Μια αγροτική κοινότητα της Νότιας Κορέας «ξανάνιωσε», καθώς μετατράπηκε σε ένα ιδιαίτερο αξιοθέατο, ιδανικό για την εποχή του Instagram που ζούμε σήμερα.
Το νησί Banwol, στα ανοιχτά της δυτικής ακτής της Νότιας Κορέας, έγινε γνωστό ως «το μοβ νησί» αφού οι στέγες περίπου 400 κτιρίων είναι βαμμένες σε μια υπέροχη λιλά απόχρωση.
Επιπλέον, υπάρχουν χωράφια λεβάντας, τηλεφωνικοί θάλαμοι στο χρώμα του αμέθυστου και μια μεγάλη μοβ γέφυρα.
Και με τα σύνορα της χώρας ουσιαστικά κλειστά λόγω της πανδημίας του νέου κορωνοϊού, οι «πεινασμένοι» ντόπιοι ταξιδιώτες συρρέουν στην περιοχή. Μεταξύ Ιουνίου και Αυγούστου του 2020, περισσότεροι από 100.000 επισκέπτες πήγαν στο νησί Banwol, ένα άλμα 20% από το προηγούμενο έτος. Από το 2018, περισσότεροι από 490.000 επισκέπτες έχουν επισκεφτεί τα νησιά.
Το έργο σχεδιάστηκε το 2015 στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας branding της επαρχίας South Jeolla για «δημιουργία ελκυστικών νησιωτικών προορισμών» και εμπνεύστηκε από τα μοβ λουλούδια καμπανούλα που φυτρώνουν στην περιοχή.
Τα νησιά Tiny Banwol και Bakji έχουν λιγότερους από 150 κατοίκους. Από τότε που ξεκίνησε το μοβ έργο, οι αγρότες άρχισαν να καλλιεργούν γογγύλι και παντζάρια. Η τοπική αυτοδιοίκηση φύτεψε 30.000 λουλούδια άστερ της Νέας Αγγλίας και λεβάντα σε 21.500 τετραγωνικά μέτρα λιβαδιών.
Οι επισκέπτες μπορούν να περπατήσουν μεταξύ των δύο νησιών μέσω μιας άλλης μοβ γέφυρας.
Για να καλύψουν τα νέα κύματα των τουριστών, υπάρχουν μερικές ακόμη ανέσεις στο νησί, όπως ένα καφέ, δύο εστιατόρια πλήρους εξυπηρέτησης (ένα στο Bakji και ένα στο Banwol), υπηρεσίες ενοικίασης ποδηλάτων και ένα μικρό ξενοδοχείο. Χρειάζονται περίπου έξι ώρες για να φτάσετε εκεί από τη Σεούλ με λεωφορείο ή ιδιωτικό αυτοκίνητο.
Η τολμηρή αλλά όμορφη κίνηση του Banwol φαίνεται να αποδίδει. Οι Νοτιοκορεάτες που εγκαταλείπουν τη χώρα και επιστρέφουν σε καραντίνα δύο εβδομάδων όταν επιστρέψουν, οπότε οι περισσότεροι ντόπιοι επιλέγουν εγχώριο τουρισμό.
Οι πολύχρωμες πόλεις ήταν από καιρό δημοφιλείς στους ταξιδιώτες, ακόμη και πριν κατασκευαστούν ειδικά για τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Το λαμπερό κίτρινο «pueblo magico» του Izamal, στην πολιτεία Γιουκατάν του Μεξικού, βάφτηκε με τη χρυσή απόχρωση, είτε για να τιμήσει μια επίσκεψη του Πάπα Ιωάννη Παύλου Β’ είτε για να κρατήσουν μακριά την πανούκλα, ανάλογα με το ποιον ρωτάς.
Το Chefchaouen, στο Μαρόκο, είναι βαμμένο με μπλε χρώμα από μια εβραϊκή κοινότητα που εγκαταστάθηκε εκεί και θεώρησε το χρώμα καλή τύχη. Αν και η κοινότητα έχει απομακρυνθεί από καιρό, οι φωτεινές αποχρώσεις παραμένουν πηγή χαράς.
