Ο ουρανός μοιάζει να μας δίνει ευτυχία. Είναι κάτι που έχω παρατηρήσει: το να μοιραστεί κανείς μια φωτογραφία του φυσικού μας θόλου, ιδιαίτερα όταν είναι μπλε, ή με όμορφα μοτίβα την ώρα του ηλιοβασιλέματος (αυτό) είναι σχεδόν εγγυημένο ότι θα πάρει περισσότερα likes από την ωραιότερη εικόνα εσωτερικής διακόσμησης.
Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μπορεί να είναι ένα εργαλείο μέτρησης για ένα τόσο καθαρό πράγμα όπως ο ατελείωτος ουρανός – αλλά ακούστε με. Αυτές οι εικόνες προσφέρουν μια αίσθηση διαφυγής. Ο τρόπος που τα σύννεφα κινούνται θεατρικά, ο τρόπος που στροβιλίζονται. Η προοπτική μας εξαπατά: αυτό το σύννεφο δεν μπορεί να απέχει μόλις 50 μέτρα, έτσι; Ίσως μπορεί.
Περισσότερο από ποτέ κατά την διάρκεια του lockdown, ο ουρανός είναι ένα σύμβολο επέκτασης: αντιπροσωπεύει τη δυνατότητα να φανταστούμε, να ονειρευτούμε και να σκεφτούμε πέρα από τους τέσσερις τοίχους μας.
«Ζω σε ένα μικρό διαμέρισμα, αλλά έχουμε μεγάλα παράθυρα και μπορώ να δω τον ουρανό – παρατήρησα ότι αυτό ήταν κάτι που έχω εκτιμήσει κατά την διάρκεια του locdown”, αναφέρει η Σόφι Σκοτ διευθύντρια γνωστικής νευροεπιστήμης στο UCL, στην HuffPost UK.
Αφιερώνοντας χρόνο να κοιτάξουμε ψηλά, αυτό μπορεί να μας οδηγήσει σε μια νέα προοπτική, λέει η Ελεν Εντουαρντς, οικολογική θεραπεύτρια. Μπορεί να αισθανθούμε δέος, ή ένα έντονο αίσθημα «θαύματος και συνειδητοποίησης της σύνδεσής μας με τους άλλους», λέει. Μπορεί επίσης να έχουμε την αίσθηση ότι είμαστε «ένα μικρό μέρος μιας πολύ μεγαλύτερης οικολογίας από ό, τι υπερβαίνει τη ζωή μας».
Κοιτώντας τον ουρανό αυξάνεται το εύρος του οπτικού μας συστήματος και, με τη σειρά του, εμπλέκει τη φαντασία μας, λέει η Εντουαρντς. Επιπλέον, υπάρχει κάτι παρηγορητικό για τη συνεχή παρουσία του ουρανού, προσθέτει, αποκαλώντας το «μια παγκόσμια παρουσία πέρα από τον έλεγχό μας».
Η εύρεση στιγμών καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας, λοιπόν, για να κοιτάξουμε πάνω και έξω στον ουρανό αξίζει τον κόπο. Λοιπόν, πώς είναι καλύτερο να το κάνουμε; «Να είσαι περίεργος για αυτό που βλέπεις», λέει η Έντουαρντς. «Ας σημειώσουμε κι απολαύσουμε διαφορετικές υφές, χρώματα, αντιθέσεις και αισθήσεις που βιώνουμε».
Περισσότερο από το να απολαμβάνουμε το όμορφο θέαμα, ας παρατηρήσουμε πώς μας κάνει να νιώθουμε ο ουρανός, λέει η Έντουαρντς. «Ο ουρανός αντανακλά πώς βλέπουμε τον κόσμο μας, μας προσφέρει νέα προοπτική»;
«Το να είμαστε περίεργοι – πώς δημιουργήθηκε αυτός ο ουρανός, ποιες είναι οι ιδιότητές του; – ενθαρρύνει ένα όραμα πέρα από τον εαυτό μας, φέρνοντας χαρά κι εκτίμηση στην ζωή».
Αν βρισκόμαστε έξω – αντί να κοιτάζουμε μέσα – μπορούμε να ενσωματώσουμε κι άλλα στοιχεία της φύσης στην εμπειρία. «Ας χρησιμοποιήσουμε όλες τις αισθήσεις μας», προσθέτει η Έντουαρντς. «Ας δοκιμάσουμε τον αέρα, ας νιώσουμε τον άνεμο, ας αγγίξουμε ένα δέντρο. Μερικές φορές μπορεί να θέλουμε να πάμε στο ίδιο μέρος για να κοιτάξουμε τον ουρανό, (να γίνεται) κάθε φορά ένα νέο μέρος».
Υπάρχει άφθονος ουρανός για να μας κρατήσει αφοσιωμένους για μια ζωή, αλλά ας θυμόμαστε ότι δεν είναι μόνο ο ουρανός που προκαλεί αισθήματα αισιοδοξίας. Το να βρισκόμαστε σε εξωτερικούς χώρους γενικά – και να ερχόμαστε σε επαφή με το ύπαιθρο – είναι θετικό για την ψυχική υγεία, όπως πιθανώς έχουμε διαβάσει προηγουμένως.
«Γιατί; Ακόμα δεν γνωρίζουμε με βεβαιότητα», λέει η Σκοτ. «Αλλά είναι πιθανώς πολλοί παράγοντες – το φως της ημέρας χρησιμοποιείται από τον εγκέφαλο για να βοηθήσει στον καθορισμό του κύκλου ύπνου / αφύπνισης μας, καθώς η ύπαιθρος σχετίζεται με τη σωματική δραστηριότητα και δεν εξελιχθήκαμε να ζούμε στα είδη των κτιρίων στα οποία ζούμε συχνά»!
Έτσι την επόμενη φορά που θα βγούμε μια βόλτα – ή κοιτάζουμε έξω από το παράθυρο κατά τη διάρκεια μιας εργάσιμης ημέρας – ας θυμηθούμε να κοιτάξουμε προς τα πάνω.
«Μερικές φορές μου αρέσει να θυμάμαι ότι πέρα από τα σύννεφα σε μια γκρίζα ημέρα, βρίσκεται το μεγαλύτερο ηλιακό σύστημα και η κοσμολογία που είναι εκτός του εύρους του οπτικού μου αντιληπτικού συστήματος αυτή τη στιγμή – αλλά παρόλα αυτά εξακολουθεί να υπάρχει», λέει η Εντουαρντς.
