Σε μία χρονιά, κατά την οποία η πανδημία έχει επιβαρύνει στο μέγιστο βαθμό την ψυχική και σωματική κατάσταση των ναυτικών, τα περιστατικά πειρατείας καταγράφουν σημαντική αύξηση, ενισχύοντας τους κινδύνους στις θάλασσες.
Είναι χαρακτηριστικό πως κατά το περασμένο σαββατοκύριακο, ένοπλοι πειρατές επιτέθηκαν σε τρία πλοία, σε διάστημα μόλις έξι ωρών, στα στενά της Σιγκαπούρης. Σύμφωνα με το τελευταίο report του Διεθνούς Ναυτιλιακού Γραφείου (International Maritime Bureau) του Διεθνούς Εμπορικού Επιμελητηρίου (International Chamber of Commerce), τους πρώτους εννέα μήνες του 2020, καταγράφηκαν 132 πειρατικές επιθέσεις, έναντι 119 επιθέσεων το αντίστοιχο διάστημα του 2019. Επίκεντρο αυτών των περιστατικών είναι ο Κόλπος της Γουινέας στη Δυτική Αφρική, όπου οι απαγωγές ενισχύθηκαν σε ποσοστό 40%, συγκριτικά με πέρυσι.
Στο εννεάμηνο, οι ναυτικοί ανέφεραν 134 περιστατικά επιθέσεων, τραυματισμών και απειλών, συμπεριλαμβανομένων 85 απαγωγών μελών πληρωμάτων, ενώ έγιναν 31 αναφορές για ομηρεία επάνω στα πλοία. Συνολικά έγιναν εφορμήσεις σε 112 πλοία και σε 6 άνοιξαν πυρ, ενώ σε 12 έγιναν απόπειρες επιθέσεων.
Μέτρα προστασίας
Η αρχαιότερη απειλή για τη Ναυτιλία είναι παρούσα και σήμερα και είναι κρίσιμο να διερευνηθεί σε ποιες ενέργειες πρέπει να προβούν εταιρείες και κυβερνήσεις για να την αποσοβήσουν. Το Reporter ζήτησε την απάντηση σε αυτό το κρίσιμο ερώτημα από τον κ. Neil Roberts, επικεφαλής ναυτασφάλισης στην Lloyd’s Market Association και μέλος της Διεθνούς Ένωσης Ναυτασφάλισης (International Union of Marine Insurance – IUMI).
Μιλώντας συγκεκριμένα για τις εταιρείες, ο κ. Roberts επεσήμανε ότι «πρέπει να είναι προετοιμασμένες. Να γνωρίζουν τις επικίνδυνες περιοχές και βάσει αυτού να καταρτίζουν οργανωμένα σχέδια. Να λαμβάνουν υπόψη την οδηγία Βέλτιστων Πρακτικών Διαχείρισης (Best Management Practices – BMP5). Να εκπαιδεύουν τα πληρώματα, να διαθέτουν ένα ειδικό δωμάτιο (citadel) πλήρως εξοπλισμένο για να καταφεύγει το πλήρωμα σε περίπτωση πειρατικής επίθεσης και τέλος να προσλάβουν επαγγελματικό προσωπικό ασφαλείας».
Αναφορικά με τη δράση των κυβερνήσεων, ο κ. Roberts αποκρίθηκε πως πρόκειται για κάτι που είναι πολύ δύσκολο να προσδιοριστεί. Όπως τόνισε, η πειρατεία «ανθίζει» σε περιοχές με αναταραχές και ανισότητες και συνήθως η εγκληματική δραστηριότητα που επικρατεί σε αυτές «εξάγεται» και στη θάλασσα. Είναι ένα ερώτημα πως μπορεί να προσεγγιστεί αυτή η κατάσταση και αν υπάρχει τρόπος επιβολής ορισμένων νομικών μέτρων, συμπλήρωσε.
Αυξημένο κόστος ασφάλισης
Την ίδια ώρα, οι ολοένα και αυξανόμενες επιθέσεις ανεβάζουν το κόστος της ασφάλισης για τους πλοιοκτήτες. Πρόσφατα η βρετανική επιτροπή εκτιμήσεως των κινδύνων πολέμου (Joint War Committee), η οποία ορίζει τις θαλάσσιες περιοχές υψηλού κινδύνου, επέκτεινε τη σχετική λίστα στη Δυτική Αφρική, στον απόηχο πολλαπλών επιθέσεων και απαγωγών. Σύμφωνα με την εταιρεία συμβούλων ασφαλείας Dryad Global, η αλλαγή στη συγκεκριμένη λίστα επιτρέπει στους ασφαλιστές να χρεώνουν περισσότερα για την κάλυψη πλοίων που ταξιδεύουν σε αυτήν την περιοχή, καθώς οι πλοιοκτήτες θα πρέπει να λάβουν την έγκριση του ασφαλιστή τους, πριν εισέλθουν σε αυτά τα ύδατα.
Ο κ. Roberts εξήγησε τη διαδικασία ασφάλισης, σε περίπτωση πειρατικής επίθεσης. «Σε ένα τέτοιο περιστατικό, προκαλούνται ζημιές στα πλοία, καθυστερήσεις και απαγωγές πληρωμάτων. Οι ασφαλίσεις διακρίνονται κυρίως σε Ηull & Machinery (πλοίο και μηχανολογικός εξοπλισμός), Cargo (απώλειες φορτίων), P+Ι (καλύψεις υποχρεώσεων έναντι τρίτων), Loss of Hire (απώλεια ναύλου) και σε ορισμένες περιπτώσεις Kidnap και Ransom (απαγωγές και λύτρα). Οι ασφαλιστές κινδύνου πολέμου συνήθως χρεώνουν επιπλέον ασφάλιστρα για ριψοκίνδυνες περιοχές. Αυτές οι περιοχές ορίζονται από την Joint War Committee και υποχρεώνουν έναν πλοιοκτήτη να ενημερώνει τους ασφαλιστές του ότι εισέρχεται σε μία από αυτές. Οι ασφαλιστές έχουν τότε την ευκαιρία να εκτιμήσουν το συγκεκριμένο κίνδυνο, να ζητήσουν λεπτομέρειες σχετικά με το πλάνο ταξιδιού και τα μέτρα ασφαλείας που ισχύουν και να αποφασίσουν αν θα χρεώσουν ένα επιπλέον ασφάλιστρο» υπογράμμισε.
Γιώργος Γεωργίου
