Γράφει ο Ηλίας Σολωμός*.
Σε λίγες ημέρες θα γιορτάσουμε μέσα στο ζοφερό κλίμα της πανδημίας του κορωνοϊού την διακοσιοστή επέτειο από την Εθνεγερτήριο Επανάσταση του 1821. Η επιδημιολογική κατάσταση της χώρας δεν επιτρέπει την παρουσία πολιτών στην στρατιωτική παρέλαση που θα πραγματοποιηθεί στο κέντρο της Αθήνας.
Αν κάτι αξίζει ωστόσο να αναλογιστούμε είναι το κατά πόσον τα οράματα των αγωνιστών του 1821 έλαβαν σάρκα και οστά. Αρχικά οφείλουμε να λύσουμε άπαξ και δια παντός κάποιες νεόκοπες ιστορικές ανακρίβειες που επιχειρείται να στηθούν. Η Επανάσταση είχε χαρακτήρα Εθνικό και Θρησκευτικό, παρά τις προσπάθειες κάποιων ακαδημαϊκών ελίτ τη σήμερον ημέρα να μας πείσουν ότι μπαρουτοκαπνισμένοι πολεμιστές όπως ο Καραϊσκάκης και ο Νικηταράς μεγάλωσαν… με Βολταίρο και Μοντεσκιέ. Αυτό έχει την σημασία του καθώς οι ίδια (αριστερίζουσα) διεθνιστική νομενκλατούρα διακινεί αστείες θεωρίες περί απολίτιστων χωρικών που πέρναγαν καλά επί Τουρκοκρατίας και μόλις πριν από διακόσια χρόνια επαναστάτησαν και δημιούργησαν Έθνος. Το αδιάσειστο επιχείρημα για την συνέχεια του Ελληνισμού και την αδιαπραγμάτευτα ελληνική εθνική συνείδηση των τότε κατοίκων του Ελλαδικού χώρου φαίνεται μεταξύ άλλων από την γνωστή ιστορία με τον πανούργο Αλί Πασά, ο οποίος είχε καταλάβει ότι οι Έλληνες ετοιμάζουν επαναστατική κίνηση καθώς την εποχή προ της Επαναστάσεως είχαν πυκνώσει οι ονοματοδοσίες Ελληνόπουλων με αρχαιοελληνικά ονόματα.
Πέραν ωστόσο από την αναδρομή στο παρελθόν, το μείζον είναι να διαμορφώσουμε τους όρους ώστε το μέλλον να διαπνέεται από τα οράματα των Ηρώων του 1821. Σήμερα ως απόρροια της μεταπολιτευτικής ιδεολογικής ηγεμονίας της Αριστεράς, η αρνησιπατρία έχει λάβει χαρακτηριστικά ‘‘πανδημίας’’. Έχουμε φθάσει στο σημείο να μην φορούν κουκούλα οι υποστηρικτές του αδίστακτου τρομοκράτη Κουφοντίνα αλλά ο Εύρυτος, ένας νεαρός πατριώτης καλλιτέχνης που εκδηλώνει την αγάπη και τον σεβασμό του στην Εθνική Παλιγγενεσία μέσα από υπέροχα έργα γκράφιτι, τα οποία βάνδαλοι διαρκώς καταστρέφουν. Έχουμε φθάσει στο σημείο να καταστρέφονται σε δημόσιο χώρο από αναρχικά στοιχεία θρησκευτικές εικόνες απλών περαστικών. Όλα αυτά οφείλουν να μας προβληματίσουν για το τι έχει πάει λάθος με το εκπαιδευτικό σύστημα της Πατρίδος μας.
Σκοπός του παρόντος κειμένου δεν είναι μια μίζερη ανασκόπηση και περιγραφή των τελευταίων διακοσίων ετών. Δεν χωράει αμφιβολία ότι ο Ελληνισμός έχει καταφέρει πολλά όλο αυτό το διάστημα. Η Ελλάδα υπερδιπλασίασε την εδαφική της έκταση και δημιούργησε μια οικονομία η οποία στο απόγειο της πριν την οικονομική κρίση του 2008 συγκαταλέγονταν στις 25 πιο ισχυρές του πλανήτη. Σήμερα, η Ελλάδα και η Κύπρος αποτελούν ισχυρά και αναπόσπαστα μέλη της μεγάλης ευρωπαϊκής οικογένειας. Μετά από καιρό βλέπουμε να υλοποιούνται δράσεις που είχαν βαλτώσει για δεκαετίες όπως η οριοθέτηση Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών με γειτονικές χώρες και ένα δυναμικό πρόγραμμα ανανέωσης του στρατιωτικού εξοπλισμού της χώρας.
