Βηρυτός, 7 Αυγούστου. Τέταρτη ημέρα μετά την έκρηξη που άφησε πίσω της περισσότερους από 145 νεκρούς, περί τους 5.000 τραυματίες αλλά και σχεδόν 300.000 ανθρώπους άστεγους. Προσωρινά ή οριστικά.
Συγγενείς και φίλοι ανθρώπων που έχασαν της ζωή τους θρηνούν στις πρώτες κηδείες που ήδη τελούνται στην πόλη. Αναζητούν ακόμη τους αγαπημένους τους στα συντρίμμια της πόλης. Ξενυχτούν στα νοσοκομεία πλάι στους δικούς τους που τραυματίστηκαν. Πηγαίνουν για λίγο τα κατεστραμμένα σπίτια τους για να πάρουν ό,τι έχει αξία για εκείνους και ό,τι είναι απαραίτητο και μπορεί να χωρέσει σε μια βαλίτσα.
Και στο μεταξύ ο οργή ξεχειλίζει, μαζί με τον θρήνο και την απόγνωση για τις ζωές που χάθηκαν και εκείνες που καταστράφηκαν.
Οι εντάσεις μεταξύ πολιτών και αστυνομίας ή στρατού (που λόγω της κατάστασης έκτακτης ανάγκης που κηρύχθηκε έχει αναπτυχθεί στην πόλη) είναι συνεχείς. Το βράδυ της Πέμπτης εκδηλώθηκαν επεισόδια μεταξύ διαδηλωτών και δυνάμεων καταστολής ενώ το Σάββατο έχει προγραμματιστεί η μεγάλη αντικυβερνητική διαδήλωση.
Αυτή έρχεται μεν μετά την φονική έκρηξη αλλά δεν είναι η μόνη αιτία εκδήλωσης βαθιάς οργής και δυσαρέσκειας. Ίσως όμως είναι ο καταλύτης.
Ο Λίβανος είναι ένα από τα πιο υπερχρεωμένα κράτη στον κόσμο, τον Μάρτιο σταμάτησε να εξυπηρετεί το εξωτερικό χρέος, η ανεργία είναι στο 30%, οι άνθρωποι δυσκολεύονται ακόμη και να αγοράσουν και λίγο κρέας ή λαχανικά, για ώρες ζουν στα σκοτάδια λόγω των διακοπών στην ηλεκτροδότηση. Στο μεταξύ το πολιτικό σύστημα μοιάζει να καταρρέει αλλά αργά και επικίνδυνα, η διαφθορά και τα οικονομικά σκάνδαλα κυριαρχούν παντού και οι ελίτ ρουφάνε σαν βρικόλακες ότι έχει απομείνει ζωντανό και έχει αξία στον τόπο.
