Ημερολόγιον Πανδημίας: Ας περιμένουν τα πρωτόκολλα
Και να που το καλοκαίρι οδεύει προς το τέλος του κι όχι απλώς δεν σώσαμε την τουριστική οικονομία, αλλά τη μετατρέψαμε σε εστία μόλυνσης και διασποράς.
Γράφει η
Και να που δεν χρειάστηκαν ούτε δύο βδομάδες για να μηδενίσουμε όλη την προσπάθεια που κάναμε το δίμηνο που μείναμε όλοι μέσα, ευλαβικά συντονισμένοι στη συχνότητα του κ. Τσιόδρα, ο οποίος προσωποποιούσε εκείνη την πρωτόγνωρη Ελλάδα της περασμένης Ανοιξης, το λαμπρό παράδειγμα της Ευρώπης και του Κόσμου όλου.
Και να που ήταν όνειρο, τελικά. Ενα συλλογικό όνειρο που βλέπαμε όλοι στα διαλείμματα του Netflix, με το καλοκαίρι στη θέση του, την υγεία μας άθικτη, τα μπάνια μας ανενόχλητα και τα τουριστικά ευρώ στις τσέπες μας, έστω και μειωμένα.
Και να που ανοίξαμε τις πόρτες μας στον Κόσμο, αλλά ο Κόσμος δεν μπήκε, διότι ο περισσότερος Κόσμος συνεχίζει να μένει σπίτι του, ενώ μετράει από εκατοντάδες έως χιλιάδες κρούσματα την ημέρα.
Και να που μπήκε ο Αύγουστος κι αντί να κρυφτεί για να γλυτώσει από τον καύσωνα, όπως ελπίζαμε οι αφελείς, ο κορονοϊός παρτάρει στα νησιά, οι ελληνάρες οργιάζουν στα beach bar και οι ηλικιωμένοι πεθαίνουν στα γηροκομεία.
Και να που η ίδια κυβέρνηση που δεν είχε κανένα πρόβλημα να ακυρώσει το Αγιον Πάσχα, όταν τα ημερήσια κρούσματα μόλις που ξεπερνούσαν τα τριάντα, σήμερα, που πάμε για 300, δείχνει να έχει σηκώσει τα χέρια ψηλά.
Οι επιδημιολόγοι προβλέπουν τα χειρότερα, όλη μέρα, κάθε μέρα, εδώ και μέρες, ζητώντας άμεσα μέτρα αν δεν θέλουμε να κάνουμε Χριστούγεννα με τετραψήφιο αριθμό κρουσμάτων, αλλά ούτε καμπάνιες για να Μείνουμε Σπίτι βλέπουμε, ούτε τα δραστικά μέτρα που μας έσωσαν την Ανοιξη, ούτε καν τον κ. Τσιόδρα.
Αυτό που βλέπουμε, αντιθέτως, είναι η πλήρης ακύρωση όλων όσων κάναμε το δίμηνο που κρατήσαμε σε απόσταση τον κορονοϊό. Ολοι μέσα τότε, όλοι έξω τώρα. Κλειστά σχολεία τότε, στα 20 κρούσματα, ανοιχτά σχολεία σε λίγες μέρες από τώρα. Στοπ στις μετακινήσεις τότε, για να μην γίνει διασπορά κρουσμάτων στα αδύναμα νησιά, μπάτε σκύλοι αλέστε, τώρα – αλλά μην ξεχνάμε τις μάσκες μας.
Το παράδειγμα της Πάρου συνοψίζει την έλλειψη σχεδίου με την οποία αντιμετωπίζεται η δριμεία επιστροφή του κορονοϊού στα ελληνικά εδάφη. Την ώρα που το νησί βούλιαζε από τον νεανικό, ελληνικό τουρισμό του Αυγούστου, εφαρμόστηκαν περιοριστικά μέτρα λόγω κρουσμάτων που κανείς δεν λέει πόσα είναι ή πού βρίσκονται ή αν έμειναν ή έφυγαν από την Πάρο, μήπως και καταλάβουμε αν πρέπει ή δεν πρέπει να αποφύγουμε την Πάρο, δεδομένου ότι κανείς δεν μας συστήνει να μην πάμε Πάρο – κι όσοι είναι στην Πάρο δεν έχουν ιδέα αν είναι εν δυνάμει κρούσματα κι αν θα πρέπει να φύγουν ή να μείνουν σε καραντίνα εκεί που είναι.
Και δεν είναι μόνον η Πάρος. Η Ελλάδα έχει ήδη αρχίσει να γυρίζει από νησιά και εξοχικά, αλλά τα πρωτόκολλα επιστροφής είναι ακόμα υπό συζήτηση, λες και μόλις κατεβήκαμε από τον Αρη και ανακαλύψαμε ότι οι διακοπές του Ελληνα τελειώνουν μετά τον Δεκαπενταύγουστο. Σε περιπτώσεις όπως η Πάρος, δε, η επιστροφή άρχισε νωρίτερα, αλλά τα πρωτόκολλα θα ανακοινωθούν ”τις επόμενες μέρες, ύστερα από τη συζήτηση που θα γίνει στην Επιτροπή των επιστημόνων”, ενώ τα κρούσματα ταξιδεύουν ανεξέλεγκτα.
Και να που το καλοκαίρι οδεύει προς το τέλος του κι όχι απλώς δεν σώσαμε την τουριστική οικονομία, αλλά τη μετατρέψαμε σε εστία μόλυνσης και διασποράς. Ολοι ξέραμε τι θα γινόταν τον Αύγουστο στα νησιά και στα τουριστικά επίκεντρα της χώρας, όλοι προβλέπαμε τα χειρότερα, αλλά τα προληπτικά μέτρα που λάβαμε ήταν ανεπαρκή κι όσα εφαρμόζονται κατόπιν εορτής, δεν έχουν αποτέλεσμα.
Και να που ο μόνος κερδισμένος αυτού του καλοκαιριού, είναι ο κορονοϊός.
Κι είναι ακόμα Αύγουστος.