Παρόλα αυτά εξακολουθεί να λείπει ένα συνεκτικό όραμα, μια ‘‘Μεγάλη Ιδέα’’ για την Ελλάδα του 21ου αιώνα. Ενόσω αναλωνόμαστε σε τραγελαφικά θέματα όπως το αν πρέπει να επιλέγει τον τόπο και τρόπο κράτησης του ένας κατά συρροή δολοφόνος όπως ο Κουφοντίνας, χάνουμε την μεγάλη εικόνα και την ‘‘ύαινα στο δωμάτιο’’ που δεν είναι άλλη από το δημογραφικό. Με βάση τις δυσοίωνες δημογραφικές προβολές η Ελλάς θα αριθμεί μόλις 8,5 εκατομμύρια πολίτες το 2050, την ώρα που η Τουρκία θα έχει εκτοξευτεί στα 112. Επομένως, η νούμερο ένα απειλή αλλά και η βασική προτεραιότητα επί τη βάσει της οποίας θα πρέπει να πορεύεται η κάθε κυβέρνηση είναι το δημογραφικό. Είμαστε πολλοί λίγοι για να είμαστε διχασμένοι, ειδικά δε σε ένα τέτοιο ζήτημα που αγγίζει κυριολεκτικά τον πυρήνα της επιβίωσης μας ως Έθνος. Το ερώτημα είναι υπάρχει λύση;;; Φυσικά. Αφενός φορολογικά κίνητρα για να κάνουν τα νέα ζευγάρια παιδιά (πχ στην Ουγγαρία για κάθε νεογέννητο τέκνο αυξάνεται κατά 10.000€ το αφορολόγητο) και αφετέρου μια παγκοσμίων διαστάσεων καμπάνια για τον επαναπατρισμό ομογενών.
Σε αυτήν την κατεύθυνση η επιστροφή της γενιάς του brain drain είναι εκ των ων ουκ άνευ καθώς ορισμένα από τα πιο λαμπρά μυαλά του τόπου μετανάστευσαν κατά τα χρόνια της κρίσης. Η Ελλάδα καλείται να περάσει από την γενιά του ‘‘φαξ στο δημόσιο’’ στην εποχή των ψηφιακών νομάδων, της Τεχνητής Νοημοσύνης, της Ρομποτικής κα. Πέραν από το φυσικό κάλλος και των μεγάλο αριθμό πτυχιούχων, η χώρα οφείλει να δημιουργήσει επενδυτικά και φορολογικά κίνητρα ώστε να μετατραπεί στην ‘‘Silicon Valley’’ της Μεσογείου.
Ακόμη και αν και το μέλλον δείχνει δύσκολο και ανηφορικό, ειδικά με τις οικονομικές και άλλες επιπτώσεις που θα επιφέρει ο Covid-19, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι η Ιστορία δεν είναι γραμμική. Ποιος στα αλήθεια θα περίμενε ότι η ταπεινωμένη μετά τον πόλεμο του 1897 Ελλάδα, λίγα χρόνια αργότερα (1921) θα έφθανε 12 χιλιόμετρα έξω από την Άγκυρα;;; Η βασική πρόκληση λοιπόν ενόψει της επερχόμενης επετείου είναι να αναλογιστούμε πως θα μπορέσουμε ως Έθνος και ως πολίτες ατομικά να φωτίσουμε και να αναδείξουμε τις καλύτερες πτυχές του εαυτού μας. Οι Ήρωες του 1821 αυτό θα ήθελαν.
*του Ηλία Σολωμού, απόφοιτου τμήματος Επικοινωνίας, Μέσων & Πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου. Μεταπτυχιακός φοιτητής Διεθνών Σχέσεων.
