Είναι το απόλυτο μεταίχμιο – θα μπορούσε κάλλιστα να μπει σαν εικόνα δίπλα στο λήμμα στο λεξικό, προκειμένου να γίνει πιο κατανοητός ο όρος: το καλοκαίρι μπορεί τυπικά ν’ αποτελεί παρελθόν, όμως από την άλλη οι υψηλές θερμοκρασίες συνεχίζονται και ο Σεπτέμβρης φέρνει περισσότερο σε λιγότερο φωτεινό αδερφάκι του Αυγούστου παρά σε φθινόπωρο.
Από την Όλγα Παρθενέα Γεωργάτσου
Επομένως, πού πηγαίνει κανείς για ένα Σαββατοκύριακο να ξεχαστεί και να ηρεμήσει στις πρώτες δροσιές;
Η απάντηση, απλή: στο Δίλοφο, στο κεντρικό Ζαγόρι, για το οποίο (σας το εγγυώμαστε) αρκούν λίγες και μόνο μαγικές στιγμές για να το ερωτευτεί κάποιος και να το έχει πάντα στο μυαλό του όταν ψάχνει έναν προορισμό για την πιο γλυκά μελαγχολική εποχή του χρόνου.
Μαγευτικά αρχοντικά, δάσος, υπέροχες πλατείες
Το Δίλοφο είναι αναντίρρητα ένα από τα πιο όμορφα και πιο καλοδιατηρημένα χωριά στα Ζαγοροχώρια. Βρίσκεται περίπου 30 χιλιόμετρα βόρεια των Ιωαννίνων και γεωγραφικά ανήκει στο κεντρικό Ζαγόρι.
Η πρόσβαση στο χωριό είναι εύκολη με το αυτοκίνητο, όμως χρειάζεται κανείς να είναι λίγο προσεκτικός όταν κοιτάζει τις πινακίδες (ή όταν ακολουθεί ευλαβικά τα «στρίψτε δεξιά», «στρίψτε αριστερά», «συνεχίστε ευθεία» του GPS), μιας και δεν βρίσκεται πάνω στον οδικό δρόμο.
Χτισμένο πάνω σε δύο καταπράσινους λόφους (εξ ου και Δίλοφο) σε υψόμετρο 880 μέτρων, με τα αυτοκίνητα εντός του μεγάλου οικισμού να απαγορεύονται – κάτι που συντελεί στη διατήρηση ενός παραμυθητικού στοιχείου μιας άλλης εποχής. Αξίζει ν’ αναφερθεί πως το χωριό έχει μακραίωνη ιστορία (στο 540 μ.Χ. χρονολογείται η «γέννησή» του), ενώ τον 15ο αιώνα μετά δυσκολίας συγκέντρωνε 5… μαχαλάδες.
Αυτό που θα κάνει τον επισκέπτη να χάσει το μυαλό του (με ελάχιστες πιθανότητες να το βρει ξανά στην πορεία…) είναι τα σπάνιας ομορφιάς αρχοντικά, τα οποία διεκδικούν με αξιώσεις τον τίτλο των πιο όμορφων σε ολόκληρη την Ήπειρο.
Η ζαγορίτικη αρχιτεκτονική βρίσκεται στα καλύτερά της, ενώ εκεί επιτρέπονται μόνο αναστηλώσεις κτηρίων και ανακατασκευές παλιών σπιτιών, προκειμένου να μη «χαλάσει» η ομοιομορφία του μέρους.
Φυσικά, το καταπράσινο τοπίο μέχρι εκεί που φτάνει το μάτι σε πείθει πως αν υπάρχει επίγειος Παράδεισος δεν πρέπει να διαφέρει και πάρα πολύ με αυτό το μέρος, ενώ η πλατεία είναι από εκείνες που απλά πρέπει να επισκεφτείς μια φορά στην ζωή σου.
Ο… έρωτας έχτισε το υψηλότερο σπίτι του Ζαγορίου
Μπορεί, όπως προείπαμε, τα αρχοντικά και τα απείρου κάλλους κτίσματα να διαδέχονται το ένα το άλλο, όμως εκείνο που ξεχωρίζει ανάμεσα σε πληθώρα εκπληκτικών οικιών είναι το Αρχοντικό Μαρκόπουλου, το οποίο φτάνει σε ύψος τα 13.5 μέτρα!
Μάλιστα, πίσω από αυτό το ουρανόμηκες κτίσμα κρύβεται μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία: σύμφωνα με τον τοπικό μύθο, λοιπόν, ο γιος ενός πλούσιου Ζαγορίτη παντρεύτηκε μία κοπέλα από ένα διπλανό χωριό.
Παρά το γεγονός πως ο γάμος τους ήταν από εκείνους που στα παραμύθια θα είχε τη μορφή «Και ζήσαν αυτοί καλά», η κοπέλα νοσταλγούσε πάρα πολύ την οικογένειά της και σκεφτόταν τους δικούς της ανθρώπους καθημερινά. Προκειμένου να μειώσει την νοσταλγία της όσο το δυνατόν περισσότερο, λοιπόν, ο άντρας της αποφάσισε να χτίσει το πιο ψηλό αρχοντικό της περιοχής, ούτως ώστε να ανεβαίνει η γυναίκα του στην κορυφή και να βλέπει το χωριό της.
The things we do for love… που λέγαμε και στο χωριό μας.
