Πίσω από την έδρα, ενώπιον ενός κατά πλειοψηφία ανδρικού ακροατηρίου και ανδροκρατούμενου εδωλίου, καθώς η μαραθώνια δίκη ης Χρυσής Αυγής έμπαινε στην τελική ευθεία, η ανώτατη δικαστικός Μαρία Λεπενιώτη έκανε ό,τι έκανε κάθε μέρα επί 5,5 χρόνια: κράτησε την ειρήνη και την ψυχραιμία εντός της αίθουσας.
Δεν ήταν εύκολο. Τα συναισθήματα και οι τόνοι πολλές φορές χτυπούσαν «κόκκινο», περιγράφει ο Guardian στο αφιέρωμά του για τις «γυναίκες που γκρέμισαν τη Χρυσή Αυγή».
Η πρόεδρος του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων, λακωνική και χαμηλών τόνων, έπρεπε να κρατήσει τις ισορροπίες και να φέρει εις πέρας μια υπόθεση με τους περισσότερους (νεο)ναζιστές ηγέτες και συνοδοιπόρους κατηγορούμενους μετά τη δίκη της Νυρεμβέργης.
Στο δικαστήριο κάθε λέξη της μέτρησε. Δεν έδειξε καμία ανοχή απέναντι στην ακραία ρητορική που τροφοδότησε τη θεαματική άνοδο της νεοφασιστικής ομάδας. Αλλά ούτε και στους χλευασμούς της άλλης πλευράς.
Οι ιστορικοί του μέλλοντος θα ανατρέξουν στις γυναίκες που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην πτώση της Χρυσής Αυγής, τονίζει το δημοσίευμα. Υπό το βλέμμα της Λεπενιώτη, το τριμελές δικαστήριο έφτασε εκεί όπου πολλοί στην Ελλάδα φοβούνταν προηγουμένως να φτάσουν.
Μετά την απόφαση-ορόσημο που καταδίκασε το ακροδεξιό, υπερεθνικιστικό κόμμα ως εγκληματική οργάνωση, ανακοινώθηκαν ποινές οι οποίες οδηγούν το διευθυντήριο της Χρυσής Αυγής στη φυλακή για τα επόμενα χρόνια.
Με το τελευταίο κεφάλαιο στην ιστορία της πιο βίαιης πολιτικής δύναμης στην Ευρώπη να έχει γραφτεί, θα πρέπει να τονισθεί και να υπενθυμίζεται ότι την τιμωρία, τελικά, επέβαλε μια γυναίκα.
«Είναι αναμφισβήτητο ότι σε αυτήν την περίπτωση η δικαιοσύνη ήταν γένους θυληκού», λέει η Μαρία Στρατηγάκη, καθηγήτρια στο τμήμα Κοινωνικής Πολιτικής του Παντείου Πανεπιστημίου, σημειώνοντας τον μεγάλο αριθμό των γυναικών εισαγγελέων και ανακριτών που συμμετείχαν επίσης στην κατάρτιση του φακέλου κατά της Χρυσής Αυγής. «Για ένα κόμμα του οποίου η ιδεολογία βασίζεται στην ανδρική υπεροχή, του οποίου η κοσμοθεωρία είναι τόσο στρατιωτική, αυτό είναι ταπεινωτικό και θα τους πονάει», τονίζει η κ. Στρατηγάκη, εκτιμώντας ότι υπάρχουν μαθήματα που πρέπει να αντληθούν από αυτή την υπόθεση.
«Η δικαιοσύνη μπήκε εκεί που άλλοι έπρεπε να είχαν πατήσει προηγουμένως», εξηγεί η Στρατηγάκη στον Guardian. «Και το σύστημα δικαιοσύνης στην Ελλάδα είναι γεμάτο από γυναίκες δικαστές, γιατί είναι αυτές που τα πάνε καλύτερα στις εξετάσεις και φτάνουν στην κορυφή»
Η Μαρία Λεπενιώτη, σε ηλικία 62 ετών, είναι στην ίδια ηλικία με τον Ν.Μιχαλολιάκο, τον ηγέτη της Χρυσής Αυγής του οποίου οι εξτρεμιστικές ιδέες και η προσκόλλησή του στον εθνικό σοσιαλισμό καλλιεργήθηκαν κατά τη διάρκεια της Χούντας των Συνταγματαρχών (1967-1974). Με την αποκατάσταση της δημοκρατίας, η Λεπενιώτη, έχοντας μόλις αποφοιτήσει από τη νομική σχολή ως μια εκ των κορυφαίων πτυχιούχων, έμελλε να γίνει μέρος της πρώτης γενιάς γυναικών δικαστών στην Ελλάδα.
