντυπωσιακού μεγέθους σταυρός, καρφωμένος πάνω σε μία μεγάλη πέτρα, τάμα ενός επιχειρηματία προς τον πατέρα του. Αυτό είναι το πνεύμα του Αρχιεπισκόπου. Να χτίζει και να αφήνει κληρονομιά για τις επόμενες γενιές.
