Μπορεί να ήταν καθηλωμένος σε αναπηρικό καροτσάκι και να αδυνατούσε να αρθρώσει λέξη, όμως ο διάσημος τετραπληγικός αστροφυσικός Στίβεν Χόκινγκ είχε μια απίστευτα περίπλοκη και θυελλώδη ερωτική ζωή που περιλάμβανε ισχυρισμούς για μοιχεία και κακοποίηση.
Η δεύτερη σύζυγός του Ιλέιν τον είχε κατηγορήσει μπροστά σε φίλους του όταν την είχε «σκλάβα του επί 20 χρόνια» κι ότι έγινε μέρος μιας παράξενης οικογένειας που, εκτός από τα τρία παιδιά του, περιελάμβανε την πρώτη του γυναίκα και τον εραστή της.
«Επί 20 χρόνια ήμουν σκλάβα του», υποστηρίζει η Ιλέιν σε βιβλίο που κυκλοφορεί αύριο. Η Ιλέιν είχε κατηγορηθεί ότι κακομεταχειριζόταν τον Χόκινγκ, ότι του είχε μαυρίσει το μάτι και του είχε κόψει τα χείλη, αν και η βρετανική αστυνομία δεν βρήκε στοιχεία κακομεταχείρισης.
Η ιδια ένιωθε ότι ήταν «ένα τίποτα», επειδή ο Χόκινγκ επεδίωκε να είναι το «κέντρο της προσοχής». Παραδέχτηκε επίσης ότι κατά καιρούς «τον μισούσε».
Οι ισχυρισμοί αυτοί διατυπώνονται από τον Λεονάρντ Μλοντινόφ στο νέο του βιβλίο υπό τον τίτλο: «Stephen Hawking: A Memoir of Friendship and Physics», που κυκλοφορεί αύριο ( 8 Σεπτεμβρίου).
Αποσπάσματα του βιβλίου που περιήλθαν στην κατοχή της εφημερίδας «Daily Mail» δείχνουν ότι σε μία περίοδο η ερωτική ζωή του Χόκινγκ περιλάμβανε τέσσερις παντρεμένους που είχαν σχέσεις μεταξύ τους και ενεργούσαν σαν μία μεγάλη οικογένεια.
Ο Χόκινγκ φέρεται να είχε δώσει στην πρώτη του γυναίκα, την Τζέιν, την ευλογία του όταν του ανακοίνωσε ότι είχε σχέση με τον Τζόναθαν Χέιλερ Τζόουνς.
Η ιδέα ήταν ότι θα υπήρξε διακριτικότητα και η οικογένεια θα «εξελισσόταν για να τους συμπεριλάβει όλους».
Κι όταν ο Χόκινγκ γνώρισε την Ιλέιν, τότε η οικογένεια διευρύνθηκε περιλαμβάνοντας και τη δεύτερη σύζυγό του.
Ο συγγραφέας επισημαίνει στο βιβλίου του ότι με την πρώτη του σύζυγο Τζέιν ο Χόκινγκ ήταν πάντα ένας «εντελώς παθητικός σεξουαλικός σύντροφος εξαιτίας του προβλήματός του που του εμφανίστηκε σε νεαρή ηλικία».
Η Τζέιν πίστευε ότι «η σεξουαλική δραστηριότητα θα τον σκότωνε» βλέποντας ένα «σώμα σαν έχει πέσει θύμα ολοκαυτώματος».
Ο Μλόντινοφ και ο Χόκινγκ ήταν στενοί φίλοι επί χρόνια και συνεργάστηκαν για την συγγραφή του βιβλίου υπό τον τίτλο: «The Grand Design του 2010».
Ο ίδιος περιγράφει στο βιβλίο του πώς ο Χόκινγκ συναντήθηκε με την Τζέιν το 1963 όταν αυτή ήταν 20 ετών και παντρεύτηκαν λίγα χρόνια αργότερα.
Μέχρι τότε ο ίδιος είχε ήδη εμφανίσει συμπτώματα της ασθένειάς του και το ζευγάρι ήξερε τι το περίμενε.
Όπως γράφει ο Mλόντινοφ, τις επόμενες τρεις δεκαετίες η Τζέιν «θα τον τάιζε, θα τον έντυνε, θα τον έλουζε και θα καθόταν μαζί του στο νοσοκομείο ενώ θα μοιραζόταν τις εμπειρίες του για τον θάνατο».
Ο Χόκινγκ παντρεύτηκε για πρώτη φορά την Τζέιν Γουάιλντ τη δεκαετία του 1960 όταν το ζευγάρι δεν τα βρήκε από σεξουαλικής πλευράς.
«Η κατάστασή του δήλωνε ότι ήταν ένας εντελώς παθητικός σεξουαλικός σύντροφος αλλά και εύθραυστος ταυτόχρονα», έγραψε ο Mλόντινοφ στο νέο του βιβλίο.