Καμία δίκη από την κατάρρευση της δικτατορίας μέχρι τώρα δεν ήταν τόσο σημαντική, σε πολιτικό επίπεδο.
Σύμφωνα με την κ. Στρατηγάκη, όμως, ίσως δεν θα μπορούσε να φτάσει ποτέ σε αυτό το σημείο αν δεν υπήρχε το θάρρος και κάποιων άλλων γυναικών στο σύστημα δικαιοσύνης, που «συναρμολόγησαν» την ογκώδη δικογραφία εναντίον της Χρυσής Αυγής.
Μέσα σε λίγες μέρες από τη δολοφονία του Παύλου Φύσα, η Ευτέρπη Κουτζαμάνη, η πρώτη γυναίκα εισαγγελέας που διορίστηκε στο ανώτατο δικαστήριο, ανέθεσε στις ανακρίτριες Ιωάννα Κλάπα και Μαρία Δημητροπούλου τη διερεύνηση της δολοφονίας.
Οι γυναίκες δικαστικοί λειτουργοί πέρασαν τους επόμενους εννέα μήνες, προστατευόμενες από ένοπλους φρουρούς, διεξάγοντας εξονυχιστική έρευνα στους υπολογιστές που κατασχέθηκαν από τους ηγέτες του κόμματος, αφού αυτοί συνελήφθησαν και προφυλακίστηκαν.
Τα δάκρυα ανακούφισης της Μάγδας Φύσσα
Παρά τις απειλές και τον σχεδόν καθημερινό εκφοβισμό που δέχονταν, εξέτασαν αμέτρητους μάρτυρες, παρακολούθησαν χιλιάδες βίντεο, εικόνες, ομιλίες, έγγραφα και ιστολόγια που περιέγραφαν λεπτομερώς την εμμονή των κατηγορουμένων με την τοξική ιδεολογία του Χίτλερ και του Τρίτου Ράιχ.
Ο φάκελος των 15.000 σελίδων έδεσε τελικά την υπόθεση εναντίον της Χρυσής Αυγής. Δεδομένης της αδυναμίας απαγόρευσης ενός κόμματος που είχε εκλεγεί με δημοκρατική διαδικασία, ήταν απαραίτητο να αποδειχθεί ότι η εξτρεμιστική ομάδα αποτελούσε εγκληματική οργάνωση.
«Η καλύτερη υπεράσπιση οποιασδήποτε φιλελεύθερης δημοκρατίας είναι το κράτος δικαίου και το θάρρος και η γενναιότητα ατόμων σαν αυτές τις γυναίκες», δήλωσε ο Αριστείδης Χατζής, καθηγητής νομικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. «Οπως εξίσου σημαντικός ήταν ο καθοριστικής σημασίας ρόλος των γυναικών αυτών στην κατάρρευση της Χρυσής Αυγής συλλογικά», πρόσθεσε, αναφερόμενος στην αποτυχία του νεοναζιστικού κόμματος να μπει στη Βουλή στις τελευταίες εκλογές τον Ιουλίου 2019.
Στην έδρα η Λεπενιώτη απέδωσε δικαιοσύνη. Αλλά στο ακροατήριο υπήρχε και μια άλλη γυναίκα που ήταν επίσης πάντα εκεί, πιστή στο ραντεβού με τη δικαιοσύνη. Για πολλούς είναι το είδωλο του Παύλου, του γιου της, ένα οδυνηρό σύμβολο της μάχης μεταξύ του σωστού και του λάθους, του δίκαιου και του άδικου.
Κανένας άλλος δεν έδειξε τέτοιο ενδιαφέρον για τη δίκη όσο η Μάγδα Φύσσα.
Η ίδια γνώριζε ότι τίποτα δεν θα έφερνε πίσω τον Παύλο αλλά στο άκουσμα της απόφασης του δικαστηρίου φώναξε – σε μια έκρηξη χαράς και συγκίνησης – «Παύλο τα κατάφερες».
Προς το παρόν, το δηλητηριώδες παρελθόν καταλάγιασε. Η αλήθεια και η ομορφιά αναδύθηκαν θριαμβευτικά με την καταδίκη της Χρυσής Αυγής.
Πηγή: Guardian
