Παρόμοιο περιστατικό θανάτου μέσα στην Εκκλησία του Αγίου Γερασίμου δεν έχει ξαναγίνει στην ιστορία της Μονής…
Η Μαρία Βανδώρου κάθε χρόνο τον Οκτώβρη πήγαινε την αρτοπλασία της στον Εσπερινό της γιορτής του Αγίου και παρέμενε στην Αγρύπνια.
Ετσι και εφέτος.
Την είδαν όλοι οι εκκλησιαζόμενοι να μπαίνει στο ναό με τον έναν γιό της, να προσκυνάει τον Αγιο και να πηγαίνει στη «μεριά» της, στην καρέκλα της.
Ο γιος περίμενε να τακτοποιηθεί η μητέρα για να φύγει.
Σε λίγο ξέσπασε μια αναταραχή…δεν είχε καλά καλα προλάβει να καθίσει στην καρέκλα της, αισθάνθηκε άσχημα και απλά κατέρρευσε.
Εκεί μέσα στο μεγάλο Ναό του Αγίου Γερασίμου στις 19 Οκτωβρίου εν μεσω ψαλμωδιών.
Στο Νοσοκομείο απλά διαπιστώθηκε ο θάνατός της.
Η απώλεια της μητέρας είναι ότι πιο οδυνηρό μπορεί να βιώσει ένα παιδί ανεξάρτητα της ηλικίας του. Είναι σαν να χάνεις τον κόσμο κάτω από τα πόδια σου. Τα λόγια της παρηγοριάς λίγο βοηθάνε.
Μεγάλη η απώλεια και η οδύνη απο τον απρόσμενο αλλά η Αγάπη της θα είναι η κουκούλα που θα σκεπάζει την οικογένεια απο δω και πέρα στα καλά και στα δύσκολα.
Και η Αγάπη είναι αιώνια χωρίς αρχή και τέλος.
Ενας ευλογημένος θάνατος για μια Κυρία, μια διακριτική παρουσία που μόνο πρόσφερε.
Ας ειναι φωτεινό το ταξίδι σου Κυρία Μαρία.
Διαβάστε τι γράφουν τα παιδιά της Διονύσης και Λεωνίδας για τον απρόσμενο θάνατο της μητέρας τους.
20 Οκτωβρίου πρωί.
Ο πολιούχος του νησιού Αγ. Γεράσιμος γιορτάζει.
Γύρω στις 08:00 το πρωί ξυπνάω.
Οφείλω να ομολογήσω ότι είναι απο τις σπάνιες φορές που ξυπνώ χωρίς το ρολοι-ξυπνητήρι.
Χθες το βράδυ εκείνης της νύχτας είδα-νόμιζα ένα όνειρο.
Σηκώνομαι πολύ απότομα και ξεκλειδώνω το κινητό μου.
Βλέπω 3-4 κλήσεις και αρκετά μηνύματα.
Η ελπίδα ότι αυτό που νόμιζα ότι ήταν όνειρο δυστυχώς δεν ήταν.
19 Οκτωβρίου το απόγευμα 16.44, με πήρες τηλέφωνο (το τελευταίο τελικά) μήπως έρθω απο το Αργοστόλι στο χωριό να σε πάρω.
Σου απάντησα «ρε Μάμα είμαι στην παραγωγή και θέλω ακόμη δυο ώρες να τελειώσω να μην δουλεύω αύριο που γιορτάσει ο Αγιος, μήπως μπορεί να σε φέρει ο Παναγιώτης (πρώτος ξάδερφος)»;
Έτσι και έγινε και αυτή ήταν και η τελευταία φορά που μίλησαμε.
Φθάνεις στον Άγιο γύρω στις 21.00 με τον Μακη τον αδερφό μου και την Ολγα.
Ανάβεις το κερί σου και προσκυνάς την χάρη του.
Πηγαίνεις στο γνωστό σημείο.
Κάθεσαι στην καρέκλα και σχεδόν αμέσως ο Άγιος σε πήρε και σε πήγε παρέα με τον Μπαμπά.
Καλή αντάμωση……