«Με την πάροδο του χρόνου, η ευθραυστότητά του έκανε την Τζέιν να ανησυχεί ότι η σεξουαλική δραστηριότητα μπορεί να τον σκοτώσει…
Η αγάπη γι’ αυτόν έγινε μια τρομακτική και κενή εμπειρία. Ακόμη και η σκέψη του σεξ μαζί του ένιωθε αφύσικη και η επιθυμία της για αυτόν εξασθένησε Είχε τις ανάγκες ενός βρέφους και το σώμα ενός θύματος ολοκαυτώματος», είπε.
“Στη διαδικασία, με την πάροδο του χρόνου, έχασε τη δική της ταυτότητα. Και με αυτό, την αξία για τον εαυτό της. “Ποια είμαι;”, αναρωτιόταν».
Το ζευγάρι έμεινε μαζί μέχρι το 1985 όταν ο Χόκινγκ υποβλήθηκε σε τραχειοτομία: θα χρειαζόταν 24ωρη φροντίδα. Τότε ερωτεύτηκε τη νοσοκόμα του.
Ο γάμος της Ιλέιν με τον φημισμένο συγγραφέα ήταν «θυελλώδης» με την ίδια να παραδέχεται ότι μερικές φορές «τον μισούσε».
Το όνομά της ήταν Ιλέιν Μέιζον με κόκκινα μαλλιά, της άρεσε να κάνει σκέιτμπορντ και «σίγουρα ήξερε πώς να φλερτάρει». Η Ιλέιν ένιωθε έλξη από την αδυναμία του Στίβεν. Αυτό την τράβηξε.
Ενώ είχαν ερωτική σχέση, ο Χόκινγκ και η Μέιζον ήταν ακόμα παντρεμένοι – αυτός με τη Τζέιν και αυτή με τον Ντέιβιντ, «μηχανικό και ένθερμο υποστηρικτή του Χόκινγκ».
Χόκινγκ και Ιλέιν ενώθηκαν με τα δεσμά του γάμου το 1995.
Η Ιλέιν ταξίδευε με τον Χόκινγκ όποτε έκανε ομιλίες στο εξωτερικό και, σύμφωνα με το βιβλίο, «αγάπησε τη δύναμή του. Θα του μιλούσε και θα τον άκουγε υπομονετικά, εκτιμώντας τον χρόνο και την ενέργεια που δαπανούσε για να επικοινωνήσει μαζί της και άρχισε να εμπιστεύεται τον εαυτό του».
Στο μεταξύ, η Τζέιν πήγε στο Χόκινγκ και εξήγησε ότι είχε σχέση και σύμφωνα με τον Μλόντινοου. Αυτός της έδωσε την ευλογία του. «Η ιδέα ήταν ότι η υπόθεση θα κρατιόταν “ιδιωτική και διακριτική” και η οικογένεια θα διευρυνόταν για να τους συμπεριλάβει όλους».
Αυτό που δεν περίμενε η Τζέιν ήταν ότι ο Στίβεν θα επέκτεινε την οικογένεια ξανά – για να συμπεριλάβει την Ιλέιν.
Η Ιλέιν σταμάτησε να είναι η νοσοκόμα του για να γίνει η σύζυγός του, αλλά του μαγείρευε και ετοίμαζε τα αγαπημένα του φαγητά, όπως κάρυ και ψητά.
«Της άρεσε να του κρατάει το χέρι και παρόλο που δεν μπορούσαν να κοιμηθούν στο ίδιο κρεβάτι, θα κατέβαινε τη νύχτα για να τον κοιτάξει και να τον αγγίξει», όπως αναφέρει το βιβλίο.
«Βοήθησα τον Στίβεν αλλά κι αυτός βοήθησε», είπε η Ιλέιν στον συγγραφέα.
«Προέρχομαι από μια δυσλειτουργική οικογένεια. Οι γονείς μου δεν μας φρόντιζαν πολύ. Μου άρεσε (ο πρώην σύζυγός μου), αλλά δεν τον ερωτεύτηκα. Τον παντρεύτηκα γιατί ήμουν 25 κι ήταν ο πρώτος άντρας που μου έκανε πρόταση γάμου. Ερωτεύτηκα τον Στίβεν κι αυτός ήταν ερωτευμένος μαζί μου. Με δέχτηκε και με αγάπησε γι’ αυτό που είμαι», υποστηρίζει η δεύτερη σύζυγός του.
Η κόρη του Χόκινγκ, Λούσι, και ο γιος, Τιμ, ωστόσο, δεν ήταν τόσο ευχαριστημένοι με την επιλογή του πατέρα τους, Ιλέιν και σοκαρίστηκαν όταν η Ιλέιν κατηγορήθηκε για κακοποίηση του Στίβεν.
Το 2000, η αστυνομία διερεύνησε ισχυρισμούς ότι η Ιλέιν κτυπούσε το χέρι του στην αναπηρική καρέκλα του, φέρεται να αρνήθηκε να τον αφήσει να χρησιμοποιήσει το μπουκάλι για τα ούρα του, ώστε να γίνει μούσκεμα,ενώ φέρεται να τον άφησε να γλιστρήσει στη μπανιέρα ενώ ήταν στο λουτρό, γεμίζοντας νερό στην περιοχή τραχειοτομίας.
