Η ονομασία Γραβαλιώτισσα προέρχεται από τον τρόπο με τον οποίο βρέθηκε η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας στην Πάστρα.
Την εποχή εκείνη άρχοντας του τόπου ήταν ο Κόντες Λιανός. Ηταν αρχές Αυγούστου και οι προετοιμασίες για τη νέα σοδειά είχαν αρχίσει. Το 1720 με διαταγή του Κόντε να καθαριστούν τα αμπέλια ξεκίνησαν οι πρώτες εργασίες. Καθαρίζοντας λοιπόν τα ξερά χόρτα με τα γράβαλα (τις γνωστές ως τσουγκράνες) συνέβη κάτι απίθανο. Στο γράβαλο ενός από τους υπηρέτες του Κόντε είχε γραπωθεί ένα ξύλο. Προσπαθώντας να το βγάλει από τα «δόντια» του γράβαλου διαπιστώνει ότι το ξύλο το οποίο επίμονα ήθελε να πετάξει ήταν μια εικόνα της Παναγίας. Αναυδος και τρεμάμενος ο φτωχός εργάτης για το συμβάν, παίρνει την εικόνα και την τοποθετεί σε ένα σωρό από ξερά και πεθαμένα χόρτα, διακόπτει κάθε εργασία στον τόπο εκείνο και τρέχει να ειδοποιήσει τον Κόντε Λιανό.
Ο Κόντες όμως επηρεασμένος και απασχολημένος με τις δουλειές του και την αύξηση της νέας σοδειάς λέει στον υπηρέτη να πάει την εικόνα στην εκκλησία του Αγίου Δημητρίου. Και όλα έγιναν όπως ο Κόντες διάταξε.
Το ίδιο βράδυ όμως ο Κόντες βλέπει την Παναγία στον ύπνο του να του λέει «Γιατί με πήρες από το σπίτι μου;;» Μετά από αυτό έντρομος και γεμάτος ρίγος, πρωι πρωι πηγαίνει και παίρνει την εικόνα με σκοπό να τη μεταφέρει σπίτι του αυτός ο ίδιος ο οποίος την είχε απαρνηθεί την προηγούμενη ημέρα.
Εκείνο τον καιρό ο Κόντες Λιανός είχε μια κόρη άρρωστη καθηλωμένη σε αναπηρική καρέκλα. Γυρίζοντας λοιπόν από την εκκλησία του Αγίου Δημητρίου γεμάτος δέος πηγαίνει στο σπίτι του. Μόλις αντικρύζει την εικόνα η κόρη του ανασηκώνεται στα δυο της πόδια και με αργά, προσεκτικά βήματα, την προσκυνά.
Μετά από αυτό ο Κόντες αποφασίζει α κτιστεί εκκλησία της Παναγίας στο μέρος που βρέθηκε η εικόνα.
Πηγαίνοντας όμως οι εργάτες εκεί ήρθαν αντιμέτωποι με κάτι συγκλονιστικό: ο σωρός με τα ξερά χόρτα στον οποίο είχε τοποθετήσει ο εργάτης την εικόνα είχε ανθήσει και μέσα από τα ξερά χόρτα διέκριναν μικρά ανθισμένα μπουμπούκια κρίνων και πράσινα φύλα.
Ετσι λοιπόν κτίστηκε η Εκκλησία και σε ανάμνηση εκείνου του θαύματος κάθε 15 Αυγούστου στην εορτή της Παναγίας ανθίζουν οι ξεροί κρίνοι τους οποίους μαζεύουν οι γυναίκες του χωριού από τον Απρίλιο έως τον Μάιο για να τους τοποθετήσουν στα εικονίσματα των σπιτιών τους. Τους αφήνουν να ξεραθούν, έτσι την 1η Αυγούστου παίρνουν τους ξερούς κρίνους και τους πηγαίνουν στην εκκλησία. Ο ιερέας της Εκκλησίας ανοίγει τη θαυματουργή εικόνα τα Παναγίας και τοποθετεί τους κρίνους επάνω στην εικόνα. Από τις 10 έως τις 15 Αυγούστου τα ξερά κλωνάρια των κρίνων βγάζουν πράσινα φύλλα και ένα ολόδροσο μπουμπούκι το οποίο είναι έτοιμο να ανθίσει.
Ο ιερέας μετά το τέλος της λειτουργίας τις 15 Αυγούστου ανοίγει την εικόνα και βγάζει τους ανθισμένους κρίνους και τους μοιράζει στο εκκλησίασμα εις ευλογία των πιστών.
Υ.Γ. Η Εκκλησία στην πρώτη της μορφή λειτουργούσε έως το 1848. Όταν το Ριζοσπαστικό Κίνημα των Επτανήσων εξεργέθηκε εναντίον της Αγγλοκρατίας , το αποτέλεσμα ήταν οι Αγγλοι να το καταπνίξουν , να κάψουν τα χωριά και την εκκλησία αυτή από την οποία διασώθηκε μόνο ένα τμήμα της εικόνας.
Πηγή : Πλήρης αντιγραφή του εντύπου που διανέμεται στο Ναό.
Η εκκλησία
Η εικόνα
